𝓥𝓮𝓬𝓱𝓽𝓵𝓾𝓼𝓽✔

021

a/n:

Wauw, het aller laatste hoofdstuk alweer! En wat ging het hard. Vanavond nog of morgen de epiloog van dit verhaal! Bedankt voor het opnieuw lezen allemaal & de nieuwe lezers natuurlijk ook bedankt!

Liefs, Lotte

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Kuchend werd Seva wakker en ze zag dat ze in een bepaalde ruimte was. Er scheen maar een lichtje. Ze kwam er achter dat ze vast gebonden zat op een stoel in het midden van de ruimte.

"Hey Seva." het licht knipte aan en nu zag Seva dat het een grote opslag ruimte was van de Arena. Ze herkende de stem van Kimberley direct.

-

"Hakim! Heb jij Seva soms ergens gezien?" vroeg Frenkie en kwam de spelerstunnel ingerend. "Nee? Is ze niet bij je familie?" vroeg Hakim verbaast. "Nope, overal gezocht toen ze daarna er niet was." allebei keken ze elkaar aan.

"Joe." zeiden ze toen tegelijk. Hakim en Frenkie sprintte naar het vrouwen toilet van het spelershome. "Geen spoor van Sev." hijgde Frenkie en haalde een hand door zijn haar.

"De wedstrijd begint zo." zuchtte Hakim. "Maar, ik moet haar vinden! Straks is er iets... -" op het moment dat Frenkie het zei, kreeg hij een appje binnen.

06*******

Hoi Frenkie,

Surprise suprise, ik ben terug. Wil je weten waar je vriendinnetje is? Nou hier, veilig met ons. Kom nu, of anders is het misschien wel te laat.

"Ik moet er heen. Dit is Mikky." zei Frenkie verslagen. "Frenk! Wie weet is het wel bluf!" riep Hakim uit. Frenkie legde zijn handen op zijn achterhoofd en dacht koortsachtig na.

"Ik vraag Erik wel of hij mij wil wisselen voor Carel. Ga jij maar gewoon spelen." zei hij toen tegen Hakim. "Weet je zeker dat ik niet mee moet? Vraag anders Jurgen mee, hij speelt ook niet maar is er wel." antwoordde Hakim.

"Zal ik doen, bedankt." ze gaven elkaar een knuffel. Beide liepen ze terug naar het spelershome. "Jur! Ga je mee Seva zoeken?" vroeg Frenkie toen ze bij Jurgen, Kaj en Perr aan kwamen.

"Hoe ga je dat regelen dan?" vroeg Jurgen verrast. "Ik vraag Erik om te wisselen." legde Frenkie uit. "Prima, ik wacht buiten het home." Frenkie knikte, ze gaven elkaar een handdruk en Jurgen liep vast weg.

Nu alleen Erik nog overhalen...

-

"Wat moet je?" vroeg Seva en probeerde zich los te rukken van de touwen om haar polsen. "Wij willen iets van jou, iets wat je hebt afgepakt van mij." zei een andere, onbekendere stem. Een blond meisje kwam vanuit het niets   te voorschijn. Mikky, wist Seva gelijk.

"Blijf van Frenkie af. Hij is helemaal niet meer van jou." snauwde Seva. "Wat zei je daar?" Mikky gaf haar een klap in het gezicht. "We laten Frenkie hier komen. Dan kan het pas beginnen." grijnsde ze.

"Kan wat beginnen? Laat me gaan!" Seva deed een zoveelste poging om zichzelf te bevrijden. "Je snapt er ook helemaal niets van hé.  Frenkie en ik hadden het prima voor elkaar. Totdat jij zo nodig moest komen." fluisterde Mikky en keek haar aan.

"Frenkie had het uitgemaakt omdat hij jou niet vertrouwde. Ik geef hem groot gelijk. En ik kwam nadat hij het uitmaakte." siste Seva boos. "Daarom juist. Als jij niet gekomen was, hadden we weer opnieuw kunnen beginnen. " Mikky liep om haar heen.

"Je bent een vieze vuile slet die Frenkie gebruikt. Je verdient hem niet. Hij neemt alleen een relatie met je omdat hij je zielig vind alleen." vervolgde Mikky. Tranen sprongen in Seva's ogen en ze beet op haar lip.

Mikky grijnsde, gaf haar een klap zodat de stoel om viel. "Mik, Frenkie komt hier zo heen met een van zijn vriendjes." Seva was er nog niet uit wie ze het meest haatte. Kimberley of Mikky.

"Dan vind Frenkie het vast niet erg als ik dit nog even doe."Mikky gaf Seva een harde trap in haar buik en benen. Ze hapte naar lucht. Een andere harde klap volgde en Seva viel neer op de grond.

Was ze het echt allemaal niet meer waard?

-

"Ik wacht hier buiten. Geef een schreeuw zodra jullie versterking nodig hebben." Bram, een van de andere bewakers, gaf Frenkie de reserge sleutel van de opslag ruimte.

"Thanks Bram." hij knikte en Frenkie keek Jurgen aan. "Laten we Seva gaan redden." beide jongens gaven elkaar een handdruk en liepen de donkere ruimte in. Verder op zagen ze licht branden en in het donker slopen ze er naar toe.

"Je bent een lelijke, onbetrouwbare hond." Frenkie zag dat Mikky rondjes om Seva liep. Seva zelf lag op de grond en bewoog nauwelijks. Frenkie balde boos zijn vuisten.

"Ze maakt haar mentaal en fysiek kapot." fluisterde Jurgen tegen Fremkie en hij knikte. "We wachten het goeie moment af." mompelde Frenkie terug en Jurgen stak zijn duim op.

"Frenkie komt je niet halen. Hij is laat. Maar wie wil er nou zo'n slet?" dat was de druppel voor Frenkie. Met een schreeuw wierp hij zich naar voren en duwde Mikky op de grond.

"Niemand noemt mijn vriendin een slet! Jij al helemaal niet." gromde Frenkie kwaad. "Frenkie." piepte Mikky omdat Frenkie zijn handen op haar borstkast drukte. "Ja, ik ben er. En nu laat je Seva gaan." fluisterde Frenkie dreigend.

"Dat denk ik eigenlijk niet." Kimberley trok een pistool te voorschijn. Frenkie probeerde niet  te laten merken dat hij bang was. In het donker zag hij Jurgen richting Kimberley sluipen.

"Ohja? Wie zegt dat ik alleen ben?" dit was het juiste moment voor Jurgen om Kimberley te overmeesteren. Hij rende naar voren en duwde Kimberley weg.

Van schrik probeerde Kimberley het pistool vast te houden. Daardoor drukte ze er op en er klonk een luide knal.

"Jurgen!" riep Frenkie en gooide Mikky van zich af. "Frenk." kreunde Jurgen en greep naar zijn been . "Haal Seva, we moeten hier weg. Kimberley en Mikky zijn voorlopig uitgeschakeld." "Ik laat je niet alleen!" antwoordde Frenkie resoluut.

"Haal eerst Sev." zei Jurgen met al zijn kracht die hij nog had. Frenkie knikte beduust en rende naar Seva. Hij maakte de touwen los en droeg haar richting Jurgen. Seva keek wat versuft om zich heen en besefte nauwelijks wat er allemaal om haar heen gebeurde.

Frenkie pakte Jurgen zijn hand en met zijn drietjes liepen ze richting de uitgang van het hok.

"Bram, ik heb versterking nodig. Maar ik denk wel dat alles goed komt." Bram pakte zijn telefoon en begon mensen te bellen. In de verte hoorde Frenkie sirens en liet de twee op de bank zakken.

De politie en de ambulance kwamen er aan. Alles kwam goed. Seva en Jurgen kregen een verwarmde deken omzich heen.

Frenkie had zijn twee soulmates gered en hij voelde zich beter dan hij zich ooit gevoeld had. Hij had nauwelijks iets mee gekregen van de tweede helft van de wedstrijd. Maar dat kon Frenkie momenteel niet schelen.

Seva keek omhoog naar haar vriend. "Frenkie." kreunde ze. "Rustig, Sev. Alles komt goed. Er komt hulp. Ga maar slapen. Ik houd heel veel van je." fluisterde Frenkie en drukte zijn lippen op de hare.

Seva glimlachte zwakjes. Ze waren weer samen. Zij en Frenkie.

Voor heel lang...