Fighting Love [Fake Boyfriend Part 2]

Chapter Twenty Two

Elizabeth's POV:

Lumapit siya sa amin na mas lalong nagpabilis ng tibok ng puso ko. Nakipag kamay ito kay Leigh.

"Nice to meet you again, Leigh Evans"

"Me too Alec Rodriguez and congratulations" formal na sabi nito.

"Thank you"

Nang tumama ang paningin nito sa akin ay nanginig ang labi at kamay ko. Buong katawan na rin ata.

"Long time no see, Elizabeth"

After hearing his voice again, little voices suddenly echoed inside my head.

"I like you, darling"

"I will do anything for you"

"I don't care if I die"

"I'll leave everything for you"

Napahakbang ako patalikod at hindi ko alam kung bakit ko sinampal palayo sa akin ang kamay na nakalahad niya sa akin para makipag kamay.

Naguluhan at nagulat silang lahat sa inasta ko. And I don't give a damn!

"I-I..."

Napahakbang nanaman ako patalikod. Malapit pa akong mahulog sa stage.

"I... I have to go" sabi ko at mabilis na tumakbo paalis para pumunta sa c.r. Hindi ko na pinansin ang pagtawag nila sa akin. Takbo pa rin ako ng takbo hanggang sa makarating sa c.r.

Hinihingal akong tumingin sa salamin at naghilamos.

Bakit siya nandito?!

Bakit pa siya bumalik?!

Bakit pa siya bumalik kung nasaan umaayos na ang buhay ko? Kung saan tinatanggap ko na ang nangyari sa akin?

Kung saan tinatanggap ko na ang bago kong pagkatao?

Napatingin ako sa sarili sa salamin and then tears started to form at the corner of my eyes.

Naaawa na ako sa sarili ko pero kailangan kong ipagpatuloy ang nasimulan ko. It was never my choice but I faced the outcome.

Pero bakit pa niya kailangan bumalik?! I am aware that he's breathing and everything pero hindi ko inaasahan na babalik siya at magpapakita sa pagmumukha ko pagkatapos ng lahat!

"Kaya mo ito Elizabeth" pilit kong pagpapakalma sa sarili "I know everything happens for a reason but what the fvck is happening to my life?!"

Napahilamos ako ulit sa sarili. Mabuti nalang at nasa hall silang lahat. Huminga ako ng malalim bago ko napagdesisyunang lumabas na. Principal at may ari lang naman siya eh. Hindi ko naman siya makikita araw araw. Kaya ko ito.

I'm Elizabeth Santos, I can do anything.

Lumabas na ako at nagulat nang may humila sa kamay ko and pinned me against the hard wall.

It's Alec.

"Long time no see, darling" mahina nitong sabi. It may sound sweet but it gives shivers to my spine. His face is so close to mine.

Kailangan kong magpakatatag. Hindi ko pwedeng hayaan na lamunin ako ng takot.

"D-don't call me darling" pinatatag ko ang boses ko pero alam kong bakas na bakas sa mga mata ko ang takot.

He smiled as if I said something lovely.

"That's what you said before but I'll still call you my darling"