Avm'ye vardığımızda bana kelime oyunu yaptığını anlamıştım,bu avm'nin üstü açıktı.
Arabayı parketmeye girdik ama otopark tıklım tıklımdı.biraz aradıktan sonra dar bir yerden bi arabanın çıktığını gördüm,can'a;
"bak araba çıkıyor gir hemen oraya"
Can; "ama orası çok sıkışıp altımızda koca cip var oraya nasıl sığacağız ki ?"
"Parkedersin,ben sana inanıyorum..."
-CEMAL-
Onun bu sözüyle tamam cesaretle dolmuştum
İnançlı bi şekilde park yerine doğru ilerlettim arabayı,ters girmeye çalışacaktım,zorladım,zorladım,zorladım ama olmuyordu.az kalsın arabayı bile çizdirecektim
Barış seslendi
"Tamam sıkıntı yok ben sokarım,can"
"Kime ?"
Yine saçmalamıştım ama barış çaktırmadan gülerek duymamazlıktan gelmişti fakat duyduğunun farkındaydım
Onun inancını kırdığım için biraz yüzüm asılmıştı ama yine de arabadan inmiştim
"Barış,senin daha önce araba kullandığını görmemiştim,araba ehliyetin var mı ?"diyerek kıkırdadım
O sadece bana göz devirip direksiyonun başına geçti.asla park edebileceğini düşünmüyordum,çünkü daha önce araba kullandığına inanmıyordum
Ben düşünürken barış yaklaşık 10 saniye içerisinde arabayı park etmişti.koca arabayı küçücük yere park edebilmişti
Açık kalan ağzımı yumuşak elleriyle yavaşça kapattı ve ardından göz kırpıp öpücük yollayıp peşinden de kıkırdadı
Şoku atıp içeriye girdik beraber,bir onlarca mağazaya girip barışa yarın için kıyafetler aldık.sonra ben tuvalete gitme bahanesiyle yanından ayrıldım ve onun için bi hediye almaya gittim her gördüğünde beni hatırlasın diye...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
