Sasuke yatağında uzanırken dün geceyi hatırladı.
Dün Akşam..
"Sasuke.. Ben gidiyorum."
"N-nereye?"
"Babam şehir dışında bir iş bulmuş oraya taşınacakmışız."
Sasuke, karşısındaki pembe saçlı güzel kıza şaşırarak bakıyordu. Neden daha önce ona söylememişti? Ondan hoşlanıyordu hatta onu seviyordu ama gitme planından haberdar değildi ve bunu en güzel anlardan birinde söylüyordu.
"Bundan neden daha önce bahsetmedin?"
Evet, biraz sinirlenmişti. Ona tam yakınlaşmaya başlamışken gidemezdi.
"Bende daha yeni öğrendim."
"Sakura.."
"Sasuke.."
İkisi de birbirlerine bakakaldılar. Sakura gitmek istemiyordu. Sakura'nın telefonunun zil sesi tatlı bakışmayı bölmüştü. Arayan annesiydi. Sakura telefonu kulağına tuttu ve gözlerini hala Sasuke'nin üzerinden çekmedi.
"Efendim anne."
"Üzgünüm, bilmiyordum."
"Gelmeye çalışacağım."
Sakura konuştuktan sonra Sasuke ona gülümseyerek bakmıştı.
Gelecekti.
Ona inanıyordu.
Sakura duydukları ile ağzı bir karış açılmıştı.
"Bu da ne demek?!"
Sasuke anlamayan gözlerle Sakura'ya bakıyordu.
"Tamam tamam hemen geliyorum."
Ne yani gidiyor muydu? Daha ona duygularından bahsedememişken gidecek miydi?
"Sakura gidiyor musun?"
Sakura hafif başını eğmişti ve üstelik pişmanlık duyuyordu.
"Sasuke.. üzgünüm gitmem gerekiyor. Nakliyeciler yarın gelecekmiş. Yani yarın.."
"Ne yani yarın tamamen gitmiş mi olacaksın?"
Sakura üzgün bir ifadeyle başını salladı, hala Sasuke'ye bakamıyordu.
Sasuke, Sakura'nın kolundan tutup kendine doğru çekti, beline doğru sarıldı ve kafasını omzuna gömdü.
Sakura birkaç saniye şaşkınlığından hareket edemedikten sonra kollarını yavaşça Sasuke'nin boynuna sardı.
Sasuke ve Sakura bir süre öyle kaldıktan sonra ayrıldılar.
"Yarın gitmeden önce buluşalım tamam mı?"
Sakura kafasını salladıktan sonra yavaşça oradan çıktı. Sasuke de arkasından bakakaldı.
***
Sakura son bavulu da arabaya yükledikten sonra arkadaşlarına döndü. Annesi ve babası nakliyecilerin yanındalardı.
Ino yaklaştı ve Sakura'ya ilk sarılan oldu.
"Güzelim. Umarım orada mutlu olursun. Sakın üzülme seni her gün arayacağım. Oradaki çocuklar hakkında dedikodu yapacağız merak etme."
Sakura sadece gülümsemişti. Temari yaklaşıp sarıldığında gözleri dolmaya başlamıştı.
"Hayır hayır sakın ağlama. Biz seni çok seviyoruz. Ayrıca merak etme oraya bir gün gelip seninle buluşabiliriz. Sakın üzülme tamam mı?"
Sakura sadece kafa sallamıştı.
Yavaşça Hinata'ya sarıldı.
"Kendine dikkat et. Sen kolay hastalanırsın. Sakın kendini üzeyim deme biz yanındayız dibinde olamasakta."
Sakura gözlerindeki yaşları silip gülümsedi.
Naruto ve Shikamaru aynı anda Sakura'ya yaklaştı.
"Benim sıram seni aptal."
"Sıra denen bir şey yok ki. Ayrıca ben Sakura-chan'ı senden daha çok seviyorum."
"Peh"
Sakura bu iki arkadaşının haline gülümsemişti. Onlara da sarıldıktan sonra sıra Sasuke'ye gelmişti. Herkes ikisinin arasında bir şeyler olduğunun farkında oldukları için onları yalnız bırakmaya karar verdiler.
Sasuke yavaşça Sakura'nın gözyaşlarını sildi.
"Kendine dikkat et tamam mı? Seni sürekli arayacağım ve o telefon açık olacak. Arkadaşlarını iyi seç. Seni üzen birini hayatında tutma tamam mı?"
Sakura kafasını salladı ve çantasından kelebekli bilekliği çıkardı.
"Aslında bunu sana dün verecektim."
Sasuke bilekliği alıp inceledikten sonra Sakura'ya baktı.
"Sakura.. bu çok güzel."
"Beğenmene sevindim. Baktıkça beni hatırlamanı istedim."
"Asla çıkarmayacağıma emin olabilirsin."
Sakura gülümsedikten sonra gözyaşlarını sildi.
"Sakuraa hadi kızım işimiz bitti, yola koyuluyoruz."
"Tamam annee."
Sakura yavaşça Sasuke'ye döndü ve tekrar sarıldı. Sasuke kollarını Sakura'nın beline doladı.
Ayrıldıklarında Sakura, ayak ucuna doğru çıktı ve Sasuke'nin yanağına ufak bir öpücük bıraktıktan sonra arabaya bindi.
Sasuke ise o anda ellerini kalbine götürmüştü.
Artık anlamlandırılamayan bir his değildi bu.
Aşktı.
😇
yaaa bu bölüm çok hoştu ama çok da kötüydü skfjdk
