KAFİR CİNLER

BURDA BİTSİN

Artık korku beni nerdeyse ele geçirmişti.dayanacak gücüm kalmamıştı.hoca hariç hepimiz yerdeydik MERA bile dahil MERA ayağa kalkıp birden yok oldu. Etrafa bakmaya gitti heralde. Ben artık dayanamayıp uzandım ve korkudan deli gibi atan kalbimin yavaşlamasını bekledim. Kalbim duracak gibiyken bile aklım aynı sahneye tekrar tekrar gözümün önüne getiriyodu. Artık korkumu yenmem lazımdı. Babamın dediğini yapmaya gittim babam korkunu yenmen için korkunla yüzleşmen lazım derdi. Bende oturma odasına gidip ışığı açmadan odanın ortasına oturdum. Ve VEFK yazmaya başladım.kararlılılığım korkumu yok ediyodu bunun sayesindede cesaretim yerine geliyor. VEFKi muskamın içine koyup. Odanın içinde sure okuyarak bi sağa bi sola gidip geldim.ali ve barış odaya sürüne sürüne geldiğini gördüm onları öyle görünce yüzümde seslere boğulacak bir gülümseme oluştu. Arkalarından hasanda sürüklenerek odaya girdi. "Bi durun beni arkada bırakmasanıza"barış "zaten korkudan ölecem bide sen  konuşma, çok mu komik botan, yardım etmeyi düşünme sakın" tamam be tamam diyip yardıma koştum.hoca içeri girerek"MERA kabilesinden 10,15 tane cin çağırdı ayna tuzağını geçmiş olabilir ama asla cin sandalye tuzağını geçemez.URDA'YI sandalyeye ite bilirsek bu iş burda kesin biter."dedi bende biliyorum hocam MERA'nın kabilesindekilerle kolay olur ama BÖYLE BİR CİN BU TUZAĞA KOLAYCA GİRECEK GİBİ DEĞİL....