Her Dauntless Eyes √

Kabanata 34.1

         Nagmamadali akong lumabas ng bahay. Leave this country? Kung saan ako lumaki at natutong tumayo sa sarili kong mga paa. Pagod na akong magtago, gusto kong nakilala ako bilang ako, not someone's identity.

"Hell."

Napahinto ako sa mabilis na paglalakad. I turned around and saw Tito Zarrick. Sinundan pala niya ako. Hindi ako nagsalita nang lumapit siya nang tuluyan sa kinatatayuan ko.

"I know you since you were little, Hell. Ngunit mas makakabuting pakinggan mo muna ang Lolo mo sa nais niya. He doesn't want another disappoinment, you know what I mean, right?. In no time, matatapos din ang lahat ng ito."

Yeah. He's talking about my brother who chose to keep his love rather than obeying the rules.

Tito is one of the few people I knew who understand my situation. Alam kong nag-aalala lamang siya sa mangyayari sa akin oras na malaman nila ang kinaroroonan ko. They believe my brother is already dead. And so, someone is after me because they fear my existence.

Nanahimik ako. Ngunit hindi ko napigilang magkumento.

"He used those people to achieve his goal."

"I know. I know. Let's just forget what happened tonight. Saan gustong kumain ng paborito kong pamangkin?" pag-iiba niya ng usapan.

I let out a loud breath and lead the way. I might never be back here again.

__

Sumakay ako ng taxi dahil mahuhuli na ako sa pagpasok. Marami akong iniisip ngayon at pati ang oras ng pag-gising ko ay naudlot.

Mabilis akong nakarating sa University. Ginawa ko ang ginagawa nang pangkaraniwang estudyante. After all, sa mata ng iba, I'm just a normal student.

Marami akong inasikaso ngayong araw dahil ilang buwan na lang magtatapos na ang sem. Sa buong hapon naman ay kasama ko si Athena. Sa mga oras na magkasama kami ay ilang beses niyang binanggit ang pangalan ni Zeus. Nauumay na nga ako sa mga kwento niya at gusto ko na lang itakwil ang pinsan. Athena is madly in love with my cousin, for sure.

Pagabi na nang makabalik ako sa ZTower. Pansamantala ay nakatira pa rin ako sa condo ng pinsan. Pagbaba ko pa lang ng taxi ay sumalubong na agad ang dalawang bodyguard. Hindi ko na kailangan pang hulaan kung sino ang nasa likod nila. Nakita ko na kasi si Zeus sa loob ng isang itim na sasakyan.

Kinuha nila ang buhat kong school bag at iginiya nila akong pumasok sa sasakyan. Walang ano-anong sumunod ako. Binuksan nila ang kabilang pinto ng kotse para makasakay ako.

He didn't say anything when I sat beside him. Obviously, he doesn't want to be here.

Mukhang pagod na siyang pakisamahan ang ama. Mas lalo naman ako dahil privacy ko ang nagugulo rito.

Tahimik lang kami sa kalahating oras na biyahe.

Pagbaba namin ng sasakyan ay bumungad agad ang malaking villa ng mga Zenith. As usual, nakapila na naman sa labas ang mga tagasilbi para sa pagdating namin. Hindi ko alam king tradisyon nila iyon o talagang utos iyon ni Tito Z dahil darating ako. He always treated me like his own daugther. Sa tingin niya ay dapat lang na tratuhin ako nang espesyal, which I don't like.

"Here we go, again," bulong ni Zeus. Namulsa siya at nagpatiunang naglakad na parang sasabak kami sa giyera. Namawis naman ako sa init ng panahon ngayon. Pero mas kinakabahan ako sa makikita sa loob.

Sabay-sabay na yumuko ang mga tagasilbi habang nilalagpasan namin sila.

One of the guards open the big door.

"My princess!!!" That shout make me want to step back and run like a horse.

Damn!

I saw in the corner of my eyes, Zues, slipping away. While his Dad jumping to hug me tightly. At parang hindi kami nagkita kahapon at ito ang unanh beses na nakita ako.

Itinulak ko siya, nahihirapan na akong makahinga.

"Tito, stop shouting like a woman," sita ko. Daig pa kasi ng babae ang kaartehan niya. Pero alam ko namang lalaki siya, siguro paraan niya lang iyon upang mapalapit sa akin. He knew how I hate socializing. Kahit anong snob ko sa kanya noong bata pa ako ay talagang walang tigil siya sa pangungulit sa akin.

I must thank him because he was one of the people who help me convince my grandfather to live a normal life.

He pinched my cheek. Na lalong ikina-inis ko, bata pa rin talaga ang turing niya sa akin.

"Don't be silly, Helliza. Follow me. Marami akong pinasyalang bansa sa limang buwan na nawala ako. Kaya marami akong pasalubong sayo. Siguradong ikakatuwa mo ang mga iyon."

Oh great! Dresses!

Hinila niya ako sa eleganteng sala. Ang salitang 'marami' sa bokabularyo niya ay hindi maihahalintulad sa nakikita ko sa harapan ko. At bakit parang nilimas niya lahat ng laman ng mall sa dami niyon. Hindi ko na nga makita ang dekorasyon ng sala.

"Helliza. Lumapit ka rito. Look what I have bought you." Inisa isa niyang buksan ang laman ng mga boxes. Matutuwa na sana ako sa mga limited edition na sapatos na nakikita ko sa harap pero mukhang sa limang buwan na nawala siya sa bansa ay may balita pa rin siya sa akin.

Alam niyang kinahihihiligan ko ang pangongolekta ng sapatos. Mas ikakatuwa ko sana kung sinabi niyang hindi niya alam.

"You know, my PA, sent a lot of photos of you getting to shoe stores. So, I decided to bought this for you. Kinuha ko na ang lahat ng kulay para may pagpilian ka."

"Tito Z. Alam mong hindi ko gagamitin ang mga iyan. You just wasted a big money."

Hindi naman siya nalungkot bagkus ay ngumiti pa.

"No worries. Malaki ang kwarto mo sa taas. Ipapaayos ko ang katabing kwarto para maging walk-in closet mo."

At parang walang narinig, ipinagpatuloy niya ang pagbalandra ng mga brands sa harap ko. Inaantok ako sa mabilis na pagsasalita niya.

Pagkatapos nang dalawang oras ay nasa hapagkainan na kami. Nasa harap ko Zeus na kanina pa tahimik. Tito is not talking to him and completely ignoring his presence which is not odd.

Hindi niya papansin si Zeus kapag may itinago itong sikreto sa ama. At alam ko namang ako ang dahilan niyon. Pero kahit ako ang may mali ay hindi magawang magalit si Tito Z sa akin.

Kahit ayoko ng mga nangyayari ngayon ay hindi ko rin naman gugustuhing saktan ang damdamin ni Tito Z. He always treats me as his own daughter. Minsan lang ay nagiging OA, kaya hindi ko maiwasang sungitan siya. Sa buong durasyon ng dinner ay siya lamang ang nagsalita.

"You. Inaasikaso mo ba ng maayos ang Unibersidad?" Pagkatapos ng ilang oras na hindi pag-imik dito ay kinausap din niya si Zeus.

"Yes,Dad. The school is perfectly fine. Walang bahid na galos," sarkastikong sagot niya sa ama. Habang malalaki ang subo sa pagkain na parang gusto ng umalis sa hapagkainan at takasan ang ama.

"I'm just making sure, you're not doing anything hideous," ganti niya kay Zeus

"What-- I'm not that kind of person!" inis na sabi sa ama. Nanahimik lang ito nang iduro ng ama ang hawak na tinidor.

Napapailing na lang ako sa sagutan nila. Normal na iyon sa akin.

"By the way, Hell, I have prepare everything you need. Tell me whenever you're ready, okay?" Tito Z asked me. I nodded. At nagtataka naman si Zeus kung ano ang usapan namin ng ama.

He looked at me curiously.