𝓥𝓮𝓬𝓱𝓽𝓵𝓾𝓼𝓽✔

014

Rond drie uur 's nachts schoot Seva wakker. Direct wist ze waarom. Het regende pijpenstelen en ze dacht net heel even een flits te zien. Seva zuchtte, wreef in haar ogen en pakte haar telefoon.

Ondertussen was het apparaat al voor honderd procent opgeladen. Haar moeder had geappt en Seva klikte de chat aan.

Estelle van der Kamp

Hey Sev,

Frenk had me geappt dat hij bleef slapen. Dat is prima. Wij overnachten in een hotel. Het feestje was in de buurt van Utrecht dus nog een eindje rijden! We komen morgen middag terug. xx mama

Seva van der Kamp

Toen ik weer kwam van Dev en Nik was Frenkie er ineens. We hebben samen avond gegeten en films gekeken. Thanks mam! xx Sev

Haar moeder reageerde niet. Maar dat was natuurlijk logisch, het was namelijk middenin de nacht. Het onweer kwam dichterbij en Seva beet op haar lip. Zolang het maar niet boven hun hing.

Seva had niemand er over verteld. Behalve Deveny en haar ouders wisten het. Maar ze had een angst voor onweer sinds ze klein was.

Vroeger, toen de oude buren er nog waren, was de woning naast hun in de brand gevlogen. Dat was ook rond deze tijd. Seva sliep er vlak naast. Er was iets geknapt in de meterkast. Het scheelde niet veel of Seva's slaapkamer zat er ook bij.

Seva telde de tijd tussen de flits en de donder. Het zat nog op een paar honderd meter van hun af... Net op dat moment hoorde ze een luide knal van het onweer.

Ze merkte dat haar handen begonnen te trillen. Waarom moest het nou zo nodig onweren? Net nu Frenkie er was? Opnieuw hoorde Seva een knal. Het kwam nu echt steeds dichterbij.

Seva legde haar telefoon terug aan de oplader en gleed zachtjes uit bed. Op haar blote voeten en in een Ajax shirt van Frenkie, liep ze richting de logeerkamer.

Het shirt had ze gekregen van Frenkie tijdens een wedstrijd. Vanaf het veld liep hij naar haar toe, trok het shirt uit en gaf het aan haar. Daardoor was de pers er een beetje achter gekomen dat Frenkie contact had met een onbekend meisje.

De fans van Frenkie hadden Seva haar Instagram binnen de kortste keren gevonden. Hoe, wist ze nog steeds niet. Frenkie had haar gewaarschuwd dat een slotje handig kon zijn. Aangezien ze misschien haat ging krijgen. Maar de meesten waren gelukkig aardig tot nu toe.

Vlak voor de logeerkamer bleef ze twijfelend staan. Ze haalde een hand
door haar bruine haren. Zou ze dit wel doen? Frenkie vond het vast kinderachtig...

Seva schudde haar hoofd. Ze moest normaal doen. Frenkie zou haar vast snappen. Dat had hij al met zoveel dingen gedaan. Zachtjes duwde Seva tegen de deur en sloop zijn kamer in.

"Frenkie?" vroeg ze en schudde zachtjes aan zijn schouder. "Sev? Wat is er?" slaperig opende hij zijn ogen. "Ik uh... Kan niet slapen." zei ze snel. Met een schuwe blik keek ze gauw naar het onweer.

"Wat?! Had me eerder geroepen." meteen was Frenkie weer een beetje wakker. "Wil je erbij komen liggen?" vroeg hij daarna lief. "Het hoeft niet..." mompelde Seva verlegen.

"Jawel, ik zei toch dat ik je ging beschermen?" vroeg Frenkie. "Maar dit is anders." ging Seva er grinnikend tegenin "Jij bent duidelijk bang voor het onweer. Ik vind dat ik er iets aan moet doen. En daarbij vind ik het niet erg als je erbij komt." Frenkie knipoogde naar haar

"Frenk! It's too late for that." waarschuwde ze de middenvelder en ze begonnen allebei te lachen. "Oké, ik kom naast je liggen. Als je dat soort grapjes maar laat." zei ze terwijl ze naast hem in bed klom.

"Het spijt me, Sev." fluisterde hij en Seva knikte. "Het is oké." Frenkie trok haar tegen zich aan en schoof de dekens over hen heen. Meteen voelde ze zich stukken veiliger dan dat ze in haar eigen bed lag.

Het gordijn stond iets open en samen keken ze naar het onweer. "Voel je je al iets beter?" vroeg Frenkie. "Ja, gelukkig wel." zuchtte Seva en keek hem aan.

"Misschien voel je je nu nog veel beter." Frenkie kwam dichterbij en drukte zijn lippen op die van haar. Seva legde een hand op zijn borst en hetzelfde gevoel van eerder vanavond kwam weer terug.

"Bedankt voor alles." zei Seva en kroop tegen hem aan. "Nee joh, gek, ik doe het graag." antwoordde Frenkie. "Je bent lief." fluisterde ze. "Jij ook." Seva gaapte.

"Welterusten lieve Sev." zei Frenkie toen zacht en drukte een kus op haar voorhoofd.

"Welterusten lieve Frenk." antwoordde Seva met alle kracht die ze nog had. Met het onweer op de achtergrond vielen ze allebei opnieuw in slaap.

Hopelijk kon ze nu wat beter slapen...