Radosna Towarzyszko,
żywię nadzieję, że wiatr cierpień wzniesie Cię do doliny refleksji i pod koniec życia nie będziesz żałować tego, jak je spędziłaś.
chcę podarować tobie to, co najpiękniejsze i najcenniejsze, więc proszę, przyjmij to z wiedzą, że dla mnie takie to było.
przywiązanie jest jak skalny łańcuch, gdy zmierzamy do pięknych łąk, więc nie bójmy się go zerwać.
w tym życiu byłaś mi tak droga, lecz w poprzednim mogłyśmy zginąć walcząc przeciw sobie, więc proszę, wzbudź w sobie miłość do każdego stworzenia wiedząc, że kiedyś było ci najbliższe!
masz dobre serce w tych mrocznych czasach, więc proszę, wzbudź w sobie współczucie i przebaczenie!
nasze życie jest kruche i ulotne, a przyszłość niewiadoma, więc proszę, odgoń swoje plany i przyjmij świadomość nietrwałości!
przyjemności tego świata prowadzą jedynie do cierpienia, więc proszę, zaprzestań ponosić się niezaspokajalnemu pożądaniu!
ujawnij swe więzy i odnajdź wolność w rozluźnieniu i braku przywiązania.
wszystkie zjawiska w swej naturze są puste - są nieuchwytne dryfując w iluzji czasu.
uspokój swój umysł i dostrzeż, że naturą zjawisk jest Czysta Kraina.
Proszę, przyjmij te dary, jako pamiątkę po mnie. mam nadzieję, że zrozumiesz moją decyzję i zaufasz przestrzeni. Obyśmy spotkały się tam, gdzie kończy się ja!
Natasza
