Taking A Risk For You

Chapter 19

I was stunned by Mama's crying voice saying those words. No, this can't be. I don't want to see Mama crying, specially in front of me.

I feel useless daughter, I can't do something. I take a look for Lilien, from here I know she's confused from Mama's action.

She knew nothing still.

"What do you mean Mama?" I asked her, pretending that I have no idea.

I respect her decision, if she really don't want to tell us what's going on. I understand, I will just let her feel that I am always here for her ready to listen and comfort her. I love my mom so much.

I scanned the living room, I can't see Lola. From what I know by this time she should be here in house, resting.

"We'll go to Switzerland, now. I have your things Ashley. Let's go Lilien, follow Ashley." mama said before she leaves us clueless.

Paglabas ni mama sa bahay, agad na lumapit sa akin si Lilien. "Bakit tayo aalis ate?" takang tanong ng aking kapatid. Gusto kong sabihin sa kaniya pero alam kong wala ako sa posisyon para sabihin iyong bagay na iyon.

"Nasan si Lola?" balik kong tanong. Hindi ko alam kung alam ni Lola ang nangyayareng ito.

"Tara na ate, baka magalit si mama sa atin." Binaliwala nya lang rin ang tanong ko.

Sabay kaming lumabas ng bahay at sumakay sa sasakyan. "Mama, si papa wala pa." Wala si papa sa loob kaya agad na tinanong ni Lilien.

"May pinuntahan pa yon." Malamig na tugoon ni mama. "Mang Kulas tara na ho, baka mahuli pa tayo sa flight." Utos ni mama kay Mang Kulas.

We had a smooth ride, everyone was silent. Nag papakiramdaman lang kami ni Lilien. Si mama naman buong byahe na nakatingin sa bintana at panay ang pag luha. Nasa front seat siya kaya hindi ko mayakap. Kami ni Lilien ang magkatabi sa backseat.

Halatang wala pa ding ideya ang aking kapatid sa nangyayare. Habang ako, dala dala ko pa din yung sakit na nangyare sa akin ngayong araw. Bubuhayin ko sana ang aking cellphone upang mag sorry ulit kay Marco ngunit lowbat na pala ito.

Isa't kalahating oras ang nakalipas bago naming narating ang airport. Mabilis lang dahil walang traffic. Kaunti lang ang dala namin na gamit. Tig iisa lang kami ng maleta tiyak na maunti lang ang laman dahil magaan lamang ito, siguro magpapalamig lang ng ulo si Mama don. Sana nga...

Pagpasok naming tatlo sa airport nakita ko si Lola na nakaupo at hinihintay kami.

"Tara na, sakto ang dating nyo." Bungad ni Lola. Hindi pa kami nakakapag mano sa kaniya ng muli kaming maglakad papunta sa eroplano na sasakyan nga namin.

-

Naka rating kaming apat sa Switzerland ng ligtas. May bahay pala dito si lola at dito kami ngayon tumutuloy.

"Ito ang inasikaso ko nung nag punta ako dito, Ashley. Tanda mo pa ba?" biglang umimik si lola sa tabi ko.

"Opo. Maganda ang bahay ninyo dito." Sabi ko at muling nilibot ng tingin ang kubuuan ng bahay. Ilang saglit pa'y tiningnan ko si lola.

Kinakabahan ako sa paraan ng pagtitig ni lola sa akin.

"Ashley, apo. May sasabihin ang lola sayo." Sobrang lakas ng kabog ng puso ko, hindi ko alam kung bakit ganon na lang ang kaba ko ngayong kausap ko si lola.

"Ano po iyon?" tanong ko sa maligayang tono, sana nag tunog masaya ang boses ko.

"hindi na kayo babalik sa pilipinas." Ani ni lola. Dahan dahang napalitan yung ngiti ko ng lungkot. Bakit? Pano si papa? Madaming tanong ang pumasok sa isip ko, pero may isang sagot akong naiisip na alam kong dahilan kung bakit nangyayare ito. "Kung bakit ang tanong mo, hindi ako ang dapat mag sabi sa iyo ng dahilan." Dagdag pa ni lola.

"Pano po si papa?" tanong ko.

"Aalagaan nyo ng iyong kapatid ang mama ninyo, bukas ay aalis na din ako." Dag dag pa muli ni lola, binalewala ang tanong ko.

"Pano po ang pag aaral namin?" tanong ko, sana sagutin na ni lola.

"pansamantala muna kayong titigil, aaralin ninyo ang salita nila dito. Next school year na kayo pumasok." Lalo lamang akong nanlumbay sa sinagot ni lola sa akin.

-

"Anong nangyare kay tita?" tanong ni Xian.

"Nag patutor kami ng language dito diba nung year na pumunta kami dito. that year, nag simula yung café namin." Kwento ko.

Ilang taon na ang nakalipas. Graduate na ako ng college, at ganap na CPA na din. Matapos ang huling pag uusap naming ni lola noon ay hindi na ulit kami nakapag usap sa personal. Thru social media na lang.

Si Papa naman bumalik sa amin dito sa Switzerland kasama si Lexie, yung anak nya sa labas. Ang bait ni mama kase tinanggap nya pa din si papa ng buo, at hindi niya pinaparamdam kay lexie na iba siya sa amin. Sobrang saludo ako kay mama.

Pagka graduate ni Lilien ng senior high school, bumalik na sila sa Pilipinas. Naging mahirap para sa akin kase ako na lang ang natira dito. Pero palagi pa din naman nila akong binibisita. That time ako na din ang nag manage ng aming café.

Nawalan na din ako ng koneksyon sa mga taga Poblacion Miranda. hindi ko makakalimutan ang mga taga roon, malalapit silang lahat sa akin. Si Amber, ayon wala na talaga kaming naging communication.

Nagkaroon din ako ng mga kaibigan dito, at si Xian. Si Xian lang naman ang fiancé ko. College ko siya nakilala. Isa din siyang Pilipino kaya agad kaming naging close.

Nung nag propose siya sa akin, don ko lang kwenento ang buhay ko sa pilipinas. Naging open ako sa kaniya, iniiwasan ko kase palagi ang topic na yon noon, hindi sa hindi pa ako nakaka move on, hello super okay na ako. After 10 years super okay na okay na ako.

Masaya at kontento ako kay Xian.

"Babe, what's your plan for our wedding?" he asked. We are talking here on our couch, we already have our house but we're not still doing that thing.

I want to give it after the wedding of course, what if he's not the one? It would be my loss right?

"We'll go to the Philippines next week, so better ready your things already." I answered. I am sitting on his lap right now, cuddling.

"Let's stay in one room please. Just this night"

"Xian, we already talked about it, right?" I said and stood up. "Let's sleep, gabi na. I-ready mo na ang gamit mo, okay?"

"Yeah, yeah. I love you!" he yelled. I just gave him a peck on his cheeks.

"I love you more."

-

We are now heading to hotel, then we'll go to MOA after to buy some stuffs.

"Babe, when was the last time you went here nga?" I asked Xian.

"Three months ago I think. Nung hinatid ko sina Mom sa Batanes." He answered.

I just gave him a nod, ewan ko. bat ko nga ba tinanong? Naka sakay kami ngayon sa kotse niya. Plano namin na mag stay muna sa hotel ng isang gabi para makapag pahinga. Bukas ng tanghali ang byahe namin papunta sa Batanes.

Excited na akong mag batanes, first time ko iyon at kasama ko si Xian.

Tumigil na ang sasakyan sa tapat ng Dream Hotel, kung saan kami mag che-check in. dalawang room ang aming in-accommodate dahil nga ayaw ko ng tabi kami. Alam ko naman na naiintindihan ako ng aking fiancé, Malaki ang respeto niya sa akin.

After naming makapag pahinga ng saglit dumiretso na kami sa MOA para mamasyal na din.

Nasa H&M kaming stall ngayon, namimili ako ng mga swim wear. Hindi ako makapamili kase lahat naman magaganda. I was about to grab the two piece with mustard color when someone grab it too.

Dahan dahan akong napatingin sa may ari ng kamay, I know who you are. And I was right, Amber!

;