Magic Shop - Multiship

1.1-2

• Geçmişin İzleri - 2 , Kısım 2.

"Biri daha gelse sorun olur mu?" Jin meraklı gözlerle diğerlerine bakıyordu.

Hoseok biraz düşündü. Yoongi pek sorun etmezdi ama Taehyung biraz çekingen gelmişti.

Onlar Hoseok'un bir şey söylemesini beklerken Taehyung'un "Hayır. Ne kadar kalabalık o kadar iyi." demesi ile herkes şaşırdı.

"Tamam, teşekkür ederim."

Onlar biraz daha yürürken jin elinden tutulması ile hızla arkasını döndü.

"Hyung!"

"Sonunda yetişebildim, çok hızlısın ."

"Bir an gelmeyeceksin sandım."

"Otobüs geç ka-"

"Ne yapıyorsunuz?"

Yoongi'nin sesini duyan Jin panikle elini çekip sakin davranmaya çalıştı. Az önce olan şeyler saçmaydı ama içinde bir sıcaklık oluşmuştu.

Yoongi Namjoon'un yanına ilerleyip tanışmak için elini uzattı. Fazla sıcakkanlı değildi ama ona karşı içinde iyi duygular hissetti.

"Ben Yoongi, aramıza hoşgeldin."

"Namjoon. Teşekkür ederim."

Arkalarından gelen Hoseok Yoongi'nin omuzlarına tutunup Namjoon ve Jin' i süzdü. İkisi yakın duruyorlardı tıpkı Yoongi ile kendisi gibi.

"Namjoon... Kaç yaşındasın?"

"Yirmi sekiz."

"Benden bir yaş büyük..."

Jin hemen ileri atıldı."Namjoon benim çocukluk arkadaşım. Kendisiyle çok iyi geçinirim ve ev arkadaşımdır."

"Evet, evet."

O sırada Taehyung yanlarına geldi. "Yeni katılan kişi o mu?"

"Namjoon. Tanıştığımıza memnun oldum." Namjoon elini uzattı. Taehyung da kendisine uzatılan eli sıkarak karşılık verdi. "Ben de memnun oldum."

"Tanışma faslı bittiğine göre artık bir şeyler yapmalıyız. Mesela ben çok acıktım. Şuradan bir şeyler alıp gelelim."

Jin parmağıyla küçük bir fast-food büfesini işaret etti.

"Ben yemiştim, gelmeyeceğim."

"İçecek de mi almayalım?"

"Hayır."

"Peki, Hoseok hyung?"

"Bana da istediğinden bir şeyler alabilirsin Jin."

"Tamam. Yoongi, bir şey istemediğine emin misin?"

Yoongi kafasını evet anlamında salladı.

"Hadi gidelim."

Taehyung oflaya puflaya henüz iyi tanımadığı Jin ve Namjoon'un peşine takıldı. İyi tanımadığı insanların içinde rahat edemiyordu. Diğerleri gittikten sonra Yoongi ve Hoseok'un arasında ağır bir hava oluştu.

"Ağzına bir şeyler tıkmak istiyorum ama istemiyorsun Yoongi."

"Açım ama inan bana hiçbir şey yiyesim yok."

"Anlıyorum. Sabah hatırlamayıp seni zorla getirdiğim için üzgünüm. Bana açıkça hatırlat olur mu?"

"Dilim el vermiyor."

Yoongi yere oturup dizlerini karnına çekti. Kollarını bağlayıp dizlerinin üstüne koydu ve kafasını gömdü. Hoseok da onun yanına çöktü. Yoongi sessizce ağlamaya başlamıştı.