HATE U, LOVE U

Chapter 43. - Sleeping Beauty

Inmiddels is Aiden naar een privé kamer gebracht die aardig veel overeenkomt met de luxe kamer waar ik ook had gelegen, nadat Ted Dawson me bij de Wyatt's thuis had geprobeerd te vermoorden.

Jeez, dat is toch belachelijk? Iemand heeft mij geprobeerd te vermoorden en niet eens omdat ik hem wat heb aangedaan...

Matt is inmiddels samen met Lexi naar het huis gegaan om wat spullen van Aiden te halen. Alleen Reese, Alice en ik zijn er nog.

Ik laat een beverige zucht ontsnappen voordat ik zachtjes op de deur klop terwijl ik die opendoe. 'Mag ik binnenkomen?' vraag ik aan Alice en Reese die aan de rand van Aiden's bed zitten.

Alice werpt me een klein glimlachje toe en staat op. 'Natuurlijk lieverd. Wij gaan wel even wat koffie halen, dan kan je even alleen met hem zijn.' zegt ze.

'Dankjewel.' zeg ik zacht.

Reese geeft me in het voorbijgaan een bemoedigend kneepje in mijn schouder. Alice trekt me in een knuffel en direct voel ik weer tranen opkomen.

'We moeten erop vertrouwen dat het goed komt.' zegt ze zacht.

Ik snap niet hoe ze nog zo positief kan blijven terwijl haar zoon nog steeds in levensgevaar is. Deze vrouw lijkt wel onverwoestbaar.

Zodra de deur achter hun dichtvalt, ben ik alleen met Aiden. Mijn ogen glijden door de kamer die inmiddels alleen nog verlicht wordt door wand lampen, aangezien het buiten al pikkedonker is. Hoe laat zal het zijn? Mijn besef van tijd ben ik compleet kwijt.

Ik slik even als ik alle slangetjes zie die aan Aiden vast zitten. De aanblik van hem aan een beademingsapparaat maakt me nog verdrietiger. Het is geen fijn gezicht om te zien...

Ik loop naar de rand van het bed en blijf even naar Aiden kijken, voordat ik me over hem heen buig en een kus op zijn voorhoofd geef.

Vermoeid laat ik me zakken in de stoel waar Alice zojuist nog in had gezeten en vlecht mijn vingers met die van hem. Tranen beginnen weer op te wellen.

Dat ik nog steeds tranen over heb is echt een wonder. Ik breng onze verstrengelde handen naar mijn lippen en druk een kus op zijn vingers.

'Dit is wel een beetje overdreven, toen je zei dat je er alles aan zou doen om me terug te krijgen.' mompel ik tegen zijn vingers.

Ik slik. 'Je had die kogel mij moeten laten raken, dan was jij nu tenminste veilig geweest.' Een traan glijd over mijn wangen en een snik verlaat mijn mond.

Met betraande ogen kijk ik hem aan. 'Waag het niet om dood te gaan, hoor je me? Zo makkelijk kom je niet van me af.'

Ik duw zijn warme hand tegen mijn wang aan en sluit mijn ogen. Kom terug, Aiden... Kom terug bij me...

#####

Mijn oogleden worden zwaar en ik kan ze nog maar met moeite open houden. Ik schrik op als ik net begin we te dommelen. Vermoeid wrijf ik in mijn ogen.

Ik zou naar huis moeten gaan en een paar uur slaap moeten pakken, maar de gedachte dat Aiden hier alleen is kan ik niet verdragen. Alice is een half uur geleden vertrokken en over een paar uur komt Matt hier weer heen.

Zo gaat het al ruim twee weken.

Niemand wil dat Aiden ook maar een minuut alleen is, dus wisselen ik, Reese, Alice, Matt en zelfs Dylan elkaar constant af. Zelfs wanneer pap en Lexi dienst hebben komen zij in hun pauzes hierheen.

Ik richt mijn ogen weer op Aiden die er zo vredig bij ligt, dat het net lijkt alsof hij gewoon aan het slapen is. Maar alle monitoren en slangetjes herinneren me constant aan de realiteit.