Dünya Gül Bana

10

CAN'IN AĞZINDAN

Odadan çıkıp kapıyı kapattıktan sonra ellerimin titriyodu.

"Sikeyim!" diye mırıldandım. Böyle olacağını biliyordum. Ama yine de içimde bi yerlerde gitmeyip kalmasını umut eden bi taraf vardı.

Dünden sonra hala bunu beklemek benim aptallığımdan başka bir şey değildi. Dolabı açıp bir viski bir de bardak aldım. Büyük balkona geçip bardağa doldurup içmeye başladım. Telefonu elime alıp annemi aradım.

"Alo kuzum?"

"Anne yarın getiriyorum Dünya'yı."

"Oğlum yapma bak cidden. Dünya fevridir, kızmıştır ama o seni çok bekledi illaki-"

"Anne o böyle istedi." dedikten sonra konuşmayı daha da uzatamayıp telefonu kapattım.

Sikerler! Kızımı bırakmak istemiyodum. Burada benimle kalmasını istiyodum!

Bir saate yakın bir süre orada oturduktan sonra sarhoş olmanın şu an için iyi olmayacağına karar verip yerimden kalktım. İkimiz de kahvaltı yapmamıştık. Dışardan bi şeyler söylemek iyi olabilirdi. Dünya'nın odasına doğru gittim.

Kapıyı tıklatıp içeriye doğru seslendim lakin ses gelmedi. Bir kez daha denedim. Ve bir kez daha. Ama ses yoktu. Kapıyı açıp içeriye girdiğimde balkondaki koltukta oturduğunu gördüm.

"Neden ses vermiyosun keçi, bi şey oldu sandım!" Dünyadan hala bi hareket yoktu. İçimden Allah Allah diye geçirip yanına doğru yürüdüm.

Yüzünü görmemle aniden olduğum yere çakıldım. Burnundan akan kan kurumuş, yüzü bembeyaz kesilmişti. Nolmuştu birden böyle?!

Onu hızla kucağıma alıp arabaya indim. arka koltuğa yerleştirdiğim zaman hızla şoför koltuğuna geçtim. Hastaneye doğru sürmeye başlarken ellerim titriyodu.

"Ulan keçi, neden böyle oluyo ulan neden?!"

Hastanenin önüne geldiğimiz zaman hızla bşr sedye yaklaştı ve Dünyayı içeri doğru götürmeye başladı. Prşlerinden giderken yanıma gelen bir doktora durumu anlattım, kanserden bahsettim.

Dünyayı bir odaya aldılar ve muayene edeceklerini söylediler. Kapıda beklediğim yarım saat bana bir ömür gibi gelmişti. Benimkinden bile sikik bir ömür.

En son içerden çıkan doktor bana doğru gelince volta atmayı bıralıp tam önünde durdum.

"Dünyaya bir takım testler yaptık. Sonuçlar çıkana kadar biraz misafirimiz olacak."

"Şimdi nasıl iyi mi?" diye sordum.

"İyi bi sorun yok birazdan kendine gelir. Yanına geçebilirsiniz." demesiyle doktoru siktir edip direk odaya girdim. Yatakta yatıyordu öylece. O kadar masumdu ki onca öfke ve kırgınlığa rağmen... Yanına gidip elini tuttum.

"Baba..." diye belli belirsiz mırıldandığını duyduğumda neye uğradığımı şaşırdım. Ellerim titriyor nefesim sıkışıyodu. Demek böyle bi hismiş.

"Burdayım kızım, burdayım Dünya'm..."

Henüz kendine gelmiş sayılmazdı. Bir kez daha benim için her şeye bedel o söz döküldü "Baba..."

Sana yemin olsun kızım. Her ne olursa olsun, seni hiç yanımdan ayırmıyıcam!