Love in japan

stranger no more

Its been a while! So this chapter was a wholesome. If may mga wrongs: spell and grammars. Feel free to correct me, english kung english talaga to ang chapter na to HAHAHAHAHAHA katuwa kasi unti unti na akong nasasanay kaya pagpasensyahan nyo na :) . ERRORS AHEAD!

~

Its been 2 years already. Wala na akong balita kay javi, hindi ko na rin naman na inabala si zath. I just focused to my family, we bond and travel a lot. We laugh, love and care. I was so happy! Even javi leave at least i have my family to rid of the sadness i have. I already forgave him, and im not totally sure if im already moved on. But i dont care.

''Hey Cy!'' Tawag sa akin ni Karen na nag pabalik sa akin sa reyalidad. Andito kami ngayon sa aming bahay dito sa cavite, naka bili na kami ng bahay dito dahil maganda ang lugar. Tahimik at sariwa ang simoy ng hangin. Inabando na namin ang aming lumang bahay, masisira na rin kasi yon kaya mas mabuti na andito na kami.

''What?'' Humarap ako dito at nag taas ng isang kilay.

''Were planning diba? Sabi ni tita sa japan nalang daw'' sabi nito, umupo ako sa tabi nya at tinitignan ang laptop nya. Shes booking our flight already. Bakit naman japan?

''Oo nga kuya japan nalang!'' Sabi ni Ky ng makapasok sya sa salas at inilapag ang dala dala nyang tray na nag lalaman ng meryenda namin. Kasunod ni marky si mama at umupo rin sa tabi nito.

''Oo nga anak, don nalang tayo mag bakasyon'' wala na, tapos na ako. Ayon din ang gusto ni mama. Inangat ko na lang ang dalawa kong kamay. Kayo na panalo sige na.

''Pero ma... Alam nyo naman yung nangyari diba?'' Ani ko, sinusubukan ko pa rin maiba ang desisyon nila.

''Akala ko ba kuya naka move on kana?'' Sabat ni marky, wala akong maalala na may sinabi akong ganon ah?

''Oo nga cy, sabi mo diba...'' pagsang ayon ni karen kay marky, tumango tango naman si mama na sumasang ayon din. Napatigil ako sa pag iisip ng biglang pumasok si papa sa salas galing sa trabaho na may dala dalang tatlong box ng malalaking pizza.

''Oh napagdesisyunan nyo na ba? Kelan ang flight?'' Sabi ni papa habang kumakain ng dala dala nyang pizza, inayos ko ang aking pag kakaupo at napatigil ng mapansin na nakatitig silang lahat sakin. Why?

''Why?'' i frowned to them. They just staring at me, like scanning what am i thinking.

I sighed, ''Okay okay, sa japan tayo'' i surrender, the excitement in their face makes me excite as well! This is what we callled family, a home.

I go to our garden then sit on the ground, with lovely flowers. I look up at the sky then i remember someone. Javi.

I dont know why im still in love with this guy, its still makes my heart beat like a drum when i look at his picture. Recently, i found out that im stalking his account. Hes still the same, posting about his bar, his food and cloth. Like the old him.

Tumayo na ako at dahang dahan na pumasok sa bahay. I think i need to move on, as fast as i can. Theres a big possibilty that i'll meet him, tommorow. What will i do?

''Oh tara na anak, kain na.'' Sabi sakin ni mama ng makapasok ako sa kusina, napangiti ako. I dont need someone, i just need my family. I inlove with my family, our house was a full of love and happiness. I felt warmth in here, i felt that im safe in here. I felt family in this house.

Umupo na ako sa upuan at humarap sa aking pamilyang nagtatawanan, how lovely isnt? Kumain na rin ako at sumali sa kanilang masayang kwentuhan.

~