LS#1:Pessimistic Love ( COMPLETED )

29

Hinanap ng mata ko ang aking mga kaibigan. Nakita ko sila na nakikipaghuntahan sa iba naming kaklase noon sa di-kalayuan. Papunta pa lang ako, kumakaway na ang mga kaklase ko noon, sinalubong nila ako nga tilian,hiyawan,pati na rin palakpakan. I saw my best friend's eyes shining with happiness. Malayo pa lamang ako I saw how they smile wide. Nang makalapit na ako sa kanilang mesa, parang mapupunit na anga aking labi sa kakangisi.

I was about to say hi to them, not until humarap ang isang lalaki na sobrang pamilyar sa akin. I didn't expect to see him this close, I didn't anticipate anything from him. I was just standing there staring at him.

"My first Love, The Man I love almost five years . The man who make me feel what Love is. The man who make me feel unwanted. The man who caused the pain I'm feeling for about five years, The first man that I introduced to my parents. The First Man whom I Wanted to be my last, to be my husband" My mind keep mumbling while I was staring at him.

Nawala ako sa aking mga pagkatulala ng niyakap ko ni Lucky. "We miss you. Ang ganda mo na" puri niya sa akin.

"Thank you. But may kasalanan ka" I frowned. Hinarap ko sina Zia at Clayze, Nakatingin lang sila sa akin. Parang nag-aalinlangan na lumapit, so I open my arms wide waiting them to hug me. Unang lumapit si Clayze at sunod naman si Zia.

" We.. We really miss you" hikbi ni Zia

"Ano ba? Nandito na ako oh. Huwag ka na dyan umiyak" Pagtatahan ko sa kaniya. Hinarap ko sila and I was about to panic when I saw unshed tears in their eyes.

"Hoy! huwag kayong umiyak. " pagsabi ko sa kanila, "Umuwi na nga ako dito oh.. I'm sorry okay? Na hindi ako nakapag sabi sa inyu. Ayaw ko kasing madumog kayo ng mga paparazzi" pagliliwanag ko sa kanila.

"Okay na yun. We're happy , You're really here. " sabi ni Clayze at yumakap muli. Pagkalas niya hinanap ng mata ko si Lucky.

"Lucky, Come here" tawag ko sa kaniya at sumunod naman sa kaniya si Fortune.

"Yes Supermodel? " pang-aasar niya sakin. Binalewala ko siya at hinarap si Fortune.

" You didn't gave me a hug, moron" Sabi ko sa kaniya. I open my arms open para sa hug niya but I received nothing. Instead of hug, pinatong niya sa ulo ko ang kamay niya and he mess my hair gently saka natawa.

"Crazy" I mumbled. Hinarap ko si Lucky saka sinapak ko siya sa balikat ng simple, " Why do you say the program will start at seven? Alam mo ba, na kulang pa ako sa tulog?" reklamo ko sa kaniya.

"Yes that's the point, sinabi ko sa iyo ang advance time para hindi ka na ma late. Late ka naman palagi diba?" pang-aasar niya sa akin.

"People change Lucky !" rasun ko sa kaniya.

"Talaga?" pasimple niyang tiningnan si Xyler, na naka talikod na sa pag-uupo. "Sana nga. People change. But Do feelings change?" tanong niya.

"Bahala kayo! Doon muna kayo. Magsama muna kami. " pagtataboy ni Zia sa kambal. Hinila naman ako nina Clayze papunta sa may bar counter.

Umupo kami sa high-chair at humingi ng maiinom. Isang paraan na din ito sa pagtakas kay Xyler. Nasasakal ako sa atmosphere na namamagitan kanina sa amin, alam kong naka talikod siya but I can still feel that someone staring at me, I can clearly sense it.