Ang hina ng phasing ng buhay ko. Hindi ako makausad-usad. This pandemic makes my life more difficult. So I'll put my everything to God. His plans is much better than mine.
Support my story please by clicking the star below. Salamat°°°
***
Abot-abot ang tahip ng puso ko habang nagpaubaya sa paghatak ni sir Philo. Ang higpit ng pagkakahawak niya sa palapulsuhan ko ay nagbibigay ng kakaibang kiliti sa kasulok-sulokan ng katawan ko. Pati yata split ends ko nangingisay na.
Para siyang galit habang binubuksan ang kwarto kung saan ako lumabas kanina. Halos hindi na ako humihinga ng tuluyan na kaming nakapasok sa loob.
"You..." Parang hirap na hirap niyang sabi habang napatingin ng deretso sa mga mata ko. Nanuyo bigla ang lalamunan ko sa hindi ko malamang dahilan.
Napahigpit ang hawak ko sa dugtungan ng butones ng longsleeve na suot ko. As if my life depends on it.
His eyes followed where my hands went, it only made his jaw clenched more. He pinched the bridge of his nose while looking on the ceiling. Determined to focus his attention on the invisible crickets on there. Wala naman kasing mayroon doon ng tumingala rin ako.
The way he sigh miserably made me think if I did something really really horrible.
Madilim ang itsura niya ng bumaling siya sa akin."Don't." Aniya na nagpakunot ng noo ko dahil hindi ko siya maintindihan
Nag-igting ang panga niya habang nagpatuloy. ''Do not even think of going outside. You hear me? Just..."
Nang hindi ako sumagot ay napabuga siya ng hangin na tila ba nawawalan na ng pasensiya.
Nagbukas sara ang bibig ko pero wala akong maapuhap na salita kaya napatikom nalang ako ulit.
"Just don't. Not when you are wearing that offensive fucking clothes." Patuloy niya pa habang hindi inaalis ang tingin sa akin. Hindi ko masyadong narinig ang huling sinabi niya dahil biglang kumirot ang ulo ko. I only heard the word wearing.
Anong problema niya sa suot ko?
Magtatanong na sana ako kung ano bang problema nito kung hindi lang parang umiikot ang paningin ko. Shuta! Lumilindol ba?
"You okay?" Aniya habang inisang hakbang ang pagitan namin. Napapikit ako ng mariin dahil talagang nahihilo ako.
Maagap nitong nahawakan ang braso ko para alalayan ako. He put his left palm on my forehead.
My knees wobbled with the sudden contact. The tiny distance between us only made my already nauseated state worse.
"Jesus! Your burning hot." Kinapos ako ng hininga ng tuluyan ng lumipat ang kamay nitong nakahawak sana sa braso ko papunta sa beywang ko.
He gently lead and tuck me to bed. His movement was very gentle while putting the blanket on me.
Sa nanlalabong mata ay kita ko pa rin ang labis na pag-aalala sa itsura nito na lubos na nagpapataka sa akin.
His gesture made my heart pound so fast. The unfamiliar rhythm of my heart was nothing but foreign to me.
"Rest." He said, almost whispered. The tone of his voice is like a lullaby to my ears. Tila ako hinehele.
I'm fidgeting in cold when I heard people talking, arguing? My body felt so weak to even care. I can't even lift my finger.
Pinilit kong ibuka ang mga mata. I saw two men standing beside my bed. The familiar back of sir Philo is facing me while the other, the one that wore glasses, is explaining something to him. Hindi ako nito napansin dahil busy sila sa pag-uusap.
