Her Dauntless Eyes √

Kabanata 9.2

Kinabukasan, naisip kong bisitahin ang Lolo ko sa hospital. I skipped my morning class just to do so.

I just take the bus today. My bike is broken because of what happen lastnight, I need to change the wheels. I don't have the choice but to take the bus instead.

As soon as the bus stop near the hospital, I fastly went down and wear a surgirical mask and add it with my black cap, of course. Naglakad ako papasok sa loob ng entrance ng hospital.

I saw the nurses and doctors are busy attending their own patient. Nothing change.

I walked my way to the elevator and pressed the button. Bumukas naman iyon agad. Panandalian akong natigilan sa akmang pagpasok nang makilala kung sino ang nasa loob. A woman in her mid 50's but looks like in her 30's.

Mrs. Aphrodite Saavedra.

She's wearing her Doctor's robe. Napatingin siya sa akin na nagtataka, kaya pumasok na ako bago pa niya tanungin kung papasok ba ako o hindi.

Damn.

I didn't press the button floor. Pareho naman pala kami ng lalapagan. Ang alam ko ay sa pang-apat na palapag siya dahil VIP patient lahat ng hawak niya.

I notice on my pheripial vision that she's checking me.

Do I look like some kind of a criminal with all my black outfit and a mask on my face? Do I look like I'm gonna plant a bomb inside their hospital. Or I'm just too, too, weird.

I cleared my throat.

The ting sound invaded, signing that we already reach the floor. I hurriedly went out before her. Napansin kong nakasunod siya sa akin. May pasyente kaya siya sa palapag na 'to?

I stopped infront the door, my Lolo's private room. Gano'n din siya sabay kaming napatingin sa isa't isa, parehong nagtataka.

Bakit siya na rito?

Bumundol ang kaba sa aking dibdib. Hindi naman siguro napalitan ang nakatokang doktor sa Lolo ko, hindi ba?

"Do you know the patient in this room?" she asked me. Doon naman ako mas lalong nagtaka dahil parang kilala niya ang taong nasa loob ng kwartong ito.

I didn't answer her. Instead, I harshly push the door and run inside like a mad woman. Pagkapasok ko ay tumambad sa akin ang malinis na hospital bed. Inilibot ko ang mata pero kahit isang anino ng matangdang iyon ay wala.

Lumabas na naman ba ang matandang iyon na walang pasabi. He's making a trouble by going out.

Hindi ko napansin na nakasunod na pala si Mrs. Saavedra. Nagulat siguro siya sa biglang pagpasok ko.

Bago pa siya ulit magtanong ay may narinig kaming kaluslos sa likod. Napalingon kami sa pagbukas ng pinto ng comfortroom. Lumabas mula roon ang matangkad na lalaki. His hair is in messed like he just woked up. Hawak niya ang dextrose sa kaliwang kamay. Nakayuko siya habang ang isa ay inaayos ang suot na pajama.

Hindi niya kami napansin na nakatingin dito. Why is he here? Where is my Lolo? Is he sick?

Hindi siya ang tipo ng taong magpapahospital kapag may sakit. Maybe her Mother insisted him to stay.

Umangat ang tingin niya. Una niyang napansin ang ina at 'saka siya bumaling sa akin. Napansin kong saglit na natigilan siya. Nakilala kaya niya ako sa kabila ng suot ko?