bu gün jaehyun'un gidişinin 1. yıl dönümüydü... oturduğu koltukta düşünüyordu taeyong, 1 yıldır yaşıyor muydu ki?
jaehyun'un intiharından sonra johnny 1 ay kadar depresyona girmişti, jeno ve jaemin aylardır doğru düzgün gülümseyemiyorlardı,ten johnny'nin yaşadığı ağır depresyonda hep yanındaydı ve johnny'de hep taeyong'un yanındaydı, mark ise yaklaşık 2 hafta hiç odasından çıkmamıştı.
taeyong 1 yıl içerisinde 3 kere jaehyun ile buluşmaya çalışmıştı. bilekleri kesik doluydu.
üçünde de kendisini johnny kurtarmıştı ama taeyong her gözlerini açtığında küfürler ediyor sevgilisini özlediğini bağırıyordu.
Taeyong cebinden jaehyun'un mektubunu çıkarttı. kağıt, üzerine her gün düşen göz yaşları yüzünden buruşmuştu.
yandan bir gülümsemeyle mektubu tekrar okudu ve yanındaki sigaraya uzandı, parlayan ateşi izledi.
"bak jaehyun senin yanına geldiğim gecede senin ateşin böyle parlıyordu"
taeyong kendi kendine kahkaha attı
"sana ne kadar sinirli olduğumu biliyorsun değil mi jaehyun? yıllardır benden sakladığın bir yalanın vardı... bana söyleseydin beraber üstesinden gelebilirdik jaehyun... neden bana acı çektirmek zorundasın ki? bugün son kez deniyeceğim seninle buluşmayı jaehyun ve eğer yine gelemezsem o zaman kaderin ellerine bırakacağım ama nefes aldığım her gün daha çok acı çekiyorum ve bundan nefret ediyorum... 5 ay önceki denememde de bu son demiştim değil mi? bu da son olmayacak sadece kendimi kandırıyorum işte... senin bana yaptığını sana yapamıyorum... seni orada yalnız bırakamıyorum jaehyun... geleceğim sadece 1 saat ver bana"
taeyong sigarasını koltuğa bastırıp yere fırlattı, tahta masasına oturup önüne bir kağıt aldı. yazmaya başladı
"hey john... yazdığım diğer 3 mektubu okumadan atmıştın çünkü başarılı olamamıştım değil mi... bu mektubuda senin bulacağını biliyorum sevgili dostum... ve anlaşılan bunu okuyacaksın çünkü bu sefer farklı bir yol deneyeceğim... ne kadar inatçı biriyim öyle değil mi john?
başaramıyorum john. nefes alamıyorum. iyi hissedemiyorum... ona anlattığım iyi hislerim yok oldu john... hislerim için ona ihtiyacım var... ben yaşadığım sürece hiç mutlu olamayacağım ve bu sizide üzecek...
yarın cenazem var johnny... tabutumun kapağını sen kapat çünkü yüzümü son kez görmeyi en çok sen hakediyorsun. eğer etkileneceksen o zaman bırak kim kapatırsa kapatsın... ben zaten sık sık seninle olacağım john, aynı jaehyun'un 1 yıldır benimle olduğu gibi.
ama sen benim yaptığımı yapma senin mutlu olmak için bana ihtiyacın yok john zaten 50 sene sonra illaki görüşeceğiz... o lisedeki yokuştan burada yuvarlayacağım seni.
ve john çocuklara özür dilediğimi söyle onlara geçen sene yaşadıklarını tekrar yaşattığım için.
son olarak... beni kurtaramadığın için kendini parçalama bu sefer başardığım için çok mutluyum...
-sevgilerle, en yakın arkadaşın taeyong."
taeyongkalemin kapağını kapatıp masada sadece kağıt kalacak şekilde toparladı masayı. ve kağıdı johnny'nin ona hediye ettiği güzel ceketin üstüne yerleştirdi, en üste ise sarı bir karanfil koydu... neşeyi temsil ediyordu.
camdan son kez baktı dışarıya,gökyüzüne,bulutlara,jaehyun'la yürüdükleri sokaklara... sonra kilitledi camları, kapıları. perdeleri çekti ve odayı karanlıkta bıraktı.
ve daha sonra...
Taeyong bol tişörtünü geçirdi kemikli derisine, en sevdiği tişörtüydü, jaehyun bu tişörtle güzel göründüğünü söylemişti ona. İnce elleriyle yere bembeyaz bir çarşaf serdi, jaehyunun kokusu vardı hala üstünde,jaehyun'u bulduğu çarşaftı bu.
Elindeki çakmakla yaktı gazı verecek olan maddeyi. Daha sonra çarşafa yattı. Taeyong gözlerini kapattı usulca, kapanan gözlerinin bir daha açılmayacağını biliyordu.
Uzun ipek gibi kirpiklerini indirdi aşağı. Artık jaehyunun kokusunu almıyordu, gaz kokusu alıyordu. Gazı içine çekip hafif bir öksürük bıraktı odaya "Bu sefer başaracağım,yanına geleceğim sevgilim" dedi taeyong gözünden akan parlak damlayla. O damla son faaliyetiydi vücudunun.
Karaciğerleri,boğazı,burnu yanıyordu taeyongun ama içi kıpır kıpırdı. Sevgilisini göreceğine emindi çünkü. Son damla için açtığı kirpikleri yine kapandı.
Sonraki gün johnny'nin elleriyle kapanan şey ise taeyongun siyah tabutunun kapağıydı.
veeeee... bitti. kitabın okunmaları her geçen gün artıyor fakat daha uzatamam ama belki bir ara özel bölüm atarım o aradaki 4 yılla alakalı...
su an markhyuck yazdığımı söyledim zaten ama o kitabı once bitirip sonra paylasmayabaslayacağım ve markhyuck sevenler onu okurken bende nomin ve dream kitabı yazacagım sonunda güzel bir konu bulabildim nomin için... çok çok farklı bir konu olacak onuda angst yapabilirim belki.
fark ettiyseniz son paragraflar kitabın ilk paragrafları kitabı en başından beri bu şekilde düzenledim bu yüzden yazması zor oldu...
umarım kitabı sevmişsinizdir okuyan herkese sonsuz teşekkürler🙇♀️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
