(S.O.S)YETİK AŞK(!)

2.Bölüm

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. :)

***

Yeliz Atalar

Aslan Aslanoğlu... Yok ya soyadı benzerliğidir abi. Sadece şu an içinde olduğum holdingin sahibinin soyadı Aslanoğlu olacak değil ya... Ya ben ne diyorum Allah aşkına?! Az önce resmen patronuma sapık damgası yapıştırdım!

"Hı... Aslan.. Aslanoğlu diyorsun yani. Kaplanoğlu olma ihtimali var mıdır?" Öyle ürkütücü bakıyordu ki cümleleri toparlayamıyordum ki! Beynim yan yana birkaç kelimeyi sıralayıp ağzımdan atıveriyordu! "Yok yok, Aslanoğlu'dur o... Kaplanoğlu olsa yerinde duramazsın."

"YELİZ! KES SESİNİ ARTIK!" Aslan tam adına yaraşır bir şekilde kükrediğinde ben dahil herkes yerinden sıçramıştı. "ÇEKİM BİTTİ! DAĞILSIN HERKES!" Herkes oraya buraya koştururken beni de kolumdan tuttuğu gibi sürüklemeye başlamıştı.

"Ya bıraksana kolumu! Bu çok klişe ama canımı acıtıyorsun!" Benim saçmalamamın bir sınırı yoktu o yüzden susmalıydım. Beni büyük bir odaya soktuktan sonra tüm storları bir tuşa basıp indirdi ve kapıyı kilitledi. Şimdi bir de burada beni yatırıp... Ay tövbeler tövbesi!

"BANA TOKAT ATTIN! ÇALIŞANLARIMIN ÖNÜNDE, KENDİ ŞİRKETİMDE BANA TOKAT ATTIN!" Öfkeyle soluyordu. Evet yapmıştım...

"Ama ben yanlış anladım.." diye mırıldandım sessizce.

"KESİN ÖYLEDİR! SEN DE Mİ BENİM SONUMU GETİRMEK İÇİN TUTULDUN! DÜN GECE DE SARHOŞ FALAN DEĞİLDİN! SABAHKİ O BOŞ ATARLARIN, AZ ÖNCE YAPTIKLARIN... İTİBARIMI ZEDELEMEYE ÇALIŞIYORSUN! AKŞAM DA GİDİP MAGAZİNCİLERE ANLATIRSIN, HA!" Kulağım patlayacaktı bağırmasından. Benim amacım bınların hiçbiri değildi ki... Benim bir amacım yoktu da.. Niye şimdi böyle olmuştu? Ben burada böylece durup onun saçma sapan iftiralarına göz yumamazdım.

"BANA BAK MAVİŞ! SENİN ALTINA ALDIĞIN KAŞARLARA BENZEMEM BEN! YELİZ ATALAR VAR KARŞINDA KENDİNE GEL! BEN NE SENİN SOYADINI BİLİYORDUM, NE DE KİM OLDUĞUNU! BÖYLE ŞEYLERLE MENAJERİM İLGİLENİYOR ANLADIN MI! SENİN İTİBARINDAN BANANE! HEM ADAMLIĞIN YOK İTİBARIN OLSA NE OLUR!" Ona bir tokat daha atıp bir hışımla çıkmıştım.

•••
İki Hafta Sonra

Aslan Aslanoğlu

Günlerim o aptal ufaklığın olduğu projeyle ilgilenmekle geçiyordu. Daha bana tokat attığı an sözleşmeyi feshetmek istesem de tazminat çok yüklüydü ve kreasyonun çıkmasına bu kadar az kalmışken böyle bir şey yaparsam babam beni öldürürdü. Sanki ben hatalıymışım gibi Yeliz beni görmezden geliyordu. Çekimlerde, toplantılarda... Her yerde!

Odamda oturmuş düşünürken içeri Tarık girince bakışlarımı çevirdim. "Tarık, boş yapacaksan hiç gelme abicim."

"Yok abi, o yüzden gelmedim." Tarık nadiren böyle ciddi olurdu. O yüzden duruşumuzu dikleştirip onu dinlemeye koyuldum karşıma oturunca.

"Ne oldu lan söylesene?"

"Bu sarı kafa var ya... Manken olan. Hani şu tüm şirketin diline düştüğünüz, seni tokat manyağı yap..."

"Anladım amına koyayım, sadede gel!"

"Kızı menajeriyle konuşurken duydum. Harbiden senin kim olduğunu bilmiyormuş. Hatta o gece benimle çıktığı için baya kızdı Aslı'ya." Tarık'ın götürdüğü kız sarışının menajeri miydi yani? Bu detayı sonra düşünecektim.

"Yani kızın kötü bir amacı yokmuş diyorsun?" Tek kaşımı kaldırmış Tarık'ı sürerken Tarık başını salladı.

"Evet abi. Hem kız sağlam, ben araştırdım. Atalar'ın kızı işte. Haluk amcanın kızı. Abisi vardı hatta bunun seninle aynı futbol takımındaydı, ismi Yağız'dı sanırım."  Şimdi hatırlamıştım... Haluk Atalar'ın sosyetik kızı... Her maçımıza gelip abisine tezahürat yapardı. Bu gereksiz şeyleri niye hatırlıyorsam artık! "Abi bir şey demeyecek misin?"