Album-Jaeyong

-Bölüm 5-

"Alo"

"Taeyong sanırım yardıma ihtiyacım var"

"Sen kimsin?"

"Mark. kanka büyük annemin telefonundan arıyorum zor durumdayım gelip beni kurtarmalısın"

Taeyong'un bir çiçek gibi açan umudu suya düşmüştü, yoon-oh'un aramasını bekliyordu.

"Ne yapayım mark? Salak mısın büyük annenlerin evine girip seni kaçırayım mı?"

"Evet."

Mark her hafta akrabalarına zorla götürülür ve serbest bırakılmazdı bu yüzden evden firar ederdi genelde.

Taeyong aşkı ve yeşeren umutları boş bulurdu. Bomboş. Ama yoon-oh denilen çocuğa karşı git gide şehvetlenen duygular edindiğini çok iyi biliyordu ve kendini frenlemesi gerektiğinide biliyordu ama sanki freni tutmayan bir araçtaymış gibi hissediyordu, kendini durduramıyor ve sonuna her geçen gün daha çok yaklaşıyordu. Zamanı geldiğinde herşeyin iyi ya da kötü şekilde biteceğini biliyordu

________________________________________

"Taeyong bak jaehyun yine yok hastaneye gitmiştir kesin" johnny leş gibi
Tahta sırasına kalem kutusunu yerleştirirken mırıldandı, taeyong durumdan memnun şekilde salladı başını.

"Johnny çok merak ettiğim birşey var hani ten sana çarptı ya o gün çocuğa ne dedinde o kadar utandı" mark taeyong'unda merak ettiği ama sormaya fırsat bulamadığı soruyu sordu johnny'e

Johnny dudağının kenarını kaldırdı
"Eğer bu kadar hızlı koşmaya devam ederse güzel yüzüne zarar verebileceğini söyledim"

Mark ve taeyong utanç dolu sesler çıkarttığında sınıfa ten girdi, ama bir gariplik vardı... ten yürüyordu. Olimpiyatlara katılacakmış gibi koşmuyordu. Bir eli çantasının kolunda diğer eli cebinde sakince girdi sınıfa, üstelik bugün saçlarını yaptığı belli oluyordu. En öndeki taeil sınıf yerine konuştu
"Ten? İyi misin?" Ten taeil'in sesiyle irkildi

"Hı? İyiyim sen nasılsın?"

"Koşarak girmeyince şaşırdım" ten ufak bir kıkırtı bıraktı taeil'e ve taeyong'un yanına yerleşti

Johnny mark'a oldukça sessizce fısıldadı "söylediklerim işe yaramış gibi gözüküyor" mark johnny'e pis bir sırıtış bıraktı

________________________________________
-jeno

Jeno güzel gülümsemesini sınıfına sunarak girdi içeri. Normalde okuldan haz almazdı ama pembe saçlıyı görmek için can atıyordu. Sırasına doğru yaklaştıkça önünde oturan pembe saçlıyada yaklaşıyordu tabi kısa bir beden yolunu kesmeseydi

"Dün 15 kere aradım niye açmadın sen?"

"Usta renjun çok özür dilerim yemin ederim bi daha olmayacak" renjun arkadaşının söylediği cümleyle kıkırdadı

"Sıkıntı yok ödevi isteyecektim şu jisung muydu neydi ondan aldım zeki çocuk kafa zehir gibi 2 dakikada yaptı" renjun'un bazı huyları taeyongla oldukça benzerdi, ikiside insanlarla muhattap olmayı sevmiyordu.

Jeno sonunda sırasına oturduğunda pembe bir kalemle resimine devam eden jaemin'i dürttü
"Öğretmenim? Ne yapıyorsunuz"

jaemin ince bir gülümseme sundu

"Taeyong'u çiziyorum. Yüz hatları beni oldukça etkiledi açıkcası, bende resime aktarmak istedim, ona hediye edeceğim"

"Eminim sevecektir. İstersen bittiyse eğer bugün gelebilirsin ve ona kendin verebilirsin?" Jaemin jeno'ya oldukça güveniyordu ve çoktan jeno'nun minik dünyasına girmiş gibi hissediyordu. Gülümseyerek teklifi onayladı.