Suikasti yapacağı yer üst kıdemde bir askeri karargahtı ve orası en iyi eğitilmiş askerleri barındırıyordu. Ve araştırdıklarına göre General'in kızı Âmine'yi parmak izi almadan içeri alıyorlardı. Çarşaf ve maskeyle kendini kamufle edebilirdi genç ka...
"Mümin erkekleri ve mümin kadınları işlemedikleri şeyler yüzünden incitenler, bir iftira ve apaçık bir günah yüklenmişlerdir. " (Ahzab:58)
Bölümün Hadis-i Şerifi;
"Erkek çocuk nimet, kız çocuk ise hasenedir; yüce Allah nimetin hesabını sorar, haseneye ise mükâfat verir. " (İmam Cafer-i Sadık (a.s))
Başka kitaplarda buraya bölüm şarkıları yazılır e bizim farkımız da bu olsun öyle değil mi? ;)
Allah'ın rahmeti ve bereketi üzerinize olsun. Bölümümüze hoş geldiniz :)
Buraya bir anahtar emojisi bırakarak bölüme geçebilirsiniz huzurlu okumalar. ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🗝️ BÖLÜM: ٣ | RAYÎHA* 🗝️
{*Hoş koku}
Ezanı dualarla bitirdi Âmine. Yardımını istedi herşeyin gerçeğini bilenden. Başını duvara yaslayıp göz yaşları ile dinledi Ezan-ı Muhammed'i. Daha sonra sırtını gri duvardan ayırıp ayağa kalktı. Siyah demir parmaklıkları kavrayıp başını uzatmaya çalıştı.
"Kimse var mı orda? Bakar mısınız?"
Bir kaç tıkırtı duyuldu ve yabancı bir kadın görevli göründü. "Birşey mi istedin?"
"Abdest alma şansım var mı?"
Kadın bir süre tereddütle baktı. Daha önce böyle bir istekte bulunan az kişi olmuştu demek ki. Sonra kemerinde ki anahtarı çıkarıp kilidi açtı. "Gel benimle."
Lavabo da abdestini aldı. Her su zerresi güç oldu can kattı sönmüş canına. Aynadan kendine baktı. Bu nasıl bir imtihandı böyle! Sonra isyan etmekten korkup "HasbinAllahu ve ni'mel vekil." dedi. Benim vekilim Allah'tır!
Örtüsünü tekrar giyip kapıda onu bekleyen kadın görevlinin eşliğinde nezârethaneye geri döndü. Kadın kapıyı kilitleyip gitti. Âmine sağına soluna baktı. Seccade yapmak için birşey aradı. Birşey bulamayınca üstüne örtüsün diye bırakılan ince pikeyi eline aldı. Fakat bu karanlık yerde yön duygusunu da yitirmişti. Kıble ne taraftaydı?
Bunu sormak için kapıya yaklaşacağı zaman ayak sesleri duydu. Ve sonra bir ses.
"Ben Savcı Ömer Faruk Aladağ. Âmine Aladağ ile görüşeceğim."
Âmine duyduğu sesle gözlerinin yaşarmasına engel olamadı. Abisi gelmişti. Onu kurtarabilecek olan bir tek o vardı Allah'ın izniyle. Âmine gülümseyerek yanına gelmelerini bekledi. Ömer, Savcı ciddiyeti ile yürürken Âmine'yi görmesi ile abi kimliğine büründü ve şefkatle gülümsedi.
