Mi Amor (Completed)

Chapter 9

Play the song Ghost of You by 5sos for more feels hehe. Just suggesting.

-

A smile was plastered on my lips after waking up. This is my last day with him. Last day that I'm seeing him. Last day that I'm feeling him. Last day that I'm hearing his voice.

I would be lying if I say that I'm feeling fine. But I am not lying when I say that I am feeling light and I'm ready.

Maybe I was just waiting for him to asked me. Maybe I was waiting for him to tell me that he's tired. Kung ako lang kasi, hindi ko talaga siya bibitawan. Kahit mabaliw ako, hindi ako bibitaw. I'm happy, happy because he choose to be free and at peace.

Alam kong pinahirapan ko siya ng sobra. Hindi niya naman ako masisisi, mahal ko siya, e at nasasaktan ako.

I stared at his sleeping face. I can't help but to feel sad. I can feel my heart clenching painfully. Last day of waking up beside him. Last day of seeing his sleeping face.

Kung pwede lang ay hindi na ako babangon. Hindi na ako gigising para hindi siya mawala. Kaso hindi pwede.

I laugh bitterly before getting off the bed. Magluluto pa ako ng almusal ko. Iniisip ko na ang gagawin namin ngayong araw. Sa totoo lang, wala akong plano. Gusto ko lang na masa tabi ko siya buong araw, gusto ko lang na nakikita ko siya buong araw, na naririnig ko ang boses niya buong araw. Kahit wala kaming gawin. Kahit umupo lang kami sa sofa maghapon, kahit titigan ko lang siya. Ayos na ako doon.

Maybe we can watch movie later, I mean he watch while I'm watching him. Iyon lang ang gusto ko. Well talk about our past and laugh our heart out because of the nostalgia we're feeling.

Ngayon pa lang nanghihina na ako. Iisipin ko pa lang na mawawala na siya ng tuluyan pakiramdam ko pati ako nawawala na. Sobrang sikip sa dibdib pero hindi na katulad ng dati. I am ready na, e. Handa na akong bumitaw. Handa na akong palayain siya.

"Good morning, love!" I cheerfully greeted him.

"Good morning, mi amor." He greeted back while walking towards me.

Hindi ko na siya inantay makalapit dahil patakbo na akong lumapit sa kanya at yumakap. Pinigilan ko ang sarili sa pag-iyak. We should be happy this day. Walang iiyak. Ayokong ang umiiyak kong mukha ang makikita niya bago umalis. I want to assure him that I'll live my life happily just like what he wants. Sa puntong 'to, siya naman, siya naman ang masusunod.

"What do you want to do today?" I asked him.

He shrugged. "I just want to be with you."

Huminga ako ng malalim at ngumiti. Hindi ako iiyak. No. Not now.

"As you wish, mi amor."

What about me? I want to be with you for the rest of my life, until I lost my breathe.

"I cook my breakfast. Sayang hindi mo matitikman, for the last time sana." I muttered the last words weakly.

I immediately smile and change the topic.

"Manood tayo ng movie mamaya, dito nalang tayo sa bahay. Hassle kapag lalabas pa." I cheerfully said.

Tumingin siya sa akin na parang nantatansta. Itinaas ko ang dalawang kilay at pinanatili ang ngiti sa labi. Tumango rin siya kalaunan at ngumiti.

Buong maghapon akong nakadikit sa kanya. Marami akong kinuwento. I even told him the story of my childhood again kahit na alam niya na iyon. I just want to see his reaction and memorize it. If I can just frame it inside my head I will. Ang kaso hindi naman pwede, kaya gagawin ko nalang ang lahat para manatili iyon sa utak ko.

"I love you." I sweetly uttered.

Ilang oras na lang. Ilang oras ko na lang siya makakasama. My heart still clenching painfully. Kada titingin ako sa oras ay mas lalong sumisikip ang dibdib ko. Matatapos na ang huling araw na hiningi ko. Matatapos na ang araw na kasama ko siya.

Natigilan ako ng tumayo si Gio at naglahad ng kamay sa akin.

"Bakit?" I asked.

Ngumiti siya. Ngiting maluwag, ngiting mukhang payapa na.

I bit my lower lip to prevent myself from crying.

"I just want to dance with you."

Patago ang paghinga ko ng malalim bago ko kinuha ang nakalahad niyang kamay. Marahan niya akong hinila patayo at iginaya papunta sa gitna ng sala.

Ikinawit niya ang dalawang kamay ko sa leeg niya. Pinagsiklop ko siya at madiin ang kinurot ang mga daliri para pigilan ang sarili sa pag-iyak. I smiled widely at him.

Inihawak niya ang dalawang kamay sa bewang ko. Ipinagsiklop niya rin iyon matapos ang ilang minuto.

Marahan kaming gumalaw habang nakatitig sa isa't-isa. Kahit walang tugtog ay nagsasayaw kami.

I am memorizing his features, his eyes, lips, nose, everything. Iyon nalang naman ang magagawa ko.

"I don't want to see you leaving..." I muttered weakly. I bit my lower lips, pakiramdam ko nagdudugo na iyon sa sobrang diin ng pagkakakagat ko. Ayos lang, mas masakit pa rin naman ang nararamdaman ko sa puso.

"I don't want you to see me leaving too.." he whispered.

"You know how much I love you right?" I said while smiling sadly.

I can feel my eyes filled with unshed tears. Tumingala ako at ngumiti.

"I just want to be with you, but I guess it will not happen." I weakly muttered.

"It'll not happen." I surely said.

Hindi na kailanman mangyayari. Kahit ilang beses kong ihiling.

"Mi amor," he whispered.

Patuloy kaming sumasayaw kahit na walang tugtog.

"I want you to know that you're the most beautiful happenings into my life. And I'm sorry for leaving you so early. I love you so damn much."

I force myself to smile. "Hindi ako nagsisisi na ikaw ang minahal ko, Gio."

Hinding-hindi ko pinagsisihan kahit isang segundo. Kung ibabalik man ako sa nakaraan, siya pa rin ang pipiliin ko, kahit alam ko na iiwanan niya lang rin ako.