𝓥𝓮𝓬𝓱𝓽𝓵𝓾𝓼𝓽✔

012

a/n:

Hoi allemaal,

Nu we op de helft van dit verhaal zitten wil ik er een tweede uploaddag bij doen. De reden hiervan is dat dit verhaal niet botst met mijn nieuwe verhaal straks qua dagen. Anders word het niet meer overzichtelijk voor mij. Deze dag word dan zondag! De zondag upload geld alleen voor dit boek voor de laatste weken en is hierbij een uitzondering omdat ik nooit op zondag upload!

Dus even voor de duidelijkheid:

Vechtlust - Donderdag&zondag.
Samen Met Jou - Dinsdag.
Zonder Jas Naar Buiten - 1 oktober 2021.

Liefs, Lotte.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Een halve week later stapte Seva de metro uit. Samen met Deveny en Nikki had ze afgesproken om in de stad te gaan lunchen. Ze hadden het allemaal druk met hun eigen dingen dus moest er hoog nodig bij gepraat worden.

Ze hadden afgesproken bij de van Dam locatie in Amsterdam Zuid. Het drietal had niet echt zin om de drukke stad in te gaan. Daardoor was dit perfect. Seva stopte haar oortjes in en liep rustig richting het restaurant.

Toen ze er aan kwam zag ze Deveny al staan. "Wie is er weer eens te laat?" haar beste vriendin rolde met haar ogen. "Nikki." begon Seva te grinniken en Deveny knikte.

"Altijd he, als Nik eens op tijd kwam, zou het pas vreemd zijn." allebei begonnen ze te lachen. "Wat is er zo grappig?" vroeg een bekende stem en allebei draaiden ze zich om.

"Niets, een binnen pretje." beaamde Seva schaapachtig naar Nikki. "Jaja, het zal wel, kom op, richting van Dam." zei ze. De meiden knikten, nog na lachend, en liepen gezamenlijk het restaurant binnen.

"Ik neem eerst een cappechunio." zei Seva na dat ze eventjes de drankjes kaart bekeken had en sloeg deze dicht. "Ik heb wel zin in een Latte." zei Deveny en Nikki sloot zich daarbij aan.

Nadat ze een tijdje gekletst hadden, vroeg Deveny aan Seva: "En, hoe zit het tussen jou en Ajax' blonde middenvelder?" grinnikte ze. "Noem hem niet zo." waarschuwde Seva.

"Rustig, ik maakte maar een grapje. Is er nog iets gebeurt?" "Ik heb hier iets gemist, denk ik." Nikki hing nieuwschierig naar voren. Seva zuchtte en wist dat ze er niet onderuit kon.

"Frenkie heeft me gezoend." beaamde ze en haar wangen werden vuurrood. "Wat?! Hoe, wat, waar, wanneer?" riep Nikki enthousiast uit. "St! Niet heel Amsterdam hoeft het te weten." siste Seva, lichtelijk geïrriteerd.

"Het spijt me. Maar vertel?" zei Nikki, ditmaal iets zachter. "Ik heb jullie verteld over de training en het etentje. Na afloop gingen we naar Donny's appartement. Daar gingen we truth or dare spelen en kregen we de opdracht van Justin." legde Seva uit.

"Kluivert." zei Deveny verontwaardigd en Seva begon te lachen. "Ik was weg gelopen naar boven omdat ik het best een kut opdracht vond van Jus. Toen kwam Frenkie me achterna." vertelde ze verder.

"De rest kunnen we wel raden." gniffelde Deveny. "Heeft hij nog van zich laten horen, ik bedoel, naar jullie zoen?" vroeg ze. "Nee.." anwooordde Seva teleurgesteld.

"Maar hij vertelde dat hij je wel leuk vond?" fronste Deveny. Nikki zat vast geklemd aan haar telefoonscherm. "Jup." zei Seva zacht en keek naar haar handen.

"Ik had mezelf nog zo gewaarschuwd." mompelde ze.

"Sev! Laten we niet gelijk in allerlei opties duiken. Laat Frenkie het initiatief nemen. Hij zegt dat hij je leuk vind. Het komt wel goed." praatte Nikki haar de moed in. Deveny sloot zich hierbij aan.

"Bedankt meiden, maar ik ben gewoon bang denk ik." mompelde Seva. "Dat snappen we, jongens zijn rare wezens, tegenwoordig." Deveny gaf Seva een knuffel en toen kwam hun lunch er aan.

"Het was gezellig." de meiden stonden weer buiten het resuarant naar een over heerlijke lunch. Dit was Seva haar favoriete restaurant en ze ging er dan ook vaak heen. Ze waren bijna vaste klant geworden.

"Ik stuur jullie wel een tikkie met de prijs." zei Deveny terwijl ze richting de metro liepen. "Ja, prima, dan zie ik het wel verschijnen." antwoordde Seva en Nikki knikte.

Bij het metrostation namen ze afscheid en gingen ze ieder hun eigen weg. Seva ging op weg naar haar ouderlijk huis. Haar vader was vanavond jarig en ze wilde er graag bij zijn. Aangezien de heftige situatie van een paar maanden geleden.

Seva wandelde rustig door haar straat. Tot ze bij haar huis kwam, kreeg ze een verbaasde blik op haar gezicht. Frenkie zat te wachten op het muurtje bij haar huis. Snel liep ze naar hem toe en hij keek op.

"Frenkie?" vroeg ze verbaast en hij schrok op. "Wat doe je hier?" voegde ze eraan toe. "Ik uhm..." stamelde hij.

"Wil je anders eerst mee naar binnen?" vroeg Seva vriendelijk. Frenkie knikte en haalde nerveus een hand door zijn haren terwijl hij op stond. Seva fronste toen ze naar binnen liepen.

Waarom was hij hier en gedroeg hij zich zo raar? Dit was ze niet van Frenkie gewend.

"Wil je iets te drinken?" vroeg Seva. "Doe maar water." knikte Frenkie. Seva was even vergeten dat hij voetballer was. Ze kende hem onderhand zo goed.

Niet dat hij een dieet hiervoor had, maar Frenkie lette gewoon goed op met wat hij at en dronk. Seva gaf hem zijn glas water en ze liepen naar de woonkamer.

"De reden dat ik hier ben is, ik kan je niet uit mijn hoofd zetten, Sev. Al helemaal niet naar afgelopen weekend bij Donny."