LS#1:Pessimistic Love ( COMPLETED )

19

Naging mabilis ang nga araw. Natapos ang 4th Quarter exam,na comply na ang lahat ng ptojects, outputs at practice oara sa graduation ay talagang magkatotoo na. Graduation na namin. May hinanda na akong speech para mamaya. Ala una ng hapon magsisimula ang graduation. Alas 10:00 palang ngayon at may dalawang oras pa akong bakante.

Si kuya Xenon graduate naman sa susunod na araw,Magna Cum Laude. Si kuya Iron chill muna. Sina papa at mama nasa store kaya kami na ang natira sa bahay. Si kuya Xenon nandoon sa kusina nag luluto,si kuya Iron naman nag eh-X-box sa sala at ako nakaupo lng nakatunganga sa kay kuya Iron.Naiwan ang aking cellphone sa ibabaw ng kama sa aking kwarto Yup. I bought a new sim,ang nakarehistrong number lang ay kay Mama,Papa,Ang dalawa kong kuya,Clayze at kay Zia.

I deactivated all my accounts last week and I make a new one,Hindi ko siya in-add man lang. I was so bored sitting in the sofa while watching kuya Iron do his crazy stuff in X-box. Pumasok ako sa kusina at naabutan kong naghihiwa si kuya ng bawang para sa kaniyang lulutuin na adobo,wala sina manang  because mom gave them a Vacay.

"Let me help you kuya" Sabi ko sa kaniya at akmang agawin ang kutsilyo.

"No,you.sit.there" sabi niya at tinuro ang upuan.

Hindi na ako nagreklamo at umupo na lang. Tinitingnan ko siya habang nagluluto. Walang problema sa buhay. Habang nagmuni-muni ako bigla siyang nagsalita.

"Sadyang sa maling tao ka lang napunta at sa taong hindi marunong magpahalaga. Wipe your tears and value yourself. Magpakatatag ka at huwag mong hayaan lamunin ka ng lungkot at tuluyang mawasak at masira."

Nabigla ako sa mga katagang binitawan niya. Each words are clearly enough for me. "Kuya I'm fi---."

"Stop pretending Vanadium. I'm your kuya. No secret No lies right? Hey I'm proud of you alam kong hindi ka okay,pero pinipilit mong maging okay. Alam kong mahirap,pero kinakaya mo. Alam kong hindi ka masaya, pero ngumingiti ka pa rin sa harap ng iba. Keep Fighting." Sabi niya habang may mga luha sa aking mata.

Hindi talaga ako okay, I always said to myself "Malakas ka diba,kaya mo yan" while the tears are falling.Nagpatugtoh ako ng musika sa loob ng kusina gamit ang cellphone ni kuya Xenon na ini-connect ko sa Bluetooth speaker. Music is my only way to comfort myself, Songs can change my feelings. Pinunasan ko ang aking mga luhang lumabas sa aking mata.

"Better to wait than force things happen kuya" I said to him. His back faced me while he was cooking.

"Uhmm. You can't heal if you keep pretending you're not hurt" He said and placed the food in the table, "Iron kain na".

Dumating na din si kuya Iron sa kusina at umupo sa upuan. Kaming tatlo lang ang natira sa bahay at kumain ngayon sa kusina. Natapos kaming kumain ng 11:35 at napagdesisyunan kong maligo ulit at ayusin ang sarili ko,si kuya Iron ang naatasan maghugas ng aming kinainan at Si kuya Xenon naman nilinis ang kaniyang sasakyan.

Nang pumasok ako sa aking kwarto nakita kong may tumatawag sa aking cellphone agad ko itong kinuha without looking at the caller ID sinagot ko agad ito.

"Hello? Who's this?" I asked

[Jusko,tingnan mo ang Caller ID]  Sagot sa kabilang linya ni Zia. Oo alam ko ang boses ni Zia.

"Ayy sorry. Why do you call?"

[I'm outside your house,Open this freaking gate" She said

"Is there any problem?" I tried to act normal.

[Always. Stop asking. I'd been calling you for about twenty times. C'mon Open it]

"oh sorry,naiwan phone ko kanina sa ibabaw ng kama.. Okay,wait" I said and then hung up the phone. I ran downstairs. Pagkalabas ko sa bahay nakita ko si Kuya Xenon na naglilinis sa kaniyang sasakyan. Nilagpasan ko siya at tinungo ang gate saka binuksan ito. Nakita ko si Zia sa labas may dalang bag na sakto lang ang laki,hindi na ako nagtanong kaya inayaya ko na siyang pumasok.