𝓥𝓮𝓬𝓱𝓽𝓵𝓾𝓼𝓽✔

018

a/n:

De rest van het boek is zo leuk en dat komt dit.😂😂😂 Het laatste stuk vond ik nooit zo. Maar het is zonde om te verwijderen hé. Anyways, voor de laatste paar hoofdstukken ben ik van plan iedere dag te gaan uploaden zodat het uitkomt met mijn nieuwe verhaal a.s weekend. Had ik eigenlijk iets eerder moeten doen maar vergeef me! ;)

Sorry!

Liefs, Lotte.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"Ik ga nog heel eventjes naar het toilet." meldde Seva aan Frenkie. "Is prima, ik wacht hier wel." hij gaf haar een kus en de andere jongens maakte kots geluiden. "En jullie, gedraag je." Seva kneep haar ogen tot spleetjes en braaf knikten de twee broers.

Seva pakte haar telefoon en liep richting de toilettenruimte. Het nare was, dat het een openbare ruimte was. Dus iedereen kon hier zomaar naar binnen wandelen.

Seva trok het toilet door en deed de deur open. Ze liep naar de wastafel en gooide wat water in haar gezicht. Toen ze zich omdraaide, schrok ze.

"Hey Seva." zei Kimberley met een grijns. "Wat moet je?" ze herpakte zich. "Ik moet helemaal niks. Ik wilde je alleen maar vertellen dat Frenkie niet is wie hij lijkt te zijn." vervolgde ze.

"Dat moet ik geloven? Zodat jij hem kan gaan aflebberen, zeker. Nou meid, dat gaat niet gebeuren." antwoordde Seva. "Ik hoef hem niet, ik breng hem alleen terug naar iemand. Alleen jij staat in de weg." fluisterde Kimberley.

"Welke iemand?" vroeg Seva, verward. "Ik zei het toch: Frenkie is niet wie hij lijkt te zijn. Vraag het hem." sneerde Kimberley. "God, als ze me met zo'n irritant kind heeft opgescheept ben ik er nu al klaar mee." mompelde Kimberley in zichzelf.

"Wat zei je daar?" vroeg Seva waarschuwend. "Niks. Maak het uit met Frenkie, of anders doe ik het voor je." Kimberley kneep haar ogen tot spleetjes.

"Wat bedoel je?! Laat mij met rust!" riep Seva.

"Doe het..." dreigde Kim. "Maar goed, ik moet aan het werk. De baas wacht." ze glimlachte 'liefjes' en liep, weer, heupwiegend weg van Seva.

Seva staarde nog wat verbijsterd naar de dichte deur voor haar waar Kimberley zojuist doorgelopen was. Nu pas merkte ze hoe erg haar benen aan het trillen waren.

Ze haalde eventjes diep adem en schrok toen van haar bleke spiegelbeeld. Seva probeerde rustig te blijven en wandelde toen terug naar de twee families.

"Daar ben je. Ik begon al bezorgt te raken. Trouwens, we moeten morgen ochtend eventjes naar het politie bureau. Ze hebben eindelijk de dader geïdentificeerd van je ongeluk."

"Echt?! Dat is goed nieuws." Seva zette een fake glimlach op haar gezicht.

Onderzoekend keek Frenkie zijn vriendin aan. Er was iets met haar. Sinds Seva terug kwam van het toilet keek ze nerveus om zich heen. Daarnaast had ze een wat terug getrokken houding gecreëerd.

"Gaat alles wel goed met je?" vroeg Frenkie aan haar. "Uhm, ja, wat zou er mis moeten zijn?" Seva herpakte zich en glimlachte naar haar vriend.

"Nee, niks, laat maar zitten." Frenkie fronste en pakte haar hand.

"Laten we gaan. Die Kimberley werkt me op de zenuwen." het was waar. Kimberley probeerde de hele tijd aandacht te trekken van Frenkie. Wat wilde ze toch van hen?

Snel liepen ze naar hun families toe die buiten al stonden te wachten bij de hoofdingang. "Wij gaan terug naar Arkel, zien we je in het weekend?" vroeg Marjon, zij was de moeder van Frenkie.

"Natuurlijk, wedstrijd tegen Feyenoord, hè. Het makkelijkste is dan denk ik om naar huis te komen aangezien dat het dichtsbij Rotterdam ligt."

John knikte glimlachend. "Wij zijn er alleen vrijdag niet. Youri is naar vrienden. Dan heb je het rijk voor je alleen." knipoogde hij. Frenkie rolde zijn ogen en Seva lachte.

"Dan spreken we zaterdag ochtend eventjes af hoe laat we naar Rotterdam rijden." antwoordde Marjon en Frenkie knikte. Ze namen afscheid van beide families.

Seva ging voor het eerst slapen in Frenkies appartement in Amsterdam. Ze was er al vaker geweest maar nu bleef ze er ook logeren. Frenkie pakte haar hand en ze glimlachten naar elkaar. Samen liepen ze naar zijn auto.

Sindskort waren ze hét stel van Nederland. Ze waren op bijna al het nieuws, hoofdnieuws, geworden en stonden in roddelbladen zoals kinder tijdschrift de Hitkrant, Goal, maar ook in bladen zoals de Privé.

Seva moest erg wennen aan alle aandacht. Frenkie was er natuurlijk aan gewend geraakt. In gedachten stapte Seva in en Frenkie startte de motoren. Ze legde haar hoofd tegen het raam en staarde naar buiten.

Hoe moest ze het in godsnaam uit maken met Frenkie? Dat kon ze niet aan.

"Sev, nu wil ik weten wat er echt is gebeurt in het toilet." zei Frenkie, nadat ze geparkeerd hadden. "Je kan me alles vertellen, dat weet je toch?" ze knikte. Sinds het ziekenhuis had ze dit dan ook gedaan. Maar dit kon ze niet over haar hart verkrijgen.

"Ik wil je proberen te helpen." zei Frenkie bezorgt. Seva zuchtte. Het laatste wat ze wilde, was dat hij vragen ging stellen. Of erger, naar de politie. Kimberley had haar officiëel bedreigt en Frenkie zou rechtstreeks naar het politiebureau gaan.

"Seva?" vroeg Frenkie en raakte kort haar hand aan.

"Ik...." begon ze en hij keek haar gerustellend aan.