{Luna's POV}
"There's an upcoming project near Quezon. Engr. Chavez needs me for the blueprints." Sabi ko sa kabilang linya.
[Luh, selos ako sa Engineer.] Ani niya, pabiro.
Umiling naman ako at ngumiti kahit hindi niya 'yon nakikita. Tumayo ako at lumabas sa office ko.
"Umayos ka, susumbong kita kay Dad."
[I'm just kidding, Bal.]
"Okay, I gotta go, I love you." I uttered, pulling the door going to our department.
[Of course you do.]
Napairap naman ako sa kawalan. Ugh, the audacity of this guy. Good thing I really do love him.
"Yabang mo! See you later." I heard him laugh right before ending the call.
I went to Ms. Liah, who's assigned in this project as well, and asked if she have the blueprints.
Nang ibinigay niya ay bumalik ako sa office ko at chineck lang iyon. The materials, the measurements, the building itself.
As soon as I finished, tinawag ko ang assistant ko at ipinabigay ang mga blueprints sa Engineering Department. Sinabi ko rin na once na simulan na ang project ay pupunta ako sa site to check it with them.
Pag-uwi ko ay agad akong humiga sa kama. Nakakapagod, ang sakit din ng ulo ko, kaya naman nagpahinga lang ako sa kwarto.
I tried to scroll through my Instagram but I ended up checking my emails again. Part na ng buhay ko ang pagcheck ng emails ko.
After that I saw a headline of a certain news from Twitter kaya agad kong pinindot 'yon. I don't have the app dahil matagal ko nang hindi nagagamit 'yon. I even forgot that I have one!
Nacurious naman ako kaya nagtry akong mag-log in pero nakalimutan ko na ang password ko doon.
I went to my shelf as I was looking for a certain notebook. Naalala ko kasi na may notebook akong sinusulatan ng mga passwords ko.
Hindi ko agad nakita 'yon kaya kinapa ko ang nasa tuktok dahil may mga paper bag doon. Baka doon ko nailagay. Nasanggi ko ang isang box dahilan para mahulog ito.
Nagkalat ang laman nito kaya agad kong pinulot isa-isa ang mga papel. Nang makita ko ang isang maliit na box ng jewelry ay naalala ko bigla kung para saan ang box na nahulog.
Sol - worth to remember
Ayan ang nakasulat nang tingnan ko ang takip ng box. Tuluyan akong napaupo sa carpet at tiningnan isa-isa ang nakasulat sa likod ng mga liham.
One, four, twenty three, sixteen, eight.
Ako na ang nagsulat kung pang-ilan, sa pagkakatanda ko. Then he eventually sent me a whole box of it. Naaalala kong medyo mahirap din magpadala ng letters noon. It really requires time. Especially because it's being shipped abroad. And it's super underrated.
· read this if you're tired
· read this if you miss me
· read this if you're feeling sad
· read this if we ever had a fight
· read this if you're stressed out
Napangiti ako roon. Madami pa 'yun pero ang hirap isa-isahin. Naaalala ko nga na lagi kong binabasa ang mga 'yon depende sa nafifeel ko.
It helped me feel like he's there. As if he's comforting me. He just knows how to use every single word and make me feel okay in the end.
BINABASA MO ANG
Sol At Luna
Historia CortaKung tayo, tayo talaga. Dapat ba talaga tayong ipagtagpo? Dapat ba tayong magsama habang buhay? Kasi kung ako, gusto ko. Gusto ko'ng manatili ka sa tabi ko hanggang dulo. Ngunit kung oras, araw, o linggo lang talaga ang ibibigay sa'tin ng sansinuko...
