Skyscraper's pride (Laurentius Series # 1)

NINE

Napangiti ako habang pinag mamasdan ang dalawang batang kanina pa nag lalaro sa dagat. Kanina ko pa sila pinapanuod, para silang hindi napapagod sa pag lalaro habang ang babaeng mukang katulong nila ay nakabantay lang sa gilid.

"You should smile more often"

Napawi ang ngiti sa labi ko. Iniwas ko ang tingin sa mga bata at niyakap nalang ang tuhod. Naramdaman kong umupo sa tabi ko si Kol kaya tinignan ko siya. Inabot niya saakin ang hawak na mango shake. Hindi agad na proseso ng utak ko ang nais niyang iparating kaya tinitigan ko lang ang hawak niyang shake. Mas nilapit naman nita ito saakin.

"Come on. Nangangalay na ko" Parang bigla akong natauhan kaya dali-dali kong kinuha ang hawak niya.

"Thanks," I said in an undertone voice.

He leaned closer to me with a smile plastered on his face. I looked away.

"What?"

Hindi ako nakatingin sakaniya pero alam kong nakangiti siya ngayon. Inis kong binalik sakaniya ang tingin ko pero nagulat ako sa lapit ng muka niya. Nakita kong nagulat din siya kaya mabilis niyang nilayo ang muka niya saakin at tumukhim.

"I said thank you. Happy?" I annoyingly spat.

Bumalik nanaman ang ngiti sa mga labi niya. I can't help but  to stare at him.

Ngayon na ang huling araw ng pag aayos nila ng venue. Maaga kaming pumunta sa Isla para hindi abutin ng dilim ang mga tauhan niya. Naging magaan na ang pag trato saakin ni Kol at kung minsan ay sinusubukan niya akong kausapin pag nag kikita kami sa school. Hindi ako sanay na mabait at kalmado ang pakikitungo niya saakin at hindi ko alam kung paano ko ito susuklian kaya umiiwas ako tuwing nakikita ko siya sa canteen o kahit sa hallway. Gusto ko sanang mag tanong kay Kai kung ano ang ngyare kay Kol at Insect dahil hindi ko na sila madalas na nakikitang mag kasama, pero hindi ako makahanap ng maganda pag kakataon dahil dumalas ang pag bisita ni nathan sa classroom namin at lagi ding mag kausap si freaky at kai.

Akala ko ay walang mag sasalita saaming dahil kanina pa kami tahimik lang na nakaupo at pinag mamasdan ang kagandahan ng dagat.

"You're gorgeous when you smile" Naramdaman ko ang pag pula ng pisngi ko pero kinapalan ko na kanina ang pag lagay ng blush on dahil alam kong mang yayare ito. Bumilis ang tibok ng puso ko dahil nararamdaman ko ang titig niya saakin.

"You shouldn't stop yourself from smiling"

Tinignan ko siya at nakita ang malalim niyang pag kakatitig saakin at ang ngiti niyang hindi ko madalas na nakikita. I scan his whole face and realize that this is the first time I see him looking happy when his with me. Hindi ko namalayan na nakatitig na pala ako sa mga labi niya kaya agad akong nag iwas ng tingin at binaling nalang ulit sa dagat.

"I don't really have reasons to smile more often" I sincerely said and look at him again. He tilted his head to the side and bit his lower lip as if stopping himself to say something foolish.

"I'll give you then"

I felt like my breathing stop. Everything suddenly became quiet, I could feel the warm breeze touches my skin. Nakakabinging katahimikan ang bumalot saamin. Only the sound of the wave and my heart beating is the only thing you could hear.

I surrender. I will let whatever feelings I have for him swallow me. I will finally bring down the barrier that is stopping my likes for him and let it take charge of my heart. This is the first choice I made for myself. Not for my dad, Not for my brother but for myself. I will stop denying my feelings for him and accept it wholly. Kol, don't disappoint me.