My problems and the badboy -voltooid-

45. Epiloog 2.0

Ik sta zenuwachtig te wachten. Binnen enkele minuten of misschien wel seconden ga ik haar zien. Mijn meisje, mijn toekomstige vrouw.

Ik sta te trillen op m'n benen en ik veeg zenuwachtig in m'n handen. Vandaag is dan eindelijk de trouwdag, we hebben er zo lang voor gewacht, er moest zoveel worden geregeld maar vanaf nu kan het alleen nog maar perfecter gaan.

Onze relatie is met horten en stoten gegaan maar ik zou het voor geen goud nìet willen meemaken. Ik zou zo nog een keer willen worden aangereden als dat alles redt.

Ik hoor de deuren opengaan en ik hou m'n adem in. Ook hoor ik iedereen opstaan. Ik draai me om en zie dat m'n tweede liefde van m'n leven met kleine stapjes en een schattig klein mandje in haar hand rozenblaadjes uitstrooit. Achter haar loopt Liz die ook rozenblaadjes uitstrooit. De bruidsmeisjes en Sophie hebben alle vier een soort van licht rode jurk aan wat heel goed past bij de rest. Ze zijn allemaal verschillend maar toch hetzelfde.

We zijn voor warme rood tinten gegaan en het is prachtig en heel chic geworden. Het is herfst dus vandaar dat we dachten dat dit wel mooie kleurencombinaties zouden zijn.

Achter haar loopt Julia. Ik kan m'n ogen niet geloven. Ze is zo prachtig. De witte jurk die ze aanheeft past perfect bij haar. Het bovenstuk is strak en dan loopt het uit. Als ik het zou moeten beschrijven in één woord is het een prinsessenjurk geworden. Ik voel dat m'n ogen vochtig beginnen te worden en normaal probeer ik het altijd te verbergen maar nu mag iedereen zien wat ik voel.

Er rolt een traan over m'n wang. Ik kan het gewoon niet bevatten. Als Julia eenmaal is aangekomen steek ik m'n hand uit en zo staan we tegenover elkaar met ieder elkaars handen vast. Ik ga met m'n duim over haar ringvinger waar haar toekomstige diamanten ring over 5 minuten komt te zitten. Er staan ook tranen in haar prachtige ogen en ik geef een zacht kneepje in haar hand die ze ook weer beantwoord door middel van een kneepje.

Haar haar zit opgestoken in een los vallend kapsel. Er zijn mooie golven in gemaakt die haar gezicht mooi omsluiten. Ik laat haar even los om een traan weg te vegen en ik kijk haar met een zielsgelukkige glimlach aan. Ik krijg vaag mee dat ik wat moet zeggen en ik praat de man die ons huwelijk regelt braaf na maar het komt niet helemaal binnen. Ik kan alleen maar denken aan Julia die zo meteen mijn vrouw is.
'Wat is daarop uw antwoord?'
'Ja' Julia zegt het met volle overtuiging en een grote glimlach. Ik kan mijn geluk niet meer op en kus haar. Iedereen begint te klappen en ik ben er van overtuigt dat dit de beste dag van heel m'n leven is.

Einde

Hoihoi, je hebt het tot het einde gemaakt! Ik hoop met heel m'n hart dat je ervan genoten hebt. Ik ben nu een jaar bezig geweest met dit boek schrijven en ik vond het geweldig. Wel raar om er nu gewoon mee op te houden. Alhoewel ik nog wel het een en ander ga veranderen, de puntjes op de i ga zetten.
Misschien kun je nog op dit verhaal of hoofdstuk stemmen of me volgen. Er zal sowieso nog een boek aankomen, de titel weet ik al, het zal 'My problems and the teacher 2.0' heten. Het is een vervolg op dit boek maar dan in een ander jasje... Mason en Julia komen er wel in terug!! Het eerste hoofdstuk zal ik binnenkort online zetten. Als je me volgt krijg je daarvan een melding!
*veegt ondertussen een traantje weg

Nogmaals, bedankt voor het lezen!
Heel veel liefs, Famke