AŞKA TUTSAK

1. Bölüm

 ''Ey benim yetim gönlüm; bırak gamlı düşünmeyi... Sus ve sabret. ''                                                                                                                                                       Çalıkuşu

Ben Zeynep Han, 27 yaşımdayım. Bir abim, bir erkek ikizim ve iki tane üvey kardeşim var. Üvey kardeşlerimden hiç haz etmem. Okullarımı birincilikle bitirdim ama babama karşı çıkamadım. Tek bir planım var o da o adama anneme yaptıklarını ödetmek.

Neyse, ben o haberi almadan önceye geleyim.

Yine bir pazartesi sendromu, yine pislik babamı görmek zorundayım. Abimle bana imzalattığı kağıtları okumazsak olacağı bu, ama bu son. Tek bir işi alacağım ve ortalıklardan kaybolacağız Kerem abimle. Ne yapacaksınız, çok zeki olunca böyle oluyor.

Okulumu İngiltere'de okudum. Çocukluk hayalim olan Tıp'ı 4 senede bitirdim. E zekiyiz sonuçta. Ama bizde hayal bitmez, diğer işim babamın benden yararlandığı mimarlık. Son işimi Mardin'de kök salmış Kurt Şirketi'ne yapıyorum. Adamlar bir şeyi beğenmemiş bu da babamın işine gelmemiş, bize ölmüş annem hakında belgelerin arasında gönderince bizde güvenip imzaladık. Asıl fiyasko kapımıza polisle beraber dayanması. Bizde ne yapacağız, kabul etmek zorunda kaldık.

Toplantıya yarım saat vardı bari abimi arayayım.

Ben : Abi neredesin ya!

Keremcik: Ne oldu fare acıktın mı yoksa

Ben: Abi ya ben acıkınca seni mi arıyorum? Söylüyorum bizimkilere yapıyolar bir şeyler. Sen mi benim karnımı doyuracaksin yani.

Keremcik: Kızım çok yiyorsun, hadi tamam yiyorsun nereye gidiyor o yemekler?

Ben: Tabii sen anlamazsın tatlım

Keremcik: Nedenmiş o

Ben: Çünkü sen spor yaparken bile yarım kilo alabilen insansın

Keremcik: Pis Cadoloz! Neyse ben geldim şirkete görüşürüz güzelim

Ben : Görüşürüz yakışıklım

Ah abim ya, spor yaparken bile kilo alıyor anlamıyorum bunu. Neyse ben bir çay alayım da.

Toplantı saati gelmişti ama biz toplantılara canımız ne zaman isterse giriyoruz. 10 dk bekleseler ne olacak ki? En fazla müşteri kaybeder.
Abimden mesajlar gelmeye başladı bile.

Keremcik: Zeynep bu adam tam delirdi bana geliyor. Git bul şu kardeşini bul diyor tatlım, biraz daha oyalan. Bu adamın yüzünü böyle görmek çok hoşuma gitti.

Çayımı aldım artık toplantıya girebilirim. Of o karşımdakiler uzaylı mı bu ne yakışıklılık. Kızım kendine geeeellll

"Selam beyler."

Babamın yüzü ne öyle, kahkaha atacağım vallaha!

Bu Kurt erkeklerinin hepsi mi böyle acaba? Karşımdaki ultra yakışıklı da çok sinir olmuş kıpkırmızı.

"Bu ne hadsizlik Azad Ağa, projenin sorumlusu sonradan geliyor" dedi
Bu bana mı hakaret ediyor, ben bunun ağzının payını veririm.

"Beğenmiyorsan kapı geldiğiniz yerle aynı!" dedim. Daha da kızardı "Bu ne saygısızlık, kendini bilmezlik!" dedi. O sırada abim olaya el attı, atmasaydı adamı canlı bulamayacaklardı.

"Zeynep sakin ol, bu adama katlanmak için son işimiz."

Yeminle abim olmasa döveceğim hepsini.

"Tamam." dedim ama hepsi bize malmışım gibi baktı. Geçtim sunumumun başına, aldım elime kumandayı ama bir sormak gerek yoksa boşuna anlatamam.

"Eğer çıkmayacaksanız başlıyorum" dedim. Babam o sırada adeta kükredi, öküz ne olacak.

"Başla yoksa-" dedi ay beni bir gülme tuttu. Masaya doğru eğildim tam babamın karşısında duruyordum.

"Ne olur yoksa atar mısın şirketten, yoksa öldürür müsün? He babacığım?" Tıslarcasına babacığım demiştim. "Ne olur atsana, hadi at, at biz de senden kurtulalım ' dedim.

Aldım elime dosyaları hepsine dağıttım. Sunumumu yaptım ve alkışladılar. Yakışıklının yanındaki adam (bence abisi) " Bravo!" dedi ve biz abimle beşlik çaktık. Hemen dosyanın arasındaki istifa dilekçelerini çıkardım ve babama doğru attık.

"Tekrar görüşmek üzere Azad bey," dedi abim ve ben sözünü devam ettirdim: "Görüşmek üzere ama bir rakip olarak. Seni bitireceğiz Azad bey, senden annemizin intikamını alacağız. Bekle bizi!" dedim. Herkes bizi izliyordu.

"Siz ikiniz mi bitireceksiniz? Siz mi alacaksınız annenizin intikamını? Demir benim yanımdayken siz çok alırsınız! Annenize benziyorsunuz, şu halinize bak! Annenize acıdığın için evlenmiştim size de acıyorum!" dedi.

Bu sefer kimse beni tutamaz, yapıştım adamın yakasına.

"Sen kimsin lan annem hakkında böyle konuşuyorsun! Senin elinden annemin şirketlerini de alacağız bekle sen, yavaş yavaş bitireceğiz seni. Demir desen umurumda değil ona istediğini yap ama bir şeyi unutma o benim İKİZİM. Kardeşim her zaman doğru yolu bulur."

Baktım odadaki herkes bize bakıyor aldık çantayı çıktık odadan. Uçağımız 2 saat sonraydı. Mardine uçuyoruz abimle beraber, doktorluğa başlıyoruz. Orada daha sonra yeni bir düzen kurarız...

İnşallah beğenirsiniz. Lütfen düşüncelerinizi benimle paylaşın. Hoşçakalın...