𝓥𝓮𝓬𝓱𝓽𝓵𝓾𝓼𝓽✔

017

  a/n:

Hi,

Ik wilde even vertellen dat dit verhaal nog vijf hoofdstukken duurt plus epiloog. Het is dus bijna klaar met opnieuw publiceren! Het is heel snel gegaan. Bedankt iedereen alvast voor het lezen!

Liefs, Lotte.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"Sev!" riep Estelle vanaf beneden. "Bijna klaar!" antwoordde ze en griste haar telefoon en portomonee van het bed. Ze zag dat haar telefoon honderd procent was. Seva pakte haar bikerjack van haar bureaustoel en liep naar beneden.

Het was drie maand geleden nadat Frenkie haar gevraagd had. Haar social media was vol gestroomd met Frenkies fans. Hij had uitgelegd dat je de normale fans had en de fangirls. De fangirls konden aardig zijn maar sommigen stuurden ook haat.

Die mensen had Seva samen met Frenkie geblokt. Ze kende die meiden toch niet. Ook waren haar volgers opgelopen naar een paar duizend. Daar gaf ze niet veel om. Seva vond het gewoon leuk om foto's te posten over haar leven. Meer niet.

Vandaag gingen haar familie en die van Frenkie elkaar ontmoeten. Ze zouden gaan uit eten in een groot restaurant met enorme buffetten plus chocolade fontein. Het idee kwam van Frenkies ouders. Seva haar ouders wilden mee betalen maar daar wilde ze niks van weten.

"He he, finally." Riff, Seva's oudere broer van vijfentwintig, stond grijnzend onder aan de trap. Riff kwam niet vaak bij hen thuis omdat hij zijn eigen leven leidde in Diemen. Natuurlijk had hij Seva wel opgezocht in het ziekenhuis.

"Dus, wij moeten praten, zusje." zei Riff terwijl ze richting het restaurant reden. "Waar over?" vroeg Seva bijdehand. "Dat weet je best, van der Kamp." Riff trok zijm wenkbrauw op. Seva grinnikte.

"Ik had je al verteld dat Olivier en ik uit elkaar waren." begon ze. Riff knikte en keek haar afwachtend aan. "En dat het een klootzak was. Hij krijgt een klap van me te goed, hoor." Riff balde zijn vuisten.

"Na het ongeluk kwam ik bij Frenkie op de zaal te liggen. Ik wist helemaal niet dat hij zo beroemd was." ging Seva verder. Riff zijn mond zakte open. "Je maakt een grap? Je herkende Frenkie niet?" vroeg hij verbaast.

"Nee. Maar wil je het nou weten of wat?" vroeg Seva, lichtelijk geïrriteerd. "Sorry, ik kan het gewoon nog niet geloven." mompelde Riff glimlachend.

"Frenkie en ik hebben elkaar door en door gesteund in het ziekenhuis. Daardoor werd onze band sterker.
Eenmaal weer thuis spraken we vaker af en ook met de rest van zijn teamgenoten."

"Wat?! Wie heb je al ontmoet?" vroeg Riff enthousiast. "Uhm, Donny, Justin, Matthijs, Carel, Hakim, Klaasjan, Davy." somde Seva lachend op. "Maar hey, het gaat niet alleen daarom, he." waarschuwde Seva haar oudere broer.

"Nee, natuurlijk niet. Ik ben hartstikke blij voor je. Ik hang alleen de grote broer uit." ze moesten lachen om dat laatste en Riff gaf haar een knuffel. "Ik ben benieuwd naar al die verhalen van je." "Komt goed." knikte Seva lachend.

Seva en Riff stapten de auto uit nadat Joris geparkeerd had. "Ze zullen vast wel binnen zijn." concludeerde Estelle en ze liepen met zijn allen naar binnen. In de ontvangst hal kreeg Seva Frenkie direct in de gaten.

"Hey." hij gaf haar een knuffel. "Hey." zei ze ongemakkelijk terug. "Heb je goed geslapen?" hij fronste naar haar. "Ja, ik ben gewoon een beetje moe." antwoordde Seva snel. Frenkie knikte maar ze zag dat hij haar niet geloofde.

Vannacht had Seva weer over het ongeluk gedroomt. Sinds een paar dagen kwamen de nachtmerries weer terug. Ze zuchtte en haalde een hand door haar haren. Seva wilde Frenkie niet bezorgd maken.

Nadat de ouders en broers kennis hadden gemaakt met elkaar liepen de twee gezinnen het restaurant binnen. Het was weer gelegen buiten Amsterdam en Seva vond het steeds een fijner idee.

Frenkie zijn hand gleed in de hare terwijl ze het restaurant in liepen. Hij gaf er een zacht kneepje in en ze glimlachte naar hem. Alles kwam goed.

Haar ouders hadden erg aardig gereageerd op Frenkies ouders. Riff en Youri liepen een eindje voor hen samen te praten. Seva voelde een opluchting door haar heen gaan.

"Goeieavond, u mag hier plaats nemen. Ik ben Kimberley, uw serveerster voor vandaag. We brengen zometeen de menukaart." ze blikte eventjes snel naar Frenkie. Seva zag dat ze hem herkende.

"Maar noem me Kim." ze knipoogde naar Frenkie. "Oke, Kim, we redden ons voorlopig." Seva schraapte haar keel en keek de serveerster strak aan.

"Ik kom straks weer bij jullie." Kimberley grijnsde licht naar Seva en liep heupwiegend weg. "Iel." mompelde ze.

"Wat was dat nou?" grinnikte Frenkie.  "Ik mag haar nu al niet." zei Seva. "Ze flirtte met je." voegde ze eraan toe. "Jij bent echt blind hé, dombo." Youri gaf Frenkie een duwtje.

"Het leek wel alsof ze iets van plan was." zei Seva huiverig. Ze had die blik echt wel gezien van Kimberley.

"Rustig, Sev, je hebt het vast verkeerd gezien. En daarbij, ik houd alleen maar van jou." fluisterde Frenkie en gaf haar een kus.