UMUTLARA İNAN

Özgür'ün Anlatımıyla

Anlam veremiyorum. Herkesin bizden nefret etmesine anlam veremiyorum. Daha yeni gelmiş bir kıza bu kadar kısa sürede bizi bu şekilde anlatmalarına anlam veremiyorum. Gerçekten kafayı yemek üzereyim. Bize duydukları bu nefret karşısında en sonunda birisi elimde kalacak! Ama sözüm olsun... Masal'ın bizi kötü tanımasına izin vermeyeceğim. Onu okuldaki şerefsizlerin tuzağına düşürmeyeceğim.

Cebimdeki kolyemi alıp sıkıca tuttum. Lösemili olan ablamın bana verdiği ve şans getirdiğine inandığım içi enerji dolu kolye...

Umursamaz biri gibi gözüküyor olabilirim. Ama hayır maalesef değilim. Kafaya takıyorum. Çok fazla hatta aşırı fazla bile taktığım oluyor kafama. Ama sorsanız umursamaz pisliğin tekiyim. İnanın dünya bana çok dar geliyor. İçime kapanık bir kişi değilim. Gerçek kendimi bilmez kimse... Bir ben bilirim bir Mert... Birde kimsenin bilmediği,tanımadığı ablam.

Tenefüs boyunca öylece oturdum. Yalnız... Tek başıma. Kimseyi yanımda istemediğim anlar çok oluyor aslında. Çünkü hep böyleydim ben. Zaman zaman olduğu gibi yine bir başıma oturup düşünmek istiyordum... Neyi mi? İşte onu bilmiyorum. Neye üzülüp neye sevinmem gerek... Neyi düşünüp neyi unutmam gerek bilmiyorum. Bu nedenle hep uzun uzun düşünürüm... Her şeyi.


Düşüncelerime bir elin omzuma dokunup irkilmem sonucuyla ara verdim. Yanıma gelen kişi Mert'ti.  Benimle dertleşmeye geldiğini düşünüp hafif yana kaydım fakat onun geliş amacı meğer farklıymış...

Mert- Özgür abi hadi ne yapıyorsun burada ya?

Özgür- Oturuyorum Mert görmüyor musun?

Mert- Yok onu anladım da eğer beş dakika daha gelmezsen hoca seni çok güzel oturtacak onu da sen bil.

Özgür- N-ne? Nasıl yani?

Mert- Abi bırak öğlen tenefüsünü ders bile bitmek üzere! Senin olmadığını kimse söylemedi ama hoca dersin sonunda yoklama alınca işler karıştı tabii.

O an oturduğum yerden bizim sınıfın camına doğru baktım.Direkt göz göze geldiğim asık suratlı hocayı görünce büyük bir kahkaha atmamak için kendimi gerçekten zor tuttum. Artık teslim olmam gerektiğini anladığım zaman yavaşça kalktım ve Mertle beraber sınıfa doğru ilerledik.

Gün boyunca anlam veremediğim bir şekilde kendimde değildim. Her ne kadar pelin ,duru ,ikizler ve Mert beni neşelendirmeye çalışsa bile kalbim sanki sadece susmamı istiyordu bugün...

Okul çıkışında benim evimin oraya grup olarak ilerlemeye başladık. Ablamın tedavisi için uzun süredir ailem İstanbul'da kalıyorlar.Bu nedenle bazı geceler arkadaşlarımın bende kalması ve evime gelmeleri sorun olmuyor.

Evime geldiğimiz gibi direkt herkes kendini koltuklara attı...Her ne kadar çocuk gibi gün boyu oradan oraya koşturmasakda gün içerisinde işlediğimiz dersler sayesinde bir güzel yoruluyoruz. Bi yarım saat oturduğumuz yerden telefonlarla ilgilendik. Ortamda telefon mesaj seslerinden başka bir ses çıkmamıştı doğrusu...Aramızdaki sessizliği bozan yine her zamanki gibi Baran oldu.

Baran - Ya abi ölü varlıklar gibiyiz ne ses var ne bir hareket... Bu işe hemen bir son vermeliyiz!

Duru- Napcaz abi Allah aşkına bir fikir sun o zaman.

Baran- İşte bu nokta da devreye DJ Pelin giriyorr!

Pelin- Ben mi? haha çok beklersin aslan parçası...DJ Baran sen eğlendir bizi fikir senin.

Baran - O halde tamam şöyle yap-

Mert- Şöyle yapıyoruz arkadaşlar. Okulumuza yeni gelen İstanbul güzelinin annesine hayırlı olsuna gidiyoruz...Hem annesinin gözüne giriyoruz hemde İstanbul güzelinin yüzündeki ifadeyi görüp günlük eğlence dozumuzu fazlasıyla alıyoruz. Nasıl fikir?

Pelin- Hahaha Süper! Ben varım.

Batu- Yalnız eve yeni taşınmışlar belli...Ya doğru bir zaman değilse?

Mert- Ayyy Batu denemeden bilemeyiz kardeşim değil mi?

Batu- Ya neden kızdın ya Allah Allah.

Duru- Bir planı da bozma be kardeşim.

Batu- Amaan iyi be ne yaparsanız yapın.

Mert'in yaptığı bu plana gerçekten çok şaşırdım. Bir anda böyle bir fikir sunması her ne kadar garip olsa da plan oluşturulmuştu bir kere...1 saat sonra grupça Masal'ın evine gidecektik...Kalbim çok hızlı atıyordu...Sanki ablamı ziyarete gidecek kadar heyecanlıydım. İstanbul güzeli için kalbimin böyle atması değer miydi bilmiyorum ama sanırım gerçekten kalbime engel olamıyorum...Bu iş gerçekten canımı sıkmaya başladı.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------