let me love you...

hoofdstuk 1

Heey<3

Dit is mijn eerste verhaal hierop

dus ik hoop dat jullie het leuk vinden(:

Als je het gelezen hebt, tips zijn altijd welkom duss comment en vote! :-P

«Djemo's story»

Ik stapte de auto in en deed de deur achter me dicht.

Ik voelde de tranen achter mijn ogen branden maar liet het niet merken.

Ik zwaaide mijn moeder, twee zussen en mijn broertje uit. Hoe kon deze reis me nu goed doen dacht ik even, maar als snel wist ik weer waarom dit zo goed voor me zou zijn.

Ten eerste ik moest een keer mijn dromen volgen.

Ten twee ik moet gaan studeren in londen omdat dat daar veel beter is.

Okee wat hou ik mezelf toch voor de gek, de enigste reden dat ik in londen wou studeren was vanwege Niall Horan, dat was een droom van me toen ik in de tweede zat. Samen met Renee, mijn beste vriendin, wou ik naar londen verhuizen om Niall Horan en Harry styles te ontmoeten.

Ik had de droom wel al opgegeven, ik bedoel hoe klein is de kans dat ze ons zien staan? nou null. De droom om hun te ontmoeten heb ik dus opgegeven maar ik droomde er nog steeds altijd al van om in Londen te wonen en daar ga ik dus nu gewoon ff naar toe!

Door die droom kwam eigelijk dus nog een andere droom naar voren. Okee ik kan mezelf soms echt.niet meer volgen maar dat maakt niet uit. Ik bedoel ik ga naar Londen!

Ook al ga ik mijn vader, moeder, broertje en mijn zussen echt super erg missen, deze droom moet ik gewoon waar maken. Renee en ik hadden altijd al dezelfde dromen over de toekomst, ze kwamen op het zelfde neer. Daarom gaan we ook samen naar londen toe, Renee heeft er ook altijd van gedroomd daar te wonen.

En om het nu af te zeggen op het laatste moment zou stom zijn. Trouwens het lijkt me wel leuk alleen ik ga mijn familie echt super erg missen!

Onderweg naar renee toe stopte ik mijn tranen weg.

Mijn vader vroeg of het ging en vertelde me dat ik ze in de vakantie's weer zou zien. Toen mijn vader voor het huis van Renee stopte met de auto schrok ik op uit mijn gedachtes. Ik besloot net te doen of ik niet verdrietig was, het zou renee alleen maar verdrietiger maken als ik ook zou huilen.

Toen we bij renee aankwamen drukte ik hard op de bel. "Reneee opschieten we moeten optijd weg! Riep ik. "Kom eraan,ik kan mijn liedjes schrift niet vinden" riep ze gestresst.

Heel even kreeg ik een hard verzakking ik was mijn ipod vergeten gelukkig heb ik hem altijd in mijn tas zitten. Pfieuw. Toen renee afscheid had genomen met haar ouders en haar bagage in de kofferbak had gedaan, kwam 'just the way you are' op de radio. Ik vroeg aan mijn vader of die hem harder op wou doen. Normaal schaam ik me en zing ik niet in de buurt van mijn vader maar op de een of andere manier boeide het me dit keer niks. Ik begon heel hard mee te zingen en na een tijdje renee ook. Ik zag mijn vader verbaasd kijken naar me via zijn achteruitkijk spiegel. Ik moest toegeven dat ik het zelf niet verkeerd vond klinken. En ik kon zien aan mijn vader dat hij het ook mooi vondt. Renee zong ook heel mooi zoals altijd. ik was altijd al jaloers geweest op haar stem en zij op mij. Ik zag aan haar dat ze verdrietig was ik kon haar troosten maar dan zou ze er alleen maar meer aan denken. Ik moest voor afleiding zorgen.

Toen het liedje was afgelopen gingen we praten over de reis, wat we allemaal zouden doen wanneer we in Londen aankwamen.

Renee was al mijn beste vriendin sinds de tweede en we vertelde elkaar alles dus ik vertelde haar over de hoop dat we misschien onze droom prinsen nog zouden kunnen ontmoeten. Ze vertelde me dat ze daar zelf ook stiekem aan gedacht had al klinkt het nog zo kinderachtig, I mean we're 18 now. Toen we samen in de derde zaten werd one direction bekend. We waren beiden super erg fan van ze. Renee van Harry styles en ik van Niall Horan. Het is natuurlijk alweer een paar jaar geleden dat we hun hoopte te ontmoeten maar ik geef toe dat ik ze stiekem nog steeds wel heel leuk vind. Ik ben nu 18 en niall is 20 dus het zou opzich nog best kunnen kwa leeftijd. Hoop ik.

Na een uur lang geklets te hebben met Renee over wat we allemaal wel niet zouden gaan doen in londen, kwamen we aan bij schiphol. Mijn hart maakte een sprongetje de tijd gaat zo snel. Ik kan me de tijd nog herrineren dat ik samen met mijn broertje elke dag stoeide en zong. Die tijd dat ik nog een kind kon zijn en doen als een kind is gewoon voorbij. Ik zal nooit meer spontaan met hem kunnen stoeien. Ik merkte pas dat ik aan het huilen was toen renee me begon te troosten. "sorry, het gaat allemaal zo snel voor we het weten zijn we al oud, ik wil ons uitje niet bederven sorry" zei ik terwijl ik mijn tranen wegveegde.

"dat doe je ook niet en het is heel logisch dat je huilt ik had het er Zelf ook moeilijk mee maar je moet gewoon denken aan kerst dan zien we ze weer voor je het weet is het al zover en dan blijven ze ook nog slapen. Onze broertjes zullen het geweldig vinden! Maar voor die tijd moeten we wel cadeautjes voor ze hebben gekocht en we gaan daarvoor uitgebreid shoppen"

Daar had ze me. Meteen was ik mijn verdrietige gedachtes kwijt. Ik had zin om te shoppen voor kerst. Ik hou ervan om dingen voor mijn familie te kopen. En alles regelen voor kerst, dat word geweldig. Ik hou van die kerst sfeer met al die lichtjes enzo. het weer is wat minder maar als je warm een film binnen zit te kijken maakt dat alles weer goed.

Toen mijn vader ons had afgezet bij schiphol moest ik ook van hem afscheid nemen. Met mijn vader had ik toch wel echt een sterke band. Ik gaf hem een knuffel en vertelde hem dat hij Denzel en mama moest zeggen dat ik hun ga missen en dat zelfde vertelde ik hem. Ik beloofde hem te bellen als we klaar waren met alles en ons appartement hadden bereikt.

Renee en ik hadden wel vaker gevlogen maar toen waren we jong. We hadden wel doorgenomen hoe we alles konden vinden, maar zonder uitleg van ouders is het toch heel anders. Ik werd zenuwachtig straks ging er iets mis of kwamen we te laat.

Gelukkig wist Renee nog waar we naar toe moesten.

Na ongeveer een uur liepen we het vliegtuig in.

Ik dacht aan alles te gelijk terwijl renee en ik onze oortjes in deden en muziek luisterden.

Na een kwartiertje ongeveer zag ik dat Renee in slaap was gevallen.

Het was vandaag ook een hele drukke dag. Eigelijk zou ik ook wat moeten slapen maar ik weet dat dat toch niet zal lukken.

rond vier kwamen we aan in Londen, we haalde onze bagage en belden een taxi. Toen de taxi ons voor het appartement afzette rende Renee en ik Enthousiast af op het huis en renden naar binnen.

Renee had een Tante in Londen wonen die dit appartement voor ons geregeld had. Het zag er Behoorlijk groot uit nog.

We betaalde haar Tante huur tot we een ander huis of appartement gevonden hadden.

Renee's Tante was volgensmij best wel rijk ze had verschillende huizen te huur staan hoorde ik.

Ik was wel blij dat we niet op kamers hoefden met anderen studenten, een eigen huis voor ons twee is veel meer ruimte.

En het koste ook niet zo veel omdat het haar tante was.

Renee ook altijd met haar connectie's.

Op de middelbare school beheerde haar Familie de kantine. Vaak als ze geen geld mee had dan kreeg ze gratis een broodje mee.