𝓥𝓮𝓬𝓱𝓽𝓵𝓾𝓼𝓽✔

epiloog

half jaar later

"Je mag niet kijken." waarschuwde Frenkie Seva. "Oké." ze zuchtte geïrriteerd en sloot haar ogen. "Je mag ze weer open doen." zei Frenkie naar een paar minuten en wat gerommel.

Seva opende haar ogen en keek in twee bruine ogen. Het was een golden retriever pup. "Oh my god." stamelde Seva. "DIT IS ZO GAAF!" riep ze toen uit. De pup blafte vanwege haar harde stem en Seva pakte hem op.

"Maar hoe kwam je op het idee?" vroeg ze en Frenkie ging naast haar zitten. "Ik dacht, na al dat gezeik met Mikky en Kimberley, verdiende je wel iets leuks. Je kunt op de pup vertrouwen als je bijvoorbeeld alleen thuis bent." kwispelend keek het beestje de twee aan en Seva knike.

"Dank je wel Frenk, echt heel erg lief." ze gaf hem een kus en hij glimlachte. "

"Je zeurde er al zo lang om." ze moesten allebei lachen. "Zullen we hem straks mee nemen naar het strand?" vroeg Frenkie. "Ja, goed idee!"antwoordde Seva enthousiast.

"Als we nu gaan, kunnen we nog van de zonsondergang genieten." de twee stonden op. "Weet je eigenlijk al een naam voor haar?" vroeg Frenkie nieuwsgierig.

"Nana." antwoordde Seva na eventjes denken. "Welkom bij de familie, Nana."Frenkie aaide hem over zijn kop en Nana blafte vrolijk.

----------

Later die middag liepen Frenkie en Seva samen met Nana over het strand. Nana dribbelde voor hen uit en Frenkie had Seva's hand vast gepakt.

"Ze is zo lief."verzuchtte Seva terwijl ze vertedert naar Nana keek. Nana liep bij de golven en blafte er telkens naar als ze dichterbij kwamen. Seva schoot in de lach.

"Jij bent ook lief." antwoordde Frenkie. "Slijmbal." ze draaide zich naar hem om. "Weet ik toch." lachtte Frenkie en Seva rolde haar ogen.

"Sev, ik ben echt heel erg blij dat ik jou heb leren kennen. Ookal was het op een wat minder leuke manier. Daardoor is onze band alleen maar sterker geworden." ze slikte toen ze terug dacht aan het ongeluk.

Seva kon nog maar niet beseffen dat Kimberley haar gewoon had aan gereden. Ze wilden haar uit de weg ruimen zodat Mikky weer een relatie kreeg met Frenkie. Dat was toch ziek?

Nadat Seva samen met de jongens ontsnapt was van de twee meiden moest Seva weer een paar maanden thuis blijven om te herstellen. Het meisje was er met krukken vanaf gekomen.

Gelukkig waren die nu ook weg en kon ze überhaupt normaal lopen. Seva had overal nog wel blauwe plekken. Ze zuchtte toen ze er naar keek.

"Wat is er?" vroeg Frenkie en keek haar bezorgt aan. "Die blauwe plekken maken me echt lelijk. Ik snap niet dat je nog bij me wil blijven. Ik lijk wel een monster en ik zorg alleen maar voor gedoe." voor het eerst sprak Seva haar echte gedachtes uit.

"Sev, dat is helemaal niet waar." stamelde Frenkie en pakte haar handen. Seva keek op met lichte tranen in haar ogen.

"Wat hebben Mikky en Kimberley allemaal tegen je gezegd?"vroeg Frenkie zacht en kneep in haar hand.

"Van alles Frenk, van alles." fluisterde Seva en Frenkie trok haar tegen zich aan.

"Sev, luister heel goed. Naar dat soort haters moet je niet luisteren. Echt niet. Je moet je er niks van aantrekken, dat willen ze juist. Je bent sterk en dat weet ik. Daarnaast houd ik ontzettend veel van je en wil je voor geen goud kwijt."

"Ik houd ook van jou, heel veel." Seva was stil van zijn woorden. Frenkie keek haar aan met zijn blauwe ogen en veegde wat tranen van haar gezicht.

Nana kwam blaffende aan gerend en Seva moest erdoor glimlachen. "Ik denk dat jullie hele goede maatjes kunnen worden." zei Frenkie en ze knikte. "Dat hoop ik ook." Nana liep om de twee heen en keek ze verbaast aan.

Frenkie tilde Nana op en Seva aaide over haar kopje. Toen keek hij haar aan en drukte zijn lippen op de hare. Met het geluid van de golven op de achtergrond en de ondergaande zon maakte het hele plaatje compleet.