HATE U, LOVE U

Chapter 1. - Happy reunion, or so

Vermoeid kijk ik uit het vliegtuig raampje naarmate we verder dalen. De kustlijn van Californië begint steeds zichtbaarder te worden.

Thuis.

Ik probeer me enigszins uit te rekken, wat is praktisch onmogelijk is in deze kleine zitruimte waardoor ik bijna mijn buurman een klap in zijn gezicht geef.

Snel mompel ik een excuses tegen de oude man, maar die lijkt het niet eens door te hebben dus richt ik me weer op het landschap dat langzaam vormt krijgt naarmate we verder dalen.

Nu ik afgestudeerd ben is het eindelijk tijd om weer naar huis te gaan en ik kan niet wachten om weer in mijn oud vertrouwde omgeving te zijn.

In de aankomsthal is het een drukte van belang maar al snel valt mijn oog op het bordje dat aangeeft waar ik mijn bagage kan claimen. Gelukkig heb ik binnen mum van tijd van bagage.

Om bij de ontvangst hal aan te komen, moet ik me langs een groepje mensen worstelen die uitgebreid met elkaar staan te praten middenin het looppas. Ik moet heel hard mijn best doen niet naar ze te snauwen, maar uiteindelijk lukt het me toch om de schuifdeuren van de ontvangsthal te bereiken.

De ontvangsthal staat vol met mensen die op hun geliefden wachten. Om me heen klinken enthousiaste kreten van mensen die elkaar in de armen vallen. Ik ben maar opzoek naar één iemand.

Mijn ogen dwalen door de mensenmassa en zodra ik het bekende gezicht spot, verschijnt er een brede glimlach op mijn gezicht. Een nog grotere glimlach verschijnt op het gezicht van de persoon die op mij staat te wachten; mijn vader.

Zodra ik bij hem ben laat ik me in zijn armen vallen. Wat heb ik hem gemist!

Mijn vader en ik zijn heel close. Hij heeft me in z'n eentje opgevoed nadat mijn moeder overleed toen ik drie was. Ondanks dat ik haar niet echt heb leren kennen mis ik haar op sommige momenten heel erg.

Mijn vader is geweldig en helpt mij zo goed en kwaad als het kan, maar voor sommige dingen zou ik liever naar mijn moeder gaan. Vooral toen ik in mijn puberteit zat.

Zoals toen ik voor eerste ongesteld werd en zo in paniek raakte dat mijn vader uiteindelijk de hulp van een familie vriendin moest inroepen. Zij had mij kalm weten te krijgen en heeft me rustig alles uitlegt wat er met mijn lichaam gebeurde.

Of toen ik mijn eerste bh moest kopen toen ik dertien was... man, wat was dat vernederend! Pap dacht dat wel even te doen, maar toen hij één voor één bh's in de lucht hield om te bepalen of die niet te sexy waren, wilde ik het liefst in het verste hoekje kruipen en er nooit meer vandaan komen.

En alsof dat nog niet genoeg wat, was daar ook nog de seks uitleg en mijn eerste gebroken hart. Maar ik mocht niet klagen, want hij was er altijd voor me. Zo goed en zo kwaad had hij mij door al die periodes heen geholpen.

Hij is echt de beste vader die ik mij kan wensen. Ik heb hem dan ook verschrikkelijk gemist de afgelopen twee jaar, ondanks dat ik alle feestdagen thuis kwam. Mijn vader geeft me nogmaals een knuffel en loodst me dan door de drukte heen richting de uitgang van het vliegveld.

Onderweg van LAX naar huis praten we elkaar bij. Ik vraag hem naar zijn werk en zijn vriendin, Adriana - die ik overigens honderd procent goed keur.

Terwijl we langs de kust richting Malibu rijden, kan ik het niet helpen om kriebels in mijn buik te voelen. Het is geweldig om weer thuis te zijn op de plek waar ik ben opgegroeid.

'We zijn trouwens uitgenodigd voor diner bij de familie Wyatt vanavond.' deelt pap me mee als we bijna thuis zijn. Met een bedrukt gezicht kijk ik hem aan en geef een kreun af.