Komşu Kızı

Bölüm 11

Arkadaşlar iyi veya kötü düşüncelerinizi  benimle paylaşırsanız sevinirim. Düzenli bir şekilde bölüm yazamadım sınavlarımdan ötürü lakin artık yayınlamaya çalışacağım.

 

O an sevinçten havalara uçuyor, adeta içi içine sığmıyordu. Yıllardır beklediği zaman gelmişti artık, aşık olduğu kıza her şeyi anlatacaktı. En önemlisi ise kendini anlatacaktı. Damla'ya durumu anlattıktan sonra alel acele Can'ın yanına gitti, lakin heyecandan konuşamıyor ve boş boş gülümseyerek Can'a bakıyordu.

"Birader ne oldu anlatmayacak mısın?"

Emre sanki dış dünya ile bağını kopartmışcasına Can'ıı duymuyordu.

"Emre! Burada mısın?"

Can'ın ısrarlı sözlerine karşın kendisine gelerek konuşmaya başladı.

"Ne? Evet evet, dalmışım bir an."

"Yahu anlatmayacak mısın ne olduğunu, sen ne için gittin Damla'nın yanına? Konuşmadın mı kızla, davet edecektin?"

"Konuştum evet, onu yemeğe çıkartmak istediğimi söyledim."

"Eee?"

"Oda kabul etti, hatta çok sevindi."

"Ohh, bir an bir şey söylemeden geldiğini düşündüm."

"Onu da yapabilirdim çok heyecanlandım."

"Heyecan yok kardeşim, artık her şey kontrolümüz altında. Ben size güzel bir mekanda yer ayırttım, hatta o esnada mekanda sizden başka kimse olmayacak."

"Mekanı kapattırdın yani?"

"Karıştırma şimdi orasını, sen adam akıllı hazırlanmaya bak. Kendin demiyor muydun hayatımda en çok beklediğim zaman buydu diye?"

"Haklısın yarına kadar hazırlanmam lazım, çok heyecanlıyım Can ve korkuyorum."

"Neden korkuyorsun?"

"Kötü bir şey olmasından korkuyorum, içimde bir sıkıntı var."

"Şimdi öyle boş şeyler düşünme, kendini yarın için hazırlamalısın."

"Haklısın kardeşim, her şey güzel olacak inşallah."

Emre durumun heyecanından ne yapacağını bilmiyordu. Hatta o kadar oldu ki o saatten sonra Damla'yı görmeye bile kalkmadı. Adeta kendini yarın için motive etmiş ve bekliyordu...

Kenan şirketten çıktıktan sonra ne yapacağını düşünmeye başladı. Bu adamın şakası yok diyordu kendi kendine, karısı ve çocuğu geldi aklına. Damla umrunda değildi Kenan'ın ve neden böylesine saçma bir olaya kalkıştığını da anlamıyordu. Para için böyle bir  risk nasıl alınabilirdi. Bir süre düşündükten sonra eve gitmek için arabasını çalıştırdı. Ama ruh gibi kullanıyordu arabayı, evin önüne geldiğinde arabayı park edip kapıya yöneldiğinde oğlunun camda onu beklediğini gördü. Koşarak kapıyı açtı ve babasına sarıldı. Kenan sanki evladını bir daha göremeyecekmiş gibi sarılıyordu.