𝓥𝓮𝓬𝓱𝓽𝓵𝓾𝓼𝓽✔

001

10.01.2017

Met trillende handen zette Seva haar donker rode Audi A5 opslot. Vandaag had ze afgesproken met Olivier. Eindelijk was ze er over uit dat ze hun relatie ging beëindigen.

Na het gesprek met Bodil op de bank had ze er eerst nog even tegen aan gekeken. Maar de gevoelens kwamen, zoals Bodil voorspelt had, niet terug.

Seva baalde er ontzettend van.

Olivier was een lieve jongen. Te lief. En die moest ze nu pijn gaan doen. In de afgelopen jaren was hij haar beste vriend plus vriendje geworden. Na vandaag zou dat waarschijnlijk allemaal gaan veranderen.

Deveny en Nikki hadden haar nog de moed ingesproken. Het kwam vast goed, toch? Olivier was een goede jongen voor haar geweest en zou het maar moeten accepteren. Hoe moeilijk het ook was.

Seva stopte haar telefoon en autosleutels in haar tas en liep richting het huis van Olivier. Hij woonde ook in Amsterdam-Zuid maar dan aan de andere kant.

Terwijl Seva aanbelde probeerde ze haar zenuwen onder controle te krijgen. Ze wist dat ze gewoon achterom kon. Maar misschien zou Olivier zo iets merken waardoor het uitmaken makkelijker ging.

Seva wilde er niet langer mee rond lopen. Anders zou ze langzaam gek worden. Ze had wel eens verhalen gehoord over familieleden van vriendinnen. Die hun huwelijk naar een paar jaar nog niet afsloten omdat ze het gewoon niet durfden.

Vreselijk.

"Sev? Je kon gewoon via de achterkant komen." fronste Olivier. "Ja uhm, ik was de sleutel vergeten."

Niet waar, die ligt in de tas. Seva keek er met een schuin oog naar en ritste snel haar tas dicht.

"Oke lieverd." Olivier kuste haar en loodste het meisje mee naar binnen. "Wil je iets drinken? Fris?" riep hij vanuit de keuken.

"Uh, ja, is goed!" antwoordde Seva terwijl ze ongemakkelijk plaats nam op de bank. Normaal plofte ze er vanzelf op maar nu voelde zelfs dit anders.

"Alsjeblieft." Olivier had dubbel fris voor haar ingeschonken en zette het op de glazen salon tafel neer van mevrouw de Graaf.

Olivier woonde nog samen met zijn ouders. Net zoals Seva. Meneer en mevrouw de Graaf waren erg nette mensen. Aan het begin moest Seva daar erg aan wennen. Daan de Graaf, was zijn broer, maar die woonde inmiddels al samen met zijn vriendin.

"Bedankt." zei Seva met een glimlachje en nam een slok. "Wat wil je vandaag gaan doen?" vroeg Olivier en streelde lief haar hand.

"We kunnen gewoon hier blijven?" opperde Seva voorzichtig en hij knikte.

Nadat de twee een poosje hadden bijgekletst wilde Olivier haar weer zoenen. Waarom was hij zo verschrikkelijk klef? Ineens had Seva de afgelopen maanden ergernissen gecreëerd bij haar vriend.

"Ol." zacht duwde Seva hem terug. Nu keek Olivier nog verbaasder. "Wat is er toch met je? Je doet de hele tijd al zo raar." zei hij en ging weer zitten.

"Ik uhm..." Seva kon het bijna niet verwoorden. "Ik maak het uit." gooide ze naar buiten. "Wat?" Olivier zijn gezichts uitdrukking veranderde eng snel.

"Seva? Waar komt dit ineens vandaan?" vroeg hij verward.

"Ik voel het niet meer." zei Seva sterk. "Wat niet meer?" hij knipperde met zijn ogen. "Mijn gevoelens voor jou, ze zijn weg." antwoordde Seva en haalde haar schouders op.

"Sorry Ol, ik kan er niks aan doen." mompelde ze terwijl ze zich ontzettend schuldig voelde. Toen kwam de vuur van vragen op haar af.

"Hoe lang is het al? Is er soms iemand anders? Hoe kon dit gebeuren?" Seva zag tranen in zijn ogen en beet op haar lip.

"Ol, ik zweer je dat er niemand anders is." antwoordde ze eerlijk.

"Jaja, het is zeker Sam." antwoordde Olivier.

"Dat was niks! Ol, ik dacht dat we dat hadden uitgepraat. We waren normaal aan het praten." sputterde Seva beledigt tegen.

Hoe durfde hij die situatie erbij te halen?!

Een tijd terug waren ze uit gegaan met hun vrienden groep. Seva was een gesprek met Sam aan het voeren, een van de beste vrienden van Olivier.

"Laat maar. Ga, Seva. Ik hoef je voorlopig even niet meer te zien." zei Olivier.

"Wat?! Geef je mij nou de schuld?" riep Seva ontzet. "Misschien wel." gaf Olivier toe.

"Nou helaas kun je gevoelens niet sturen! Ik dacht dat je het wel goed zou oppakken maar nee." Seva vocht tegen haar tranen.

Hij gaf haar gewoon de schuld.

"Ga nou maar." mompelde Olivier.

"Oh, dat ga ik zeker." antwoordde Seva nors terwijl ze haar leren jack van de stoel griste.

Toen Seva de woonkamer verliet liet Olivier zich even gaan. "Verdomme!" boos sloeg hij tegen de muur. Hij had de gehele situatie met Sam er niet bij moeten halen. Dat wist hij donders goed.

Seva beende richting haar auto en klikte hem open. Ze stapte in, deed de gordel om en reed in vollevaart naar haar huis.

Wat dacht hij wel niet? Dat hij haar zomaar de schuld kon geven?

Seva zag dat het groen voor haar was en reed het drukke kruispunt over. Ze was halverwege toen haar ogen groot werden van schrik.

Met een rot vaart kwam er een zwarte BMW op haar af. Met een klap kwam hij tegen de motorkap van Seva's Audi.

Seva voelde de auto kantelen en hij kwam met nog een tweede harde klap op de grond terecht. Op de achtergrond hoorde ze remmende auto's en sirens.

Seva voelde dat ze overal pijn had. Ze kreunde toen ze allemaal stemmen hoorde en greep naar haar hoofd.

Maar dat was iets te veel gezegd en met een bonkend hoofd werd alles zwart voor haar ogen.