Komşu Kızı

Bölüm 6

Arkadaşlar iyi veya kötü düşüncelerinizi belirtirseniz sevinirim.

Bölüm 6:

Sabahın ilk ışıkları odadan içeriye süzülürken, yine o baş belası çalar saat tiz sesi ile odada yankılanıyordu. Sanki dili olsa bağıracaktı, "Kalk! Kalk! Kalk!" gerçekten işini çok iyi yapıyordu. Emre odada yankılanan sesi fark edip eli ile saati, "Yeter artık sus!" dercesine vurarak kapattı. Yine bir pazartesi sabahına uyanıyordu ve bugün çok işi vardı. Girmesi gereken duruşmalar, evin faturaları ve bir de Damla vardı elbette.

Yataktan doğrulup etrafında baktığında annesinin yine takım elbisesini düzenli bir biçimde ütüleyip dolaba astığını fark etti. Bir an annesi olmadan ne yapacağını düşündü. Ne yapardı ki? Nasıl bakardı kendisine? Emre çoğu zaman fark etmese de Leyla hanım her şeyine koşuyor, tas tamam hazırlıyordu.

"Aslında bu hepimizde böyle değil mi? Çoğu zaman annelerimize bağırıp, çağırıyoruz. Lakin onlar bizim her derdimize yetişiyorlar. Bazen çok basit şeyler için ailelerinden vazgeçiyor insanlar. Unutmayın anne cennetin kapısıdır. Siz anne ve babanıza nasıl davranırsanız, ömrünüzün devamında evlatlarınızdan da öyle karşılık alırsınız."

Emre içinden, "İyi ki varsın anneciğim." diyerek annesinin varlığına şükrediyordu. Bu arada da Leyla hanım oğlunu uyandırmak için odaya gelmişti.

"Evladım kahvaltı hazır, hadi üzerini giyin de gel."

Emre elini yüzünü yıkadıktan sonra özenle hazırlanmış elbiselerini giydi ve kahvaltı masasına oturdu. Ama bir eksik vardı, Zeynep kahvaltı masasında değildi.

"Anne Zeynep nerde? Kalkmadı mı daha?"

Leyla hanım, "Aslanım Zeynep hastalanmış, ateşler içinde yanıyor. Bugun okula gitmesini istemedim, yatıp istirahat etsin." diyerek kızının durumunu anlattı.

"Bende bir bakayım prensese."

Emre kardeşini kontrol etmek için masadan kalkıp Zeynep'in odasına gitti.Odanın kapısını açtığında kardeşi mışıl mışıl uyuyordu. Yanına yaklaşıp elini alnına koyarak ateşine baktı. Gerçekten de ateşler içerisinde yanıyordu kız, alnına bir öpücük kondurarak odadan çıkacaktı ki o esnada Zeynep uyandı.

"Abi sen misin?"

"Evet birtanem benim, kalkma sen yat dinlen. Akşama bir şey istiyorsan alayım gelirken."

"Pamuk şeker alır mısın bana?"

"Alırım birtanem, hadi sen dinlen."

"Tamam abicim kolay gelsin."

Emre tekrar kahvaltı masasın oturmuştu. Annesiyle kardeşi hakkında konuşmaya başladı.

"Anne fenalaşırsa bana haber ver. Akşama gelirken soğuk algınlığı için ilaç alayım."