Angel .....[Completed]

제 15 회

omma ကိုမေတြ႔ရတာလည္းၾကာၿပီ
ျဖစ္တဲ့အတြက္အေဝးကလွမ္းေမ်ွာ္ၾကည့္ရန္
ကြၽန္ေတာ္ဆိုးလ္ကိုေရာက္ေနသည္.

ဒီေန႔ဆိုးလ္မွာခါတိုင္းေန႔ေတြထက္စာရင္
ေနအေတာ္ပူသည္.
ခါတိုင္းအေႏြးထည္ေတြတကားကားႏွင့္
သြားေနတတ္ၾကတဲ့လူေတြက
ခုေန႔ေတာ့ပါးလႊလႊအက်ႌေတြျဖင့္သာ.

ထူးဆန္းတယ္.
ကြၽန္ေတာ္ပူတယ္လို႔လည္းမခံစားရပါလား.
ပါးကိုလက္ဝါးျဖင့္အုပ္ၾကည့္သည္.
ေခြၽးနည္းနည္းေလးေတာင္ထြက္မေန.
ေခြၽးမွမဟုတ္ မ်က္ႏွာကအဆီနည္းနည္း
ေလးေတာင္ျပန္မေနတာ.

ဘာျဖစ္လို႔ပါလိမ့္.
ထိုေနရာတင္ပဲရပ္ကာမ်က္ေမွာင္ကို
က်ံဳ႕လို႔စဥ္းစားမိသည္.

'ေဘးဖယ္မယ္! ေဘးဖယ္မယ္!'

သတိေပးသံက်ယ္ႀကီးေၾကာင့္
လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဟိုေန႔ကလူႀကီး.
ဒီေန႔လည္းပံုးေတြတစ္ထပ္ႀကီးႏွင့္
မျမင္မကမ္းလာေနျပန္သည္.

ပါးစပ္ကလည္းတစ္လမ္းလံုး
ေဘးဖယ္မယ္ ဆိုၿပီးေအာ္လာေန
ေသးတာ.
ထိုသူ႔ရဲ႕ျပာယာခတ္ေနပံုကိုၾကည့္ၿပီး
ဟက္ခနဲ ရီမိသြားေသးသည္.

'ဗုန္း!'

မ်က္စိေ႐ွ႕တင္ကေလးမေလးတစ္ေယာက္
ႏွင့္တိုက္မိကာျပန္႔က်ဲသြားတဲ့
ပံုးေတြ.
ကေလးမကလည္းအလ်င္အျမန္ကို
ေတာင္းပန္ပါတယ္ေျပာၿပီး
ပံုးေတြေကာက္ကူေနသည္.

ဒီတိုင္းရပ္ၾကည့္ေနဖို႔ရန္ကြၽန္ေတာ္
မစြမ္းပါ.
ကြၽန္ေတာ္ပါေရာဝင္သြားၿပီး
ေကာက္ကူလိုက္သည္.

ပံုးကိုကိုင္ကာဟိုလူ႔ဆီလွမ္းေပးမယ္
ဆိုကာမွလက္ထဲကလႊတ္က်သြား
တဲ့ပံုး.

ကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာကိုင္ထားတာပါ.
ဘာျဖစ္လို႔က်သြားရတာလဲ.
က်သြားတဲ့ပံုးကိုျပန္ေကာက္မယ္ဆိုကာ
လက္လွမ္းလိုက္ခ်ိန္ထိုပံုးထဲကို
ေဖာက္ဝင္သြားတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လက္.

အလ်င္အျမန္ပင္လက္ကိုျပန္႐ုတ္မိသည္.
ႏွလံုးခုန္သံေတြကလည္းတဒုတ္ဒုတ္
နဲ႔မူမမွန္ခ်င္.