Scandalous Affair: Oliver Valez

16

L I B E R T Y   K I N G S

Malalim na ang gabi at malamig ang simoy ng hangin ang nanggagaling sa bintanang nakabukas sa 'king kwarto. Ang malaking bilog na buwan ang tanging nagbibigay liwanag sa apat na sulok ng aking kwarto. Mulat ang aking mga matang naluluha at namumula nang kaunti dahil sa pagpupuyat.

Ginalaw ko ang aking paningin at tumigil ito sa bilog na orasan na nakasabit sa dingding. 2:30 A.M.and I'm still freaking awake. God, why can't I sleep? Wala naman akong naging problema sa pagtulog for the past few months na nandito ako sa mansion. Hindi rin uso sa 'kin ang tinatawag na pamamahay.

Napakislot ako sa pagkakahiga nang makarinig ako ng yabag ng mga paa mula sa labas. I unconsiously bit my lower lip while looking at the shadow below my door. I shifted my position to sideways so I can clearly watch the shadow moving. I don't feel scared, but anticipation took over my whole being.

I could almost hear the clock's hands moving every second as I watch the shadow intently, expecting someone to enter my roon anytime. Shit! lumabas din ang totoong dahilan kung bakit ako hindi makatulog. Okay, I admit that I'm expecting Oliver to come to my room and punish me. What? Masisisi n'yo ba ako kung mag-expect ako? Lagi naman niya iyon ginagawa, parang hinahanap-hanap na nga yata ng katawan ko 'yon.

I sighed dramatically and rolled my eyes when the shadow move past my door. I guess, no punishment for today. I rolled back, facing the wall, frowning, feeling disappointed at the moment. I decided to sleep now since mukhang wala naman ang hinihintay ko. The look he has that time when he entered the garden made me nervious. Kaya naisip kong baka may punishment ako and I felt excited by that thought. I guess, expectation really leads to disappoinment. closed my eyes as I felt the weariness to my whole being. I was about to drift to dreamland when loud barks from Chanel made me shot my eyes open. Now, why would Chanel bark at this hour? Wala namang ibang animal dito para kalaruin ni Chanel. I started being alert to my surrounding, trying to sense any movement. Nanlaki ang aking mga mata nang maalala ko ang shadow na nakita ko kanina.

Hindi kaya? Shit! Bigla akong nakaramdam ng takot at kaba sa aking naisip. Chanel kept on barking loudly and angrily nonstop. I sat straight and moved silently as I tried to get my phone. I opened my Messenger, looking for someone to contact. Olivia is offline and Oliver is not my friend. Does he even have social media accounts?

I went to my Instagram and I almost thank all Gods that I know when I saw Pete is still online. Agad kong tinawagan ito, ilang segundo muna ito nag-ring bago niya sinagot ang videocall ko. Magulo ang buhok nito at naniningkit ang mga matang nakatingin sa screen.

"Yes, Liberty?" namamaos pa ang boses nitong sabi sa 'kin.

"Uhm, can you hear Chanels bark?" kinakabahang tanong ko rito.

Tiningnan muna ako nito na para bang nahihibang ako bago sinagot ang tanong ko. "Yes, did you call me just to ask me that?"

"No, of course not! Ngayon lang kasi tumahol si Chanel ng ganitong oras, and I saw shadows earlier, I feel something bad about it," pagpapaliwanag ko rito. Agad namang nawala ang pagkakapungay ng mga mata nito at napaupo sa kaniyang pagkakahiga.

Nakita ko namang niyugyog nito ang likod ng kaniyang katabi. Hinawi nito ang kamay niya at umungol lamang. "Gago, Froy gumising ka nga," naiinis namang panggigising ni Pete rito. Kulang kasi ang guest room rito sa mansion kaya tig-dalawang tao kada kwarto.

"You, fucker, magpupuyat ka riyan tapos guguluhin mo pagtulog ko?" galit na bulyaw ni Froy nang tuluyan itong magising.

"No, look, Froy, Liberty told me na baka may nanloob sa mansion," seryosong sabi ni Pete na hawak-hawak pa rin ang cell phone at hindi pinapatay ang tawag. Nakita ko rin ang pagseryoso ng mukha ni Froy.