34

9.7K 217 31
                                    


L I B E R T Y   K I N G S 

With anger and jealousy inside me, I sat quietly at my boudoir while combing my blonde ombre long hair. My face remains stoic like I'm not affected by all the things that happened today. I keep reminding myself that it is just a bad day, not a bad life. But as the clock took another second and there is still no Oliver showing up, it's getting harder to convince me. 

I didn't reply to his message. I don't want to conclude things but I can't help it. It was the first time that he did this to me, sa tagal ba naman naming nag-te-text bakit nagkaganito? Kaya hindi ko talaga maiwasang mag-isip ng kung ano-ano. I inhale deeply and exhale slowly trying to calm my nerves that's starting boil again. I put the comb a little hard and look at my phone sharply.

After that text, Oliver didn't do a follow-up message for it leaving me thinking of all bad things. Is he cheating on me? Well, that would be easy since our relationship is a secret. Hindi siya lalabas na two-timer dahil hindi naman alam ng iba na may nauna siyang girl friend. Wait, sino ba ang nauna? Ako ba? O, baka naman ako pala ang pangalawa? 

Parang gusto kong magwala dahil sa mga iniisip ko. Nanikip ang puso ko dahil sa galit at sakit, hindi ko alam na ganito pala ang magiging epekto ng simpleng text na 'yon. I was just a fucking three words but damn! It was like a million knives are stabbing me in the heart. I didn't notice that a tear fell down my eye. I just noticed it when it reached my lips, tasting the salty liquid.

Humiga ako sa kama habang pinupusan ang luhang tumutulo. I hugged my pillow while silently crying. Hindi ko namalayan na nakatulugan ko na pala ang pag-iyak. Nagising na lamang ako nang maramdaman ang kalam ng aking sikmura. Kumain naman ako kanina ng dinner kahit kaunti kaya hindi ko alam kung bakit nagugutom na naman ako. 

One-thirty in the morning and I'm hungry. Maybe, all the crying I did made me hungry. Yeah, maybe that's it. Dahan-dahan akong bumaba, tahimik at medyo madilim ang pasilyong aking tinatahak. Hindi naman kasi totally pinapatay ang ilaw sa mansion kahit tulugan na. Para akong isang magnanakaw dahil sa maingat kong paglalakad papunta sa kusina. I don't want to wake up someone, especially Oliver. I don't want to see his face right now.

I went on the snack portion trying to look for peanuts but sadly there is none. Ano ba naman ito, ang yaman-yaman ng mga Valez pero wala silang mani? Napakamot na lamang ako sa 'king pisngi at inabot ang jar ng Nutella. Ito na lang ang kakainin ko. Halos mabulunan naman ako nang biglang may  yumakap sa 'kin mula sa likod.

Agad kong naamoy ang mabagong natural scent ni Olver, ang mga kamay nitong malalaki at maiinit ay nakayapos sa 'kin. Mabilis ako nitong hinagkan sa pisngi at binulunga, "you're still awake and eating." 

I even heard him chuckle lowly after saying that na nagpainis sa 'kin. "Who are you?" I fired back the same words he sent me yesterday.

Naramdaman kong natigilin siya sa 'king sinabi, lumayo siya at hinarap ako sa kaniya. With a creased forehead and pursed lips, he held my shoulds and said, "it's me. Kitten."

"O?" Tinaasan ko siya ng kilay habang hawak-hawak pa rin ang Nutella at ang kutsara.

"You are in a bad mood."

It wasn't a question but a statement like he was so sure of it. Alam naman pala n'ya, e. Malamng ay alam n'ya rin ang rason kung bakit. How can he even talk casually to me anyway? Kinalas ko ang pagkakahawak n'ya sa 'kin at tinalikuran siya. Nawalan tuloy ako ng ganang kumain, kakainis. 

"Kitten, what's making you upset, hmm?" 

Oliver hugged me again from the back and I instantly squirmed from it. He didn't let go instead he hugged me tighter. My anger is slowly melting by just his hugs. Ano ba Liberty, galit ka sa kaniya dapat! 

Scandalous Affair: Oliver ValezTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon