Komşu Kızı

Bölüm 8

Arkadaşlar sınav dönemimde olduğum için pek sık aralıklar ile bölüm yayınlayamıyorum. Gecikmelerden dolayı özür dilerim, umarım keyifle okuyacağınız bir bölüm yazmışımdır. İyi veya kötü düşüncelerinizi benimle paylaşırsanız mutlu olurum.

Emre apar topar mekandan ayrılıp Zeynep'i götürdükleri hastaneye doğru yola koyuldu. O anda Damla'yı unutmuştu, aklı tamamen kardeşindeydi. Çünkü sadece annesi ve kız kardeşi vardı hayatında, onlar her şeyiydi Emre'nin, Zeynep'e bir şey olması ihtimali bile Emre'yi dayanılmaz bir duruma sokuyordu. Yol kalabalık olmasına rağmen çok hızlı kullanıyordu arabayı bir an evvel varmak istiyordu hastaneye ve sonunda geldi. Alel acele arabasını park edip hastaneye giriş yaptı. Orada bulunan hemşireye,

"Kardeşim, kardeşimi getirmişler buraya adı Zeynep"

"Beyefendi sakin olun lütfen."

"Sakin falan olamam, kardeşimin bulunduğu yeri söyler misiniz çabuk!"

"Kardeşiniz 2. katta 208 numaralı odaya alınmış."

Emre merdivenleri 3'er 3'er çıkarak 2. kata varmıştı. 208 numaralı odayı arıyordu. O anda annesinin odadan çıktığını gördü. Hemen koştu yanına,

"Anne Zeynep nasıl? İyi mi, bir şeyi yok değil mi?"

"Oğlum sakin ol, kardeşinin bünyesi yorgun düşmüş o yüzden bayılmış. Şimdi tahliller falan yapıyorlar sonuçları bekliyoruz."

"Kendine geldi değil mi?"

"Biraz önce uyandı, dinleniyor içeride."

Emre kardeşini görmek için odadan içeriye girdi. Zeynep güçsüz gözlerle bakıyordu Emre'ye,

"Birtanem nasıl oldun?"

"Daha iyiyim abi, ne olduğunu anlamadım gözüm karardı birden."

"Hepsi benim hatam, sabah sana bakmadan çıktım evden."

"Abi neden kendini suçluyorsun, ben zaten hastaydım. 2 gündür bir şey yiyip içmiyordum ondan oldu sanırım."

"Bundan sonra öyle aç kalmak yok, anneme söylüyorum zorla yedirecek sana."

"Abiii..."

"Abi yok, bir şey oldu diye ödüm koptu."

"Tamam abicim, bundan sonra dikkat edicem kendime."

Emre kardeşine sarıldıktan sonra üzerinden büyük yük kalkmış gibi rahatlamıştı. O esnada Can yanında bir kızla odaya girdi.

"Zeynepcim nasılsın? Nasıl oldun?"

"İyiyim Can abi, biraz halsiz kalmışım."