Tevekküle Doğru

"Boş ol"mak

Kime siginacaktim ki Allah'tan baska....

Sessizce evi aramaya basladim.. Bir taraftan yuregim ferahlasin diye insirah okurken bir taraftan felak nas bildigim her seyi okuyordum...

Buyu ile ilgili bir sey bulursam Mehmet bana inanir... Eski halimize doneriz umudu vardi icimde...

Boyle boyle evi talan ettikten sonra yatak odamdan tasvir bile edemeyecegim seyler cikti... Oyle bir saklanmisti ki.....

Ve elime aldigimda oyle bir korku doldu ki icime tarifi imkansiz....

Dusune dusune sabahi ettim..evin kapisi acildiginda Mehmet'i gordum....

Hala bunlari yazarken yaslar duser gozlerimden....

Dedim ki : Benim senden ozur dilemem lazim. Evet bak bunlari buldum buyu bir seyleri ancak annenin yaptigini gormeden ona oyle davranmamaliydim....

Kendimce bu yaptigim buyuk fedakarlikti... Biliyordum annesiydi ama yinede gormeden iftira atip annesini kotulemek istememistim..

Bekledigim cevap ayni sekilde fedakarlik dolu olacak saniyordum... Ama Mehmet'in agzindan ummadigim sozler dokuldu:Kactan kaca onu bilmem ama sonsuzluk kadar bos ol. Yuzunu bile gormek istemiyorum. Ben aksam eve geldigimde seni gormek istemiyorum. Anlayacagin defol Nurbanu.

Tek kelime dahi etmedim. Edemezdim cunku o cok bilmisligim hazir cevapligim yok olmustu... Gozlerimden yaslar akacakti ki dondum odaya gittim. Oda cikti gitti evden..

Bilmem nereye gidecektim ama topladim her seylerimi.. Aslinda her sey de degil.. Evlenmeden oncesine ait kitap bir kac ust bas iste.. Onun aldiklarini bile istemem....

Yinede giderken son bir iyilik yapmak istedim. Buyu seylerini yaktim.. El yazimla da ihlas felak nas yazip astim bir kapinin arkasina...

Ve ciktim o evden...

Elimde bir kucuk valiz..

Cebimde 1 kurus bile yok.

Yuregim oyle daraldi ki sanki kaburgalarim kalbime batiyor al iste ask al iste evlilik....

Seytan durtuyor bir yandan isyan et Nurbanu tam sirasiii ...

Tovbe estagfirullah. Sen yandin benide mi yakacaksin zalım...

Kapa ceneniiii la havle.... Diyerekten yuruyordum.. Bir de en sevdigim insirah ayetlerini aglaya aglaya tekrar ediyordum...

Fe inne meal usri yusra. İnne meal usri yusra.....

Evet cebimde bir lira bile yoktu ama ankakartim vardi.. Bindim otobuse geldim Hacibayram'a....

Yuregimin darligi bir burda gecerdi bir burda huzur bulabilirdim... Namazimi kilip saatelerce dua ettim...

Nihayetinde hava kararmaya baslamisti... Ciktim disari cektim Ankara'nin havasini icime...

Bir zamanlar Mehmet'in evlenme teklifine evet demem icin haykiran Ankara bugun cok sessizdi.. Hatta sirtini dönmüştü bana...

Haci Bayram Veli hazretlerinin onune gelip son bir dua ettim. Duami bitirip arkami dondum ki kayinbabam...

Ahhh canimin ici nasil bildin burada oldugumu....

Sarildik, aglastik...

Anlattim Mehmet'in beni bosadigini ki kendisi anlamis zaten..

Eli ceketinin cebine gittigi an anladim ama mani olamadan bir tomar para cikardi...

Nurbanu ve o parayi kabul etmek.... İki ayri terim gibi....

Hakkimi helal etmem dedi yinede kabul etmedim....

Edemezdim cunku Mehmet'in babasina borclu kalmak benim icin izdirapti...

Zaten bunu oda biliyordu ama sansini denemek istemis...

Biliyorum yalan soylemek gunah ama soyledim iste... Bankada birikimim oldugunu onu alip annemin yanina gidecegimi soyledim..

Biraz olsun ici rahatlamisti....

Ve veda vakti...

Bilmemki kimden ayrildigimda o kadar uzulmustum...

Keske onu da yanimda goturebilseydim....

Elini optum can babamin.. Ve iyiligim icin ailemi arama beni arama baba diyiverdim....

Allah'a emanet ol baba dedim...

O giderken ben onun arkasindan 3 belki 4 yaslarinda ki bir cocugun vitrindeki oyuncaga bakmasi gibi bakiyordum....

Simdi gecenin sogugundan ve gecenin serrinden Rabbime siginirken ne yapacagimi dusunuyordum...