ɪ sᴇᴇ ғᴏʀ ʏᴏᴜ 🌺 |Jikook - Tamamlandı-

7🌺

   "Ama Seoyun ona yüz bile vermemiş. Jimin sen beni dinliyor musun?"

   "Hey, kime diyorum ben!?"

     Hoseok'un aniden bağırmasıyla silkelendim ve şaşkınca bana bakan arkadaşlarıma baktım.

  "N-ne, e-efendim?"

     Şaşkınca sorduğumda Taehyung onaylamaz bir şekilde başını iki yana sallamıştı.

  "Aklın nerede senin Park Jimin?"

     Taehyung'un sözleriyle Yoongi Hyung sırıttı.

  "Biricik sevgilisini 2 gündür göremiyor ya, salaklaştı iyice."

     Kaşlarımı çatarak Yoongi Hyung'a baktım.

  "Olaya kendini versene Hyung! Jungkook evde yalnız kalmaya başlayalı 2 gün oluyor ve 2 gündür okula gelmiyor. Onu merak ediyorum..."

     Dedikkerimden sonra ortam biraz olsun ciddileşmişti.

     Oflayarak elimle oynadığım çikolatalı süt kutusuyla biraz daha uğraştım.

  "Biliyorsun Jimin, 21. yüzyılda yaşıyoruz ve teknoloji gelişti."

     Yoongi Hyung'un cümlesini Hoseok alayla devam ettirdi.

  "Hatta aralarında öyle değerli bir buluş var ki, görsen şaşarsın gerçekten. Adını telefon koymuşlar. Haberleşmeye falan yarıyor. Merak ettiğini arayabiliyorsun onunla..."

     Hoseok'un alaylı konuşmasına Taehyung gülmek üzereyken Namjoon Hyung'un onu dürtüklemesiyle tutmuştu kendini.

     Sinirle Hoseok'un kafasına çokda sert olmayacak şekilde vurdum.

  "Numarası olsa arardım zaten gerizekalı! Bir sen zekisin sanki."

     Hoseok gözlerini devirmişti bu kez.

  "Siz sevgili değil misiniz? Alsana numarasını gerizekalı!"

     Kaşlarımı çattım.

     Ama haklıydı, sahi biz neden numaramızı vermemiştik birbirimize?

  "Her neyse, sorunumuza odaklanalım. Okuldan sonra evine gidip bir bakmaya ne dersin Jimin?"

     Namjoon Hyung'un söykedikleriyle dudağımı büzmüştüm.

  "Ya kendini aciz hissederse? Asla ona acımadım ama çok gururlu. Öyle düşündürtmek istemiyorum..."

  "Merakından geberip gideceksin diye ödüm kopuyor Jimin."

      Tekrar ofladım ve oturduğum yerde biraz daha kaydım.

     O gün okuldaki zaman kaplumbağa edasıyla geçiyordu.

     Okul çıkışında ani bir kararla arkadaşlarımdan ayrıldım ve Jungkook'un evine doğru yöneldim.

     Okul bilgi defterinden öğrendiğim kadarıyla evi kendi evime yakındı. Bu yüzden bulmakta çok zorluk çekeceğimi sanmıyordum.

     Merakıma iyice yenik düşerek adımlarımı hızlandırdım.

     En sonunda evi olduğunu düşündüğüm yere geldiğimde elimdeki kağıda bakıp doğru evin o olduğunu kontrol ettim.

     Yanlış eve gidip rezil olmak gibi bir niyetim kesinlikle yoktu.

     Hoş görünen çiçeklerle dolu bahçeye girip kapının önüne geldim.