Olanaksız |Lanet Serisi 1| #Wattys2020

O/18

Merhabaaaa :)

Yorumlarınızı bekliyorum, okuyup cevap vermek çoook hoşuma gidiyor❤ Aklınıza takılan herşeyi sorabilrsiniz :) 30 yorum sinirivardır :)

Sizi seviyorum ❤

Irayna cam ekranın arkasında Sergio'ya bakarken Berta'dan gelen haykırışla ne olduğunu anlamamıştı. Bir anda ilk defa bağırmasını duyarken ne yapacağını bilememişti, Melan'ın koşarak odadan çıktığını görürken o da daha fazla odada kalamamıştı.

Kapıdan içeri girdiğinde bağırmaya devam eden adamla birlikte tamamen ne yapacağını unutmuş bir şekildeydi. Sergio maskesini ağzından çıkarırken gözlerini bir anlığına ona çevirdi. Berta'nın yanına giderken Melan'ın cebinden çıkardığı iğneyi görürken dudaklarının titrediğini hissetti. Yerde hâlâ kriz geçiren adamın yanına geçerek kolunu tuttu ve sakince beklemeye çalıştı, Melan uç kişinin tuttuğu adama iğnesini yaparken bir yandan da derin bir nefes  veriyordu.

"Daha önce krize girdi mi?" Melan mırıldanmaya başlarken bakışlarını nefes nefese kalmış adamdan çekerek Irayna'ya döndürdü. Karşısında ki kadın kafasını olumsuz şekilde sallarken hâlâ ayakta duran Sergio'ya baktı.

"Sadece merak etmiştim, konuşacağını bekliyordum."

Sergio tek tek kelimelerini söylerken aklı durmuş gibiydi. Berta iğnenin ektisinde biraz olsun durgunlaşırken asla gözlerini onun gözlerinden ayırmıyordu. Bütün yaşamı boyunca Sergio sadece o an korktu. Yutkunarak kendisine bakan adamı gözetledi.

Herşeyi hatırlıyordu.

Ve bu Sergio'nun hoşuna gitmemişti.

Berta, daha fazla birşey hatırlatmadan onu ortadan kaldırması gerekiyordu ve bunu nasıl yapacağıni henüz bilememişti. Berta'nın annesini o bulmuştu, daha doğrusu kendi ipini biraz daha kuyunun içine sarkıtıp işleri hızlandırmıştı fakat o zaman olacakların hiç birinden haberi yoktu. Geri dönebilse, asla birkez daha düşünüp onu gören adamı sağ bırakmazdı.

Irayna elini ensesine atarak derin bir nefes verdi. Daha önce asla bir krizi ile karşılaşmamıştı ve bu his onda ağlama isteği uyandırmıştı. Yere çöktü ve Berta'nın yarı açık gözlerine baktı. Sakinleştirici onu biraz yumuşatmış, bütün kaslarını gevşetmişti ki genç kadın onun elini tutup yukarı kaldırabiliyordu.

"Korktu,"

Irayna sözlerine devam etmeden önce yüzünde hâlâ maskesi olan adama döndü.

"Fakat neyden korktuğunu çözemiyorum. Seni her zaman görüyor, birbirinizi sevmeseniz bile bu krize eş değer değil. Gabriel'de asla bu şekil olmadı."

"En azından Gabriel derdini anlatıyor. Iki kişilik olsa bile." Melan, yerden kalkarak cebine boş şırıngayı attı. Sergio'nun gözlerine bakarken adamın maskesini indirmesine baktı. Gözleri alev alev yanarken Berta'nın korkusunu anlayabiliyorsu fakat öyle olmamasını tahmin ediyordu.

Melan, hastanenin beyniydi. Olabilecek her türlü hatalarda bile ortaya Melan girmişti. Herkesin karanlık sırları olduğu gibi, onunda vardı.

"Irayna hastanı götür, kontrol et ve sakinleştiricilerini akşam tekrar ver. Krizi tekrarlarsa ilaç tedavisine başlayabiliriz."

Melan ard arda sözlerini söylerken gözlerini arkasındakilere değilde Sergio'ya bakarak söylüyordu. Derin bir nefes  verip  kapıdan çıktı ve çok geçmeden arkasından gelen adamla yürümeye başladı.

Topuklu ayakkabılarının sesi koridorda tok bir ses bırakıyordu. Fakat ona ayak uyduran bir ses daha vardı ve bu hastaneye başladı başlayalı hiç hoşuna gitmiyordu.