Fighting Love [Fake Boyfriend Part 2]

Chapter Fourty Four

Alec's POV:

"That little girl!" Malakas kong asik at nagmadaling bumaba para sumakay sa kotse at habulin ito.

Hindi ko na pinansin ang pagtawag nila sa akin. Nagmadali na ako.

Base sa kondisyon ni Elizabeth ngayon, alam kong hindi pa siya nakakalayo. At tama nga ako. Dahil sa kanto palang ng lugar, nakatigil na ang kotse nito.

Tinabi ko ang kotse ko sa kotse niya. Bumaba ako at sinilip ito sa bintana.

Tulala lang ito sa harap habang hawak ang manibela.

Sana naman wag niyang paandarin ang kotse paalis.

Buntong hininga akong kumatok para pagbuksan niya ng bintana pero hindi niya ito ginawa.

"Darling, I need to talk to you" sabi ko and waited pero wala pa rin itong ginagawa. Parang itong estatwa.

"I'll break the window" sabi ko to threaten her and looks like it works. Ayaw niya kasi sa lahat na masira ang mga gamit niya.

She unlocked the door kaya binuksan ko na ito. Tulala pa rin ito at parang bangkay na nakaupo lang.

"Saan mo balak pumunta?" Tanong ko agad pagkabukas ko ng pinto.

"Leigh" mabilis nitong sagot.

"And where do you think you'll find him?"

She paused for a second.

"Leigh"

Malakas akong bumuntong hininga. Sa tingin ko, Leigh lang ang magiging bukang bibig nito sa mga tatanungin ko.

"Bakit ka tumakas?"

"Leigh"

Pumikit ako ng madiin. Sabi ko na nga ba eh!

Hayst. Sige. This will be the last time. Ipapakita ko sa kaniya na wala na siya. Para matanggap niya na.

"Fine. I'll help you" pagsisinungaling ko.

Dahan dahan itong tumingin sa akin.

"Huh?"

"I'll help you find Leigh Evans, your boyfriend" peke akong ngumiti para hindi niya mahalata na nagsisinungaling lang ako.

And for the first time in a while. She smiled.

"My boyfriend"

I sighed in relief.

Napangiti na rin ako. Pinalipat ko ito sa back seat para humiga doon at makatulog. Mabuti naman at nakinig ito pero hindi siya natulog.

"I still don't trust you" she silently muttered.

Yes, I know that. She don't trust anyone. Especially those who betrayed her before.

Naeexcite tuloy ako kung ano ang magiging reaksyon niya kapag nalaman niya na kung sino ang trumatraydor sa kaniya noon pa.

Napangisi ako sa naisip.

Malakas na tumunog ang sikmura nito. Ibig sabihin ay gutom na gutom na siya.

Saktong sakto ay pupunta kami sa mall. She needs brand new clothes and a full stomach. Baka mahimatay nalang kasi siya bigla mamaya.

"Why--" nilibot muna nito ang paningin bago nagpatuloy sa pagsasalita "-- are we here?"

Bumaba ako at pinagbuksan ito ng pinto.

"You need to eat"

"But I--" hindi ko na ito pinatapos.