𝓥𝓮𝓬𝓱𝓽𝓵𝓾𝓼𝓽✔

007

De volgende morgen was Seva er al vroeg uit, net zoals Frenkie. Vandaag ging ze voor het eerst naar een training van Ajax.

Het meisje voelde de zenuwen door haar lichaam gieren. Met moeite kreeg ze een hap door haar keel. Ze had dan Donny al wel ontmoet, maar hoe zou de rest zijn?

Gelukkig kwamen er ook vriendinnen van de jongens kijken. Het was een soortvan vast ding dat ze dit een paar keer per jaar deden. Toevallig was het zo'n dag. Natuurlijk kwamen ze wel eens vaker kijken maar dit was traditie geworden.

"Heb je zin om ook savonds mee te gaan om een hapje te eten?" vroeg Frenkie onder het ontbijt. "Lijkt me heel gezellig." antwoordde Seva.

"Ik zal ze even na vragen. Dan kun je ze nog beter leren kennen dan alleen op de training." glimlachte Frenkie en haalde zijn telefoon te voorschijn.

Deveny en Nikki hadden natuurlijk ook nog gevraagd of ze mee mochten. Deveny was beschikbaar vandaag maar Nikki moest helaas werken. Haar ouders hadden een eigen bedrijfje en rekenden op haar.

Maar Seva vond het goed genoeg voor nu. Zelf kende ze de jongens ook nog niet eens. Dus ze wilde niet jan en allemaal mee nemen naar een training waar ze nog niemand kende.

Met Deveny had ze een sterke band opgebouwd sinds de eerste klas. Ze kwamen elkaar tegen op de introductie dag. Nikki kwam er later bij toen ze eenmaal aan hen lessen begonnen waren.

"Oke, wat was jouw straatnaam ook alweer?" vroeg Frenkie en begon de route in te stellen op zijn telefoon. Seva vertelde hem nog eens zijn adres.

*Rijd over 500 meter rechts af. *

Frenkie zette de telefoon in de daarvoor speciale houder en draaide Spotify aan.

You know me the best

You know my worst, see me hurt, but you don't judge

That, right there, is the scariest feeling

Opening and closing up again

I've been hurt so I don't trust

Now here we are, staring at the ceiling

Seva sloot haar ogen en neuriëde zacht mee met het liedje. Ze deed haar ogen weer naar een paar seconden open en zag dat Frenkie geamuseerd naar haar zat te kijken.

"Zeg maar niks." mompelde Seva en werd rood. "Het was schattig." concludeerde Frenkie en lette weer op de weg.

De twee naderden een kruising. Seva keek snel van links naar rechts. Ookal was ze helemaal hersteld, haar angst voor kruispunten was nu nog meer toegenomen.

"Moet ik de auto even aan de kant zetten?" vroeg Frenkie bezorgt nadat ze aan de andere kant waren gekomen. "Nee joh, er is niets aan de hand." wuifde Seva het weg. Ze wilde Frenkie er niet mee lastig vallen.

Toen ze eenmaal op de parkeerplaats van het sportcomplex waren aangekomen stapten de twee uit.

"Sev, tegen mij hoef je niet te liegen. Ik zag dat dat kruispunt je dwars zat. Ik wil er voor je zijn, begrijp je dat? We mogen nu dan wel uit het ziekenhuis zijn maar je raakt me niet kwijt." fluisterde Frenkie en gaf haar een knuffel. Seva voelde zich veilig in zijn armen.

De twee liepen naast elkaar over de parkeerplaats. Seva keek rond of ze haar beste vriendin al ergens zag staan. Die was al veel eerder dan hun gekomen. Toen ze de hoek om liepen zagen ze Deveny naast Donny al zwaaien.

Frenkie liep dicht tegen Seva aan. Alsof hij haar wilde beschermen. Het gaf haar een goed gevoel. Ze hoopte dat de vriendinnen van de spelers een beetje aardig tegen haar waren. Zo te zien had Deveny al kennis met ze gemaakt.

"Hey meid!" Deveny gaf Seva een knuffel. "Ik laat je hier even alleen." fluisterde Frenkie, gaf haar een knuffel en liep naar Donny. Ze gaven elkaar een boks en liepen vast door naar het veld.

"Zo schattig jullie, vertel!" zei Deveny opgewonden terwijl ze de jongens achterna liepen. "Watte?" Seva knipperde met haar ogen. Deveny sloeg op haar voorhoofd.

"Jij en Frenkie, oen." ze knikte zijn richting uit. "Hoezo? We zijn gewoon vrienden." probeerde Seva overtuigend te klinken.

"Jaja, volgens mij kan Frenkie nergens anders meer naar kijken." knipoogde Deveny.

Voordat Seva kon antwoorden kwamen ze aan op het veld en kon de training beginnen.