𝓥𝓮𝓬𝓱𝓽𝓵𝓾𝓼𝓽✔

003

a/n:

sorry voor deze late night update van Vechtlust! toen ik naar werk ging schoot het me te binnen dat ik nog moest uploaden maar het is me helemaal ontgaan. en daarnaast moet ik nog wennen aan deze uploaddag. van het weekend heb ik ook geen tijd dus hier een snelle update!

enjoy x
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Ondertussen was er ander halve week verstreken. Seva verveelde zich constant in het ziekenhuis. Gelukkig ging het stukken beter en vandaag ging het verband er helemaal af. Seva was daar ontzettend blij mee want het zat alleen maar in de weg.

In de afgelopen dagen had ze vaak met Frenkie gekletst. Ze hadden samen televisie gekeken en spelletjes gespeeld om de tijd te vullen. Ondertussen kwamen Deveny en Nikki langs en haar familie.

Seva keek op haar telefoon en zag dat het pas half negen in de ochtend was. Ze keek stiekem naar Frenkies kant en zag dat hij nog lag te slapen. Zijn haren zaten een beetje door de war en hij lag er vredig bij. Seva opende haar snapchat en maakte een foto om haar contacten te laten weten hoe het met haar ging.

Sinds dat ze binnen gebracht werd voelde ze zich stukken beter en was ze vooral goed uitgeslapen. De meeste wonden waren gelukkig ook weer geheeld en er zaten mooie korsten op. Dokter van der Laan had verteld dat sommige littekens wel bleven. Ze zou ze altijd blijven mee dragen. Haar arm was bijna weer sterk genoeg. Maar nog net niet helemaal waardoor Seva niet naar huis mocht.

Hierna moest ze naar een revalidatiecentrum om meer bij te sterken en uit te rusten tot ze haar normale zelf weer kon zijn. Seva zag er enorm tegen op. Maar Frenkie had haar verteld dat hij er ook heen ging dus zo erg hoefde ze zich niet te vervelen.

Rond negen uur begon het meisje honger te krijgen. Ze drukte op de rode knop en een paar minuten kwam van der Laan binnen. "Goedemorgen Sev, wat kan ik voor je betekenen?" glimlachte hij. "Ik zou graag ontbijt willen hebben." antwoordde ze beleefd.

"Dat komt voor elkaar. Wat wil je hebben?" Seva deed haar bestelling en hij ging onderweg naar beneden. Gelukkig waren het super aardige dokters dus daar had ze geen problemen mee. Met een klein kwartier kwam dokter van der Laan terug met het eten. Er zat een soortvan mini kantine op hun afdeling zodat ze niet naar beneden hoefden in het restaurant.

Nadat Seva haar ontbijt op had speelde ze wat op haar telefoon. Toen zag ze een binnen komende oproep van haar moeder op FaceTime. "Hi mam." glimlachte ze. "Hey lieverd, hoe is het? Ik bel je niet wakker toch." zei ze. "Nee, ik ben een klein uurtje wakker. Heb net mijn ontbijt op." vertelde Seva en haar moeder glimlachte opnieuw.

"Fijn om te zien dat je weer aansterkt. Ik denk dat je binnenkort wel uit het ziekenhuis mag. Maar ik weet nog niks zeker, he." antwoordde ze. "Het is hier zo saai." zuchtte Seva. "Dat snap ik. Maar je had een kamer genootje van dezelfde leeftijd, hoorde ik?" vroeg Estelle en Seva fronste.

"Deveny en Nikki hebben ons bijgepraat." grijnsde haar moeder. Seva facepalmde zichzelf. Natuurlijk, haar ouders zaten met haar vriendinnen in een groepsapp na haar ongeluk om contact te houden.

"En? Is hij een beetje leuk?" vroeg Estelle geïnteresseerd maar Seva zag een twinkeling in haar ogen. "Mamm, alsjeblieft." kreunde ze en haar moeder schoot in de lach.

"Grapje hoor schat, alleen maar leuk dat je iemand hebt om daar mee te praten." Seva zuchtte opgelucht over het feit dat haar moeder er niet verder op in ging.

Nadat ze een goed gesprek had gehad met haar moeder moest Estelle er vandoor om naar haar werk te gaan. Vandaag was het natuurlijk dinsdag. Anders zat Seva nu middenin een college.

"Goeiemorgen." hoorde ze een stem mompelen en ze keek Frenkies richting. "Goeiemiddag." grijnsde Seva en Frenkie stak zijn tong naar haar uit.

"Heb je lekker geslapen?" vroeg Seva belangstellend. Frenkie knikte. "Ja, wel best. En jij?" vroeg hij. "Kon beter." zuchtte Seva eerlijk. Ze had de halve nacht wakker gelegen omdat ze last had gekregen van haar arm.

"Er komen vanmiddag wat teamgenoten van me langs. Heb je zin om mee te praten?" vroeg Frenkie ineens. "Ja, lijkt me hartstikke gezellig." glimlachte Seva en Frenkie glimlachte terug. "Ik ben echt blij dat ik niet alleen op een kamer lig. Hoe heb je het uit kunnen houden?" vroeg Frenkie fronsend.

"Uhm, mijn ouders kwamen elke dag even langs. Mijn social media routine langs. Slapen." somde Seva op. "Saai." zong Frenkie en ze moesten allebei lachen.

Even keek Seva naar Frenkie. Ze moest toegeven dat hij wel iets had. Frenkie was leuk- dat moest ze toe geven. Maar of ze echte gevoelens voor hem had wist ze niet. Het was ook pas uit met Olivier dus dat wilde ze eerst verwerken.

Samen zouden ze door hen blessures door komen...