LOVING A NIGHTMARE

CHAPTER 18

Chapter Eighteen

"Are you a relative of the patient?" Ulit ni Zeus. But the question is... is it really him?

Malalim ang aking buntonghininga bago sinagot ang kanyang tanong.

"Yes."

But... it should be Dad, my priority right this moment. Besides... I'm not sure if it's really him. Yeah... right!

Zeus. isn't. real.

"I see. You can visit the patient now." Anito at biglang nawala sa aking paningin. Kung sana pati sa buhay ko.

Agad akong nagtungo sa private room ni Daddy. Ngayon ngayon lang siya nakalipat sa isang pribadong kwarto.

Agad kung hinawakan ang kanyang kaliwang kamay. Habang nasa kanyang kanan naman si Mommy.

"Are you okay now, Dad?" Nag aalalang tanong ko sa aking Ama. Ang kanyang magaspang na kamay ay inabot ang aking kaliwang pisngi.

"My princess, you've grown so much. I am proud of you, baby." A lone tear escaped from my eyes.

"I am also proud that you're my father, Dad. But why are we having this kind of conversation? Gagaling ka Dad!" Masiglang wika ko.

Bahagyang natawa si Daddy.

"Oo anak. Gagaling si Daddy. Hindi pwedeng hindi ko pahirapan ang magiging asawa mo! Aba!" Pareho kaming natawa ni Mommy na may luha sa mga mata kahit nakangiti.

"That's right, love... Magkakaapo pa tayo ng marami." Ani Mommy.

Kaya hinayaan ko muna ang aking mga magulang na mag usap at mag lovey dovey.

This is right! I have to be strong for Dad, Mom, Cleev and Zeah.

Ng intake ng kanyang pneumonia si Daddy ay sa pinakamalapit na ospital siya namin dinala. Sa Saint Raphael's Hospital.

Nagtungo ako sa malawak nilang canteen upang bumili ng makakain namin.

Maluwag naman at maraming mapagpipilian kaya doon ako pumunta sa nagbebenta ng prutas.

"Magkano isang basket, ate?" Tanong ko sa matabang tindera.

"Dalawang daan lang." Akma akong kukuha ng pera ng mapagtantong wala akong dalang pera. Tanging ang credit card, ATM at black card lang ang dala ko.

"It's all on me." Bahagya akong natigilan sa boses na iyon.

"Doc. Zeus kayo po pala." Biglang ngumiti ang babae sa kanya na puno ng paghanga.

Z-zeus...

"Ako na ang magbabayad ng lahat ng kukunin niya." Anito at bigla uling umalis hindi man lang ako nakapag pasalamat.

"Hala, magkakilala kayo ni Doc Zeus?" Chismosang tanong noong babae.

Wala sa sarili akong umiling.

Bigla ulit namula ang mukha ko sa pagkapahiya. Shit! Of all people really?

But this time I learn my lesson, the hard way. I shouldn't be hoping for unsure things.

Coz... and the end, it will be me suffering again. This time, I'm not sure if I would be able to stand up again.

I cleared my mind as I walked to my father's private room.

But all the serenity that I rekindled vanished as I see the straight lines...

No! It couldn't be...

Not my father!

Kusang kumilos ang aking katawan patungo sa aking amang nag aagaw buhay.

Ngunit bago pa ako makalapit ay isang matigas na katawan ang humarang sa akin.

"You can't go... Trust me. I'll save him..." Like those on movies everything seemed to be muted and all I can hear is the fast beating of my heart.

Looking into his eyes who speaks thousand of languages.

"Trust me..." Iyon ang huli kung narinig bago lamunin ng dilim ang aking paningin.

With the smell of chemicals and IV on my veins. I'm in the hospital for sure.

Ng buksan ko ang aking mata ay ang nakangiting mukha ni Ophelia ang sumalubong sa akin...

Wait! Am I dead?!

"Hindi pa..." ang misteryosa ngunit sopistikadang babae sa aking harapan ang sumagot sa tanong ng aking isipan.

"Corolla..." Maingat niyang hinaplos ang aking pisngi. At nagsimulang mamasa ang aking mata na nasundan ng aking umaagos na luha...

"Ophelia..." Pagkatapos kung banggatin ang kanyang pangalan ay humikbi na parang isang bata.

"Tahan na... Baka sabihin nila ay pinapaiyak kita..." Nagawa niya pang magbiro kahit hindi siya magaling na komedyante!

"N-nandito ka..." Iyon lang aking binaggit pero ang aking mga luha ay nag uumapaw na naman. Sa dami ng aking mga katanongan ay iyon lang aking nabanggit.

Totoo ang aking mga panaginip?

O nasa panaginip lang din ako?

"Masaya ako na ika'y makita, Corolla..." Her thrifty smile made everything seems fine.

"Ngunit ako'y narito lang upang sabihin na malaya kana... Malaya na kayo... Do the thing that your heart had been desiring to."

And just like that I woke up.

My heart had always been desiring for something... Someone... That I couldn't have...

And now that we were inches near... why does it feels like world apart either?

Because I'm scared. I'm clueless. I'm unsure. Everything is in chaos.

Bumukas ang pinto at niluwa noon ang stressed na si Mommy.

"Celestia!" Kahit mukhang pagod ay mabilis siyang tumungo sa akin upang bigyan ako ng mainit na yakap.

"I'm glad you're awake." Marahan kung hinaplos ang kanyang likuran.

"I'm all okay, Mom. I'm fine now." Pang aalo ko sa kanya.

"I got really worried when you lose consciousness because of fatigue." Aniya na parang maiiyak.

"Maayos na ang pakiramdam ko Mom, sorry for making you worry..."

"Si Daddy, Mommy? Is he awake now?" Nakangiti kung tanong pinapahid ang mga luha niya. How ironic when back when I was still little it was her wiping my tears and consoling me, now it was me comforting her like how it should be.

"He's stable now... Thanks with Doc. Montmorency..." Mom said in a relief tone.

"Hmm... Maybe I should personally thank him." Pahayag ko sa iniisip.

"Hmm. It'll be better, anak." Ngiti ni Mommy sa akin.

Though, it's our work to heal people... A little appreciation wouldn't hurt.

"Uhm, maybe during his rounds?"

Tumango si Mommy bago lumingon sa akin na may tipid na ngiti sa labi.

"Haaay, we're getting old and frail..." She trailed off. I know where is this heading!

"Mom! You're still strong and healthy." I said with a hint of warning in my tone.

"Anak, hindi mo maiaalis sa akin ang mag aalala! You are already twenty five, yet wala ka nga ni nobyo!"

"I'm fine without a man beside me, Mom!" I said reassuringly.

"Alam kung ganito ang sasabihin mo but you know, why not try Doc Montmorency... He's kind, stable... and really handsome." Aniya sa mapanuksong boses.

Pity for those who are blinded by their greatness.

c