HATE U, LOVE U

Chapter 17. - Cuteness Overload

De volgende ochtend wordt ik met vreselijke spierpijn wakker, maar gelukkig heb ik ondanks mijn onrust nog wel een paar uurtjes slaap kunnen pakken.

Lexi installeert me op de bank en Matt zet ontbijt voor me neer — verse pancakes en ze ruiken goddelijk.

Matt pakt Lexi ineens bij haar heupen vast en haar een lange kus geeft. 'Goedemorgen schoonheid.'

Lexi's ogen schieten even verschrikt naar mij toe maar als ze ziet dat ik naar haar grijns, geeft ze hem een kus terug.

'Goedemorgen,' giechelt ze, en drukt nog een kus op Matt's lippen.

'Aah, jullie zijn zo schattig!' roep ik overdreven en gooi lachend een stukje pancake in mijn mond.

'Oh, man. Serieus? Jullie twee?'

We draaien onze hoofden in de richting van de deuropening waar Aiden met opgetrokken neus staat te kijken naar Matt en Lexi.

Ik schiet keihard in de lach door zijn uitdrukking maar wordt gelijk afgestraft doordat ik me bijna verslik in het stukje pancake.

Nu zijn alle ogen op mij gericht, maar algauw lachen Lexi en Matt ook met me mee.

'Blij dat jij erom kunt lachen,' zegt Aiden droog tegen mij, maar ik zie zijn mondhoek iets omhooggaan.

Er schiet er een felle pijnscheut door mijn hoofd waardoor ik abrupt stop met lachen en mijn hand naar mijn hoofd vliegt.

Het gelach van de anderen verstomt ook gelijk.

Aiden vliegt naar me toe en gaat gehurkt voor me zitten voordat hij bezorgde blik over me laat glijden. Meteen komt er een waterval aan woorden uit zijn mond.

'Heb je pijn? Matt, pak de pijnstillers. Moet ik je vader bellen? Of misschien toch het ziekenhuis?'

Mijn vrije hand druk ik tegen zijn lippen aan om hem het zwijgen op te leggen.

'Sst. Praat niet zo snel, daar krijg ik alleen nog maar meer hoofdpijn van. Het is alleen een pijnscheut, meer niet.'

Aiden slaakt een opgeluchte zucht zodra ik mijn hand voor zijn mond weghaal. Hij blijft me nog even onderzoekend aankijken en pas als hij er zeker van is dat ik oké ben, staat hij weer op.

Sinds wanneer was hij zo bezorgd om me?

'Ik moet vandaag naar kantoor omdat pa en ma er niet zijn,' zegt Aiden tegen mij. 'Maar als er iets is, beloof me dan dat je me belt, oké?'

Ik snap niks van zijn plotselinge bezorgdheid. Ik dacht dat hij me niet kon uitstaan?

Even lijkt het alsof hij nog iets wil zeggen maar als hij dat niet doet, knik ik als antwoord. Iets langer dan nodig is blijft Aiden me aankijken en schenkt me dan een voorzichtig glimlachje voordat hij de woonkamer uitloopt.

Matt werpt mij een duivelse grijns toe en draait zich vervolgens naar de hal toe waar Aiden zojuist heenliep.

'Geen zorgen, broertje. Ik zal goed op je vriendinnetje passen!' roept hij Aiden lachend achterna.

Mijn hoofd loopt rood aan door Matt's opmerking.

Aiden mompelt nog iets terug vanuit de hal, maar ik kan niet horen wat hij zegt. Daarna slaat de voordeur met een knal dicht.

'Je bent een monster,' grom ik naar Matt die nog een kus op Lexi's voorhoofd plant en vervolgens grijnzend de keuken inloopt.

'Ik moet er ook vandoor, schat, maar ik kom vanavond nog even langs. Bel me als ik iets voor je kan doen, oké?'