Fighting Love [Fake Boyfriend Part 2]

Chapter Thirty Eight

Kakatapos lang namin ng pasok kaya lumabas na ako. I am with my friends. Nag chichikahan at nagplaplano kung saan kami gagala after school.

"Why don't we go to the mall?"

"I want to eat" maarte kong sabi habang naglalagay ako ng gamit sa locker.

"Korean food? Or Japanese? Ooh I know! What about Italian?" Excited na sabi ng isa kong kaibigan.

"Baegopa. Itte tabemashou! Mi limiterò a prenotare un tavolo" [[I'm hungry. Let's go and eat now! I'll just reserve a table]]

Nakapameywang na hinarap ko silang dalawa. Tinaasan ko na rin sila ng kilay.

"You're very aware that I can't understand a single thing you just said" padabog na sinarado ko ang locker. Nag salita pa ng ibang language eh alam naman nila na hindi ako nakakaintindi ng ibang lenggwahe bukod sa english.

"That's why we told you na mag aral ka na ng ibang language. Required sa school yun diba?"

Taas kilay ko silang sinagot.

"Bakit pa ako mag aaral ng ibang lenggwahe if I could just communicate in english?"

Like duh?!

"The dean just ignored your lack of interest in learning a new language because your family invested half of the school"

Napairap ako habang naglalakad na kami papunta sa parking. Magsasalita na sana ako nang bigla nalamang ako may nabunggo.

Argh! Bakit ba may nabubunggo ako? Kahapon pa yun ah!

Napaupo sa sahig ang nakabungguan ko. Nandidiri ko siyang tinignan. She looks poor. Messy hair. Dirty clothes and not branded shoes. And adds up the nerdy glasses.

Yuck.

"Tingin tingin ka rin sa dinadaanan mo. Okay?" Nandidiri kong pinagpagan ang brasong nabunggo niya "your germs might transfer to me" I shivered in disgust.

Argh!

I really hate it when cheap people is near me.

"I-I'm sorry men" sabi ng babae at nagmadaling naglakad palayo. Napairap nalang ako. Nagpatuloy na kami sa paglalakad para kumain sa isang restaurant nang natigilan ako sa paglalakad dahil nakita ko ang lalake kahapon na nakasandal sa kotse niya.

Naka shades ito at nakatingin sa malayo. I don't want him to see me. Baka tawagin ako.

"Let's walk in an another way" sabi ko sa mga kasama ko at maglalakad na sana paalis pero hindi pa rin sila umaalis sa pwesto nila.

"What? Why?"

"Because I said so!" Madiin kong pagkakasabi at sinulyapan pa si Alec. Mabuti naman at nasa malayo pa rin ang paningin nito. Pero nakangiti na siya ngayon. Ano naman nginingiti ngiti ng lalakeng yan?

"Nasa harap na natin ang parking oh"

"I said--"

"Darling!"

Napapikit ako ng mga mata at kumuyom ang kamao ko nang marinig ang boses ni Alec.

Grr!

Naabutan pa tuloy!

Rinig kong tumili ang mga kasama ko at niyugyog pa ako.

"OMG! Sino siya?"

"Kyaah! He's so pogi!"

Nairita ako sa kilig na sigaw nila. Ayan? Pogi? San banda? Myghad! Mga bulag na talaga ang mga tao ngayon. They can't differentiate what's handsome and not.