Edge of Never

11

It was a silver necklace with an infinity pendant. It looked simple yet elegant. Hindi ko alam kung bakit ako binigyan ni kuya Travis nito but I should be thankful of that. Ate Summer didn't talk to me at nasasanay na rin ako sa ganoong trato nito sa akin. I should stay away from kuya Travis dahil hindi ko alam pero hindi ko gusto itong nangyayari. This can't be, I have to stop this.

Days flew so fast na hindi mo namalayan na pasukan na ulit.

"Chase, I can't drive you, just be careful on your way to school." Tumango ako sa sinabi ni Kuya Marco. Hindi na kasi ako pwedeng sumabay sa mga pinsan ko dahil iba na ang university na pinapasukan ko so I had no choice but to let Manong Romel drive me. Hindi pa naman kasi ako marunong mag maneho and surely mom won't let me drive.

I wore a casual outfit and put on a light makeup, ayoko naman na mag mukhang dugyot sa school. Kinuha ko na ang aking bag at sumakay na rin sa kotse.

Pagkarating sa school ay maraming students ang nagkukumpulan. I felt out of place dahil bago lang ako dito and si Sancho lang naman sana ang kakilala ko pero hindi ko ito makita.

Nothing happened during the first day, pumunta lang kami sa mga designated rooms namin at kinilala ang isa't-isa at wala na. It's already lunch time and I don't know if saan ako pupunta.

"Chase!" Nasiyahan ako ng makita si Sancho.

"Kanina pa kita hinahanap but I can't find you." He chuckled

"We should exchange numbers." I agree with that idea. Kaya't binigay ko ang numero ko sa kaniya at ganoon din siya sa akin.

"Where you heading too?" Tanong nito sa akin. Nakapamulsa ito at tumitingin sa paligid. Mukhang wala naman itong kasama.

"Lunch, pero wala akong kasama."

"Tara sabay na tayo." I smiled at him at niyaya niya ako sa malapit na kainan dito sa campus namin.

Sancho ordered for me. I was thankful dahil pinakilala ito ni Amanda sa akin, speaking of Amy, na mi-miss ko na ito, umuwi siya sa kanilang probinsya at sabi sa akin ay hindi na daw ito mag-aaral dahil mayroon silang mabigat na problema. I kept on asking her pero wala naman itong planong ipaalam sa akin.

Pagkatapos namin ni Sancho kumain, we decided to part ways dahil may pupuntahan daw ito ako naman ay bumalik sa building namin para alamin ang schedule ko.

"Chase." I looked back at that baritone voice

"Kuya Travis." I was shock to see his face again, kailangan ko siyang iwasan. Every time he is near, parang may kung anong kumakawala sa aking sistema, and I know it's not good.

"I'll bring you home later." Nakapamulsa ito habang nakatingin sa akin.

"Manong Romel will pick me up." Ayaw ko ng maulit muli ang paghatid nito sa akin.

"You're kuya asked me to bring you home." What? Bakit hindi man lang ito nag text sa akin? He should have informed me first!

"He should have texted me." I was so frustrated at kuya for doing this.

"Text him, tanungin mo." He suggested. I got my phone fron my pocket at nag tipa ng mensahe para kay kuya pero walang akong reply na natanggap galing sa kaniya.

"Just text me if your class is done." Akmang aalis na ito pero pinigilan ko siya.

"A-ah kuya, I don't have class." Tumango ito at nag umpisang mag lakad. Nakasunod lang ako sa likod nito at marami kaming nadadaanan na lahat siguro ay kilala nito. I don't know if they have class pero mukhang wala naman dahil first day pa lang naman ngayon.

He opened his car for me, medyo nahihiya pa ako sa pakikitungo nito sa akin. Wala itong imik habang nag mamaneho.

"Kuya, pwedeng bang huwag mo muna akong iuwi?" Natigilan ito at bahagyang bumagal ang usad ng sasakyan. He looked at me with his confused eyes. Mababagot ako sa bahay pag umuwi ako ng ganito ka aga. I just want to unwind.

"Marco would probably kill me if hindi kita iuwi ngayon." I saw him gulped na parang may pinipigilan ito. Bahagya niyang inihinto ang sasakyan sa gilid ng malaking puno. I pouted and faced him, his jaw moved and looked at me intently.

"I'll just tell kuya na pinilit kita, please I just want to unwind." I heard him sighed at parang may malalim na inisip. He then looked at me and nod.

"Thanks kuya." I smiled at him pero umiwas ito ng tingin at nagsimula ng mag maneho ulit.

"Saan mo gustong pumunta?" Tanong nito sa akin. I don't even know where to go basta gusto ko lang makalayo muna. I don't have a problem naman it's just that gusto ko lang mag unwind.

"Just take me anywhere." Humugot ito ng malalim na hinga at parang may iniisip.

I connected my playlist to his speaker at hindi naman ito umangal, he drove quietly at ako naman ay namamangha sa tanawin na nadadaanan namin. I just realized that we are going out of the city. I trust him, hindi naman niya siguro ako ipapahamak at takot rin naman ito kay kuya kapag may nangyaring masama sa akin.

His speed slowed down, we ended up near the hill overlooking the city. Namilog ang mga mata ko ng makita kung gaano ka ganda ang tanawin dito. It's breathtaking at ngayon ko lang nadiskubre na meron pala yan dito malapit sa amin.

"This is beautiful." I giggled and faced kuya Travis nakapamulsa ito at nakatingin sa akin ng may tipid na ngiti sa labi nito.

"Palagi ako dito kapag stress ako." He walks towards me. Hindi ko alam bakit sinasabi niya ang lahat ng ito sa akin dahil hindi naman kami sobrang close sa isa't-isa.

"The view is really a stress reliever." I saw him at my peripheral view glanced at me, kaya hindi ko rin mapigilan ang lingunin siya. Nagtama ang aming mga mata at hindi magkandaugaga ang tibok ng aking puso.

"Bakit mo sinusunod ang mga utos ni kuya?" I asked him, tumingin ito sa malayo parang may iniiwasang topiko.

"Inutusan niya ko na bantayan ka sa school." I frowned upon hearing him say that. What is happening with Kuya Marco? Hindi naman ganoon yun.

"Why would he do that?" I said and crossed my arms, umupo ako sa damuhan.

"I told him about Sancho." I faced kuya Travis. Hindi ko mapigilan ang mag react agad.

"Sancho has nothing to do with this! Siya lang ang nag-iisang kaibigan ko sa school." I was very mad at kuya as well as kuya Travis, they don't have the right to interfere with my life and choose who I must be friends with.

"But this has something to do with me." Nawala ang kaninang galit sa aking mukha.

"What are you talking kuya?" I heard him let out a heavy breathe at nag iwas ito ng tingin at nag umpisang maglakad pabalik sa kotse.

"It's getting late we should go." Pero mabis ko itong hinarangan. Now we are standing so close facing each other. Tiningala ko ito dahil mas matangkad ito sa akin.

"Why is Sancho have something to do with you?" I asked. Hindi ko mapigilan ang mag taas ng boses sa kaniya. He closed his eyes and massaged his neck and looked at me with intensity.

"Because I can't bear seeing you with another guy, Chase." My breathing hitched. Hindi ko alam kung paano ako mag re-react sa sinabi nito.

"I-I don't know what should I say." I looked down dahil parang magnet ang tingin nito.

He held my chin up para tingnan ko siya.

"You have nothing to say, baby" Hindi mawala ang pag hurumentado ng ang aking sistema at parang nawawala ako sa ulirat.

Binitawan nito ang aking panga, pero ganoon pa rin ang aming posisyon nakasandal ang magkabilang kamay nito sa kaniya kotse at nakakulong ako sa mga bisig nito.

"I don't care if I ruin my friendship with Marco, if that what it takes to have you in my life." Pagkasabi noon ay umalis na ito at pumasok sa kotse. I was left dumbfounded at kusa nalang sumunod sa kaniya.